Αλλαγές

Η περίοδος της επισκοπής ζωή του Αγίου Ιγνατίου είναι άγνωστη προς εμάς. Παρά τη μακρά δράση του, άρχισε περίπου στο προσκήνιο της ιστορίας εμφανίζεται μόλις μερικές εβδομάδες πριν το 70 και άκμασε κατά τα τέλη μαρτυρικό του πρώτου αιώνα, με αρχές δευτέρουθάνατο<ref>Ευσεβίου ΕκκλΠ. Ιστ. 3. 22 κ.άΧρήστου, Πατρολογία Β΄, σελ.408</ref>. Σύμφωνα με μεταγενέστερες πηγές ο Ιγνάτιος διετέλεσε μαθητής Έτσι για το βίο του γνωρίζουμε μόνο ότι διασώζεται στις επιστολές του, οδηγούμενος προς τη Ρώμη, λίγο πριν το θάνατό του Αποστόλου . Που και [[Ευαγγελιστής Ιωάννης|Ευαγγελιστού Ιωάννου]]πότε γεννήθηκε δεν είναι γνωστό. Υπετέθηκε πως ίσως είχε λατινογενή προέλευση, καθώς το όνομα Ιγνάτιος προέρχεται από τη λατινική λέξη ''Ignis'' που αποδίδεται στα ελληνικά ως πυρ (φωτιά). Το όνομα αυτό, συνάμα με αρκετές λατινικές εκφράσεις που αν και υπάρχουν στις επιστολές του, οδήγησε μερικούς ερευνητές να υποθέσουν τη λατινική του καταγωγή, αλλά κάτι τέτοιο δε δύναται να εξακριβωθεί, καθώς αφενός οι λατινικές λέξεις υπάγονται στη στρατιωτική ορολογία, την οποία έμαθε από πολλούς αμφισβητείταιτην παραμονή του ως αιχμάλωτος, σήμερα θεωρείται βέβαιοαφετέρου το όνομα είναι πιθανό να το απέκτησε την εποχή που έλαβε Ρωμαϊκή υπηκοότητα<ref>Ιερωνύμου ΧρονικΠ. έ. 2116 και μαρτύριον κολβερτΧρήστου, Πατρολογία Β΄, σελ. 1, 1408</ref>. Το περιβάλλον που γεννήθηκε και μορφώθηκε, ήταν Ελληνικό, όπως μαρτυρεί το αναπτυγμένο γλωσσικό αισθητήριο των επιστολών του.

Στις επιστολές του αυτοαποκαλείται Ο Ιγνάτιος επίσης αποκλήθηκε και ''Ιγνάτιος ο Θεοφόρος''θεοφόρος. Με βάση την προσωνυμία αυτή έγινε προσπάθεια να οριοθετηθεί η περίοδος που γεννήθηκε. Η παράδοση διέσωσε δύο πιθανές εκδοχές για το όνομα αυτό, που όμως από την ιστορική πραγματικότητα απορρίπτονται<ref>Π. Χρήστου, ενώ κατά το μαρτύριό του ονομάζεται ως «''τον Χριστόν έχων εν στέρνοις''»Πατρολογία Β΄, προφανώς λόγω της αφοσίωσής του σ' Αυτόνσελ. 40</ref>. Κατά τον ''Συμεώνα τον μεταφραστή''την πρώτη, συγγραφέα μετά το θάνατό του βρέθηκε στην καρδιά του γραμμένο το όνομα του 10ου αιώνα και άλλους μεταγενέστερουςΧριστού, ονομάσθηκε έτσι διότι αυτός κατά τη δεύτερη πως ήταν πιθανώς το παιδί που αγκάλιασε ο Ιησούς κράτησε και έστησε μπροστά στους αποστόλους: «''Και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν: αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε παρουσιάζοντάς το ενώπιον των μαθητών ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών''»παράδειγμα αθωότητος<ref>Ματθαίος 18/ιη: 2Συμεών Μεταφραστού,3Μαρτύριον Ιγνατίου 1</ref>.

Κατά τον διωγμό του Τραϊανού (98-117)Ο Ιγνάτιος δε φαίνεται να ήταν ιδιαίτερα μορφωμένος, αλλά διακρίνεται μία αυτοδιδακτική ικανότητα η οποία είχε καλλιεργηθεί με τη συναναστροφή με πεπαιδευμένους ανθρώπους<ref>Π. Χρήστου, μεταφέρθηκε από στρατιωτική συνοδεία από την Αντιόχεια στη Ρώμη «''Δεδεμένος δέκα λεοπάρδοιςΠατρολογία Β΄, ό εστι στρατιωτικόν σώμα''»σελ. 409</ref>Ιγνατίου προς Ρωμ. 5: Κατά τον [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος|ιερό Χρυσόστομο]] είχε συναναστραφεί τους αποστόλους<ref>Εις Ιγνάτιον 1</ref>, ενώ ''λεοπάρδους'' αποκαλεί τους στρατιώτες που ο [[Ευσέβιος Καισαρείας|Ευσέβιος]] τον ακολουθούσαν ένεκα της βάναυσης συμπεριφοράς τους. Ο ''Άγιος Ιγνάτιος'' τελικώς μαρτύρησε στη Ρώμη, αφού τον έριξαν εν μέσω λεόντων, όπως μαθαίνουμε από το μαθητή θέλει ακροατή του, [[Ειρηναίος ΛουγδούνουΙωάννης ο θεολόγος|Ειρηναίο ΛουγδούνουΕυαγγελιστή Ιωάννη]]<ref>Έλεγχος 5Ευσεβιος, 28Χρονικόν εις έτος 2122</ref>, . Σύμφωνα με τον [[Ωριγένης|Ωριγένη]] επίσης υπήρξε ο δεύτερος επίσκοπος Αντιοχείας, μετά τον [[Απόστολος Πέτρος|Απόστολο Πέτρο]]<ref>Ομ. Ωριγένους, Ομιλία 6 εις ΛουκάνPG 13, 1818, 15</ref> και , ενώ κατά τον [[Ευσέβιος Καισαρείας|Ευσέβιο Καισαρείας]], που είναι και ορθός, ήταν διάδοχος του Ευόδου και προκάτοχος του Ήρωνος<ref>Ευσεβίου Εκκλ. Ιστ. Ιστορία, 3, 3622</ref>. O χρονογράφος [[Ιωάννης Μαλάλας]]Κατά τον Ευσέβιο μάλιστα η επισκοπεία του τοποθετείται μεταξύ του πρώτου έτους του Βεσπασιανού και του δέκατου του Τραϊανού, δηλαδή μεταξύ 70 και 107.  Τελικά συνελήφθη από τος ρωμαϊκές αρχές μεταξύ 107 και 118 και καταδικάστηκε σε θάνατο<ref>Π. Χρήστου, Πατρολογία Β΄, σελ. 409</ref>. Η σύλληψη συνέβη πιθανώς κατά τον 6ο αιώνα, ισχυρίστηκε ότι ο ''Άγιος Ιγνάτιος'' μαρτύρησε στην Αντιόχειαδιάρκεια του διωγμού του 112 στη Μικρά Ασία, κάτι που σήμερα όμως θεωρείται αβάσιμοσυμφωνεί και το αντιοχειανό μαρτυρολόγιο<ref>ΧρονικογρΠ. Χρήστου, Πατρολογία Β΄, σελ. 410</ref>. Η δίκη συνέβη στην Αντιόχεια και η καταδίκη αφορούσε θανάτωση δια θηρίων. 11 Η απόφαση μεταφορά στη Ρώμη εικάζεται πως στόχο είχε τη θυσία ενός γνωστού χριστιανού ηγέτη στο κοινό της Ρώμης, συνάμα με τον παραδειγματισμό προς νουθεσία των λαών της Μικράς Ασίας και της Ελλάδας, Migne Εοι οποίοι εμφανίζονταν προθυμότεροι για τη μεταστροφή τους στο χριστιανισμό. Ο Ιγνάτιος μέχρι να φτάσει στη Ρώμη, πορεύθηκε για πολλούς μήνες, συνοδεία στρατιωτών που αποκαλούντο "λεοπάρδοι" (πιθανώς ανήκουσα σε λεγεώνα φέρων τέτοιο όνομα<ref>Π. 97Χρήστου, Πατρολογία Β΄, 417σελ. 411</ref>). Σύμφωνα με το (μεταγενέστερο) μαρτυρολόγιό Κατά την πορεία του, δηλαδή το ''Μαρτυρολόγιο σε ενδιάμεσους σταθμούς, απεσταλμένοι εκκλησιών παρίσταντο στον Ιγνάτιο και δέχονταν τις επιστολές του Ιγνατίου'', (7: 1)για να δεχτούν συμβουλές, ο Ιγνάτιος με βάση τα προβλήματα τις κάθε τοπικής εκκλησίας. Κύρια προβλήματα διαφαίνονται να είναι οι δοκητές και οι Ιουδαΐζοντες. Τελικώς μαρτύρησε την 20ή στις 20 Δεκεμβρίου στη Ρώμη. Τα οστά του 107. Γι' αυτό και η Εκκλησία μας τελεί μεταφέρθηκαν από τη μνήμη του σε αυτή την ημερομηνίαΡώμη στην Αντιόχεια, ενώ η Λατινική την 1η Φεβρουαρίουαλλά μεταφέρθηκαν και πάλι στη Ρώμη.