Αλλαγές

Η [[Καινή Διαθήκη]] γράφει ότι ''γονέας'' και -με ομολογία μάλιστα της Μαρίας- ''πατέρας'' του [[Χριστός|Ιησού]], είναι ο [[Ιωσήφ]]. Όμως οι τίτλοι αυτοί δεν είναι πραγματικοί, δεν αναφέρονται σε εξ αίματος πατρότητα, αλλά αφορούν την κατά Νόμο σχέση του [[Ιωσήφ]] με τον [[Χριστός|Ιησού]]. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι αναφορές σε ''αδέλφια του Ιησού'' δεν είναι καθόλου αναγκαίο να αναφέρονται σε εξ αίματος σχέσεις, αλλά όπως ''"ο Ιωσήφ...καλείται γονεύς του κατά τόν νόμο...κατά τον νόμο και τα τέκνα του Ιωσήφ καλούνται αδελφοί του Χριστού"''<ref>Κόκορης Θ. Δημήτριος, ''Ορθοδοξία και Κακοδοξία'', τόμ. Γ΄, Αθήνα 1993, σελ. 18-19.</ref>. Αυτό το επιχείρημα συνεπικουρείται από το γεγονός ότι σε κάνενα σημείο της δεν κατανομάζει η [[Καινή Διαθήκη]] τα παιδιά αυτά ως τέκνα της ''Μαρίας''.

Είναι γνωστό ότι, η λέξη ''"πρωτότοκος"'' στην [[Αγία Γραφή]] λαμβάνει ποκιλία ερμηνειών και δηλώνει είτε τον πρώτο γεννηθέντα μεταξύ αδελφών όπως στο ''Γεν. 35,23'', είτε τον μονογενή όπως στο ''Εβρ. 1,6'' (αφού ο Θεός δεν έχει υστερότοκα παιδιά), είτε τον εκλεκτό όπως στο ''Εβρ. 12,6''. Παρομοίως, στο ''Σοφ. Σολ. 7,1'', ο [[Αδάμ]] καλείται πρωτόπλαστος, χωρίς να υπάρχει δευτερόπλαστος, αφού είναι ο μόνος που πλάστηκε. Σημαντικότερο όλων είναι ότι ''"άπασα η παράδοσις ερμηνεύει τον «πρωτότοκον» όχι ως πρώτον μεταξύ πολλών, αλλ' ως τον μόνον, τον Μονογενή"''<ref>"Αειπαρθενία της Θεοτόκου", ''ΘΗΕ'', τόμ. 1 (1962), στ. 467.</ref>. Άλλωστε θα πρέπει Αξίζει να επισημανθεί θυμίσουμε και πάλι το γεγονός ότι πουθενά η [[Καινή Διαθήκη]] δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο δεν μιλάει για τέκνα της ''παιδιά της Μαρίας'', ώστε να δεχθούμε ότι ο [[Χριστός|Ιησούς]] ήταν πρωτότοκος μεταξύ πολλών παιδιών της.

Ως προς το δεύτερο σκέλος, το οποίο σαφώς θίγει το ''αειπάρθενο'' της ''Θεοτόκου'', εκτός από το γεγονός που προαναφέρθηκε, ότι δηλ. στην [[Καινή Διαθήκη]] πουθενά δεν αναφέρονται παιδιά, ως τέκνα της ''Μαρίας'', από νωρίς τίθεται και το ερώτημα: εάν η ''Παρθένος'' είχε πράγματι και άλλα παιδιά, για ποιο λόγο ο αποθνήσκων επί του [[Σταυρός|σταυρού]] [[Χριστός|Ιησούς]] να εμπιστευτεί τη μητέρα του στον [[Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον|Ιωάννη]] (''Ιω. 19,26-27''); Όπως αναφέρει ο Επιφάνιος ''"ει δε είχεν άνδρα, ει είχεν οίκον, ει είχε τέκνα, εις τα ίδια ανεχώρει, ου προς τον αλλότριον"''<ref>''PG'' 42,716Α.</ref>. Και βέβαια, μια σειρά από εδάφια δείχνει πως όλοι οι ευαγγελιστές γνώριζαν το δέσιμο μεταξύ των ''αδελφών'' του [[Χριστός|Ιησού]] και της ''Μαρίας: στα ''Ματθ, 12,46'', ''Μαρκ. 3,31-32'', ''Λουκ. 8,19-20'', ''Ιωαν. 2,12'', η ''Θεοτόκος'' βρίσκεται συνέχεια μαζί τους. Κατά συνέπεια, δεν είναι καθόλου πειστικό το επιχείρημα ότι ο [[Χριστός|Κύριος]] παρέδωσε τη μητέρα Του στον [[Ευαγγελιστής Ιωάννης|Ιωάννη]] λόγω αδυναμίας ή αναξιότητας των ''αδελφών'' του να την προστατέψουν.  Και βέβαια, μια σειρά άλλων αντεπιχειρημάτων έχει διατυπωθεί για το θέμα των ''"αδελφών του Ιησού"'' τους/τις οποίους/ες, ''"η ορθόδοξη ανατολική παράδοση δέχεται...ως παιδιά του Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο"''<ref>''Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας'', ό.π., στ. 630, υποσημ. #1.</ref>:

'''''5)''''' Ως προς το ζήτημα των ''αδελφών του Ιησού'', συχνά γίνεται και αναφορά στον 68ο ''Ψαλμό'' ο οποίος κατά την άποψη των αιρετικών ερμηνεύεται εξολοκλήρου χριστολογικά. '''''6)''''' Ένα ακόμη επιχείρημα με το οποίο η προτεσταντική θεολογία επιχειρεί να δείξει ότι αποτελεί πλάνη η διδασκαλία για την αειπαρθενία της Θεοτόκου σχετίζεται με την κριτική του κειμένου της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]]<ref>Βλ. Γεωργόπουλος Βασίλειος, "Η σύγχρονη προτεσταντική κριτική για την Αειπαρθενία της Θεοτόκου" στο περιοδ. ''Εφημέριος'', τεύχ. 7-8 (2002), Αθήνα, Λιβάνης, σελ. 28-30.</ref>. Σύμφωνα με το επιχείρημα αυτό, το φρόνημα της εκκλησίας για την αειπαρθενία της Θεοτόκου έχει θεμελιωθεί σε μια εσφαλμένη μετάφραση του εδαφίου ''Ησ. 7,14'' από τους [[Μετάφραση των Εβδομήκοντα|Εβδομήκοντα μεταφραστές]]. Ισχυρίζονται ότι το εβραϊκό πρωτότυπο κείμενο του [[Ησαΐας|Ησαΐα]] έχει τη λέξη ''"almah"''=νεάνις και όχι ''"Bethula"''= παρθένος, που μετέφρασαν οι εβδομήκοντα. Έτσι, επηρεάστηκαν, υποτίθεται, οι Ευαγγελιστές [[Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον|Ματθαίος]] και [[Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον|Λουκάς]], οι οποίοι έδωσαν στο εδάφιο προφητικό περιεχόμενο, ενώ το ''Ησ. 7,14'' δεν είχε κάτι τέτοιο.