Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Η Ορθόδοξη ερμηνεία της περί «χιλιασμού» περικοπής Αποκ. 20,1-10
Κατά συνέπεια, μία από τις πρώτες σημαντικές διαφοροποιήσεις από την αίρεση είναι ότι ''"η εκκλησιαστική ορθοδοξία διαχώρισε το γνήσιο πυρήνα του χιλιασμού από τις αριθμοσοφικές περιττολογίες του...αποδέχθηκε τον εσχατολογικό δυναμισμό...απορρίπτοντας τόσο το ενθουσιαστικό στοιχείο του όσο και την αριθμολογία του"''<ref>Μπέγζος, ''Φαινομενολογία...'', ό.π., σελ. 189.</ref>. Ο χρόνος της ολοκλήρωσης της θείας οικονομίας με τη [[Δευτέρα Παρουσία]] του Κυρίου και τη συντέλεια των αιώνων είναι άγνωστος· τον αγνοούν ακόμη και οι άγγελοι και ο υιός του ανθρώπου (δηλ. ο [[Χριστός]] ως άνθρωπος)<ref>"Εσχατολογικές ομάδες", Τσιάκκας Χριστόφορος (αρχιμ.), ''Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων'', έκδ. Ιεράς Μονής Τροοδιτίσσης, Λεμεσός 2002, σελ. 337.</ref> (βλ. ''Ματθ. 24,36''). Ιδιαίτερης σημασίας είναι ο στίχος ''5,3'' της [[Προς Θεσσαλονικείς Α'|πρώτης προς Θεσσαλονικείς επιστολής]] του οποίου ''"η μορφή, η ορολογία, το περιεχόμενο και ο σκοπός...έχουν πολλές ομοιότητες και με τα εσχατολογικά λόγια του Ιησού: α) στα Μρκ 13,21(=Μτθ 24,23) και Λκ 17,23(=Μτθ 24,25-26), όπου γίνεται λόγος για τα γνήσια και τα μη γνήσια προμηνύματα της δευτέρας παρουσίας"''<ref>Γαλάνης Λ. Ιωάννης, ''Η Πρώτη Επιστολή του Απ. Παύλου προς Θεσσαλονικείς'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 300.</ref> και δείχνει ότι ''"όποιος ασχολείται με τις χρονολογίες και τους προσδιορισμούς της Παρουσίας του Κυρίου βρίσκεται σε αντίθεση με το Ευαγγέλιο του Χριστού και άρα, στην πλάνη"''<ref>Τσιάκκας, ''Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων'', ό.π.</ref>. Οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να εξετάζουν την ημέρα και την ώρα εκείνη, αλλά, να τηρούν τον λόγο του [[Χριστός|Χριστού]] που λέει: ''"υμείς γίνεσθε έτοιμοι, ότι ή ώρα ου δοκείτε ο υιός τού ανθρώπου έρχεται"'' (''Ματθ. 24,44'')<ref>Τσιάκκας, ''Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων'', στο ίδιο.</ref>.
Δεύτερο σημαντικό πρόβλημα της κατά γράμμα χιλιαστικής ερμηνείας, είναι η αποδοχή δύο περιόδων αναστάσεως: μία για τους δίκαιους και μία για τους αμαρτωλούς, ξεχωριστά. Όμως, η φράση ''"ανάστασις η πρώτη"'' εμφανίζεται μόνο στο εν λόγω απόσπασμα και μόνο στο βιβλίο της ''Αποκάλυψης'', ενώ η διδασκαλία περί μίας μόνο γενικής αναστάσεως εμφανίζεται σε πολλά και διάφορα σημεία: ''Ματθ. 22,30-31'', ''Ιω. 5,28-29. 11,24'', ''Πράξ. 24,15'', ''Α΄ Θεσ. 4,16-17'')<ref>"Ανάστασις", ''ΘΗΕ'', τόμ. 2 (1963), στ. 604.</ref>. Θα πρέπει επιπλέον να παρατηρήσουμε ότι, το κείμενο της ''Αποκάλυψης'' δεν αναφέρει ότι οι άγιοι πρώτα αναστήθηκαν και κατόπιν έζησαν με τον Χριστό χίλια χρόνια, αλλά ''"χωρίς καν να ομιλή περί προηγηθείσης αναστάσεως"'' λέει ότι ''"'έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού χίλια ετη"'' και ''"εν συνεχεία παραθέτει την εξήγησιν: 'αύτη η ανάστασις η πρώτη· μακάριος και άγιος ο έχων μέρος εν τη αναστάσει τη πρώτη· επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν'"''<ref>"Ανάστασις", ''ΘΗΕ'', τόμ. 2 (1963), στ. 605.</ref>.
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη ερμηνεία<ref>Για την ερμηνεία που ακολουθεί βλ. Γιαννακόπουλος, ''Ερμηνεία της Αποκαλύψεως'', ό.π., σελ. 210-211.</ref><ref>Βλ. και Τσιάκκας, ''Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων'', ό.π., σελ. 337-338.</ref>, ''πρώτος θάνατος'' ή ''σωματικός'', είναι ο χωρισμός του σώματος από την ψυχή ενώ ''δεύτερος θάνατος'' ή ''πνευματικός'', είναι ο χωρισμός της ψυχής από το Θεό. Κατ' αναλογία, υπάρχουν και δύο αναστάσεις, δύο ζωές, Η πρώτη ζωή, είναι η ένωση ψυχής και σώματος, ενώ η δεύτερη, η ένωση της ψυχής με τον Θεό. Για τον ψυχικό θάνατο και την πνευματική νέκρωση γίνεται λόγος στο ''Ιω. 5,24-25''.
