Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Ο Χιλιασμός στην αρχαία Εκκλησία
Ο ''χιλιασμός'' στην αρχαία εκκλησία εξάλλου, δεν αποτελούσε ενιαίο σύστημα αλλά υπήρχαν διαφωνίες ως προς το περιεχόμενο: ''"ο μεν Ιουστίνος (Απολ. Α.52.) επίστευεν ότι πάντες οι άνθρωποι εξελεύσονται των τάφων εν τη δευτέρα παρουσία ο δε Ειρηναίος (Adv. haeres V. 32—36.) εδόξαζεν ότι μόνοι οι δίκαιοι αναστήσονται, καθώς και ο Τερτυλλιανός (De ressurect. carnis 42. De anima 58. Adv. Marcion. III. 4.), όστις όμως διέφερε νομίζων οτι οι μεν πρότερον, οι δε ύστερον εγερθήσονται κατά την ιδίαν αυτών αξίαν έκαστος, ο δε Λακτάντιος όστις επίστευε δύο αναστάσεις, την μεν κατά την παρουσίαν, την δε κατά την τελευταίαν κρίσιν, ενόμιζεν ότι οι χριστιανοί μόνοι αναστήσονται κατά την πρώτην, οι μεν αγαθοί όπως ανταμειφθώσιν, οι δε κακοί όπως τιμωρηθώσι, κατά δε την δευτέραν οι δίκαιοι μεταμορφωθήσονται εις σχήμα αγγέλων (Inslit. div. VII.20. 26.)"''<ref>Νικολαΐδου, ''Πνεύμα...'', ό.π., σελ. 233.</ref>. Επιπλέον, ''"η καρποφορία περιγράφεται καθ' υπερβολήν υπό του Ειρηναίου (επιδράσεις χιλιαστικών δοξασιών του Παπίου)"'', ενώ ''"ο Ιουστίνος, αν και ένθερμος υποστηρικτής του Χιλιασμού, κατώρθωσεν εν τούτοις να αποφύγη τας υπερβολικάς...ταύτας υλιστικάς προσδοκίας"''<ref>Θεοδώρου, ''Ιστορία...'', 195-196.</ref>.
Αρκετά νωρίς, τον 2ο αιώνα, άρχισε ο αντίλογος απέναντι στον ''χιλιασμό''. Ο ''Γάιος'', πρεσβύτερος στη Ρώμη, που ''"βοήθησε θεολογικά την Εκκλησία στην αντιμετώπιση του αποκαλυπτικού κινήματος της εποχής του και της πληθώρας των απόκρυφων βιβλίων, που νόθευαν τον Κανόνα της Γραφής"'' καταπολεμά τη διδασκαλία ''"περί χιλιετούς βασιλείας του Χριστού στη γη"''. Η αντίδρασή του ήταν τόσο μεγάλη ώστε ''"προς αναίρεσιν των χιλιαστικών τούτων δοξασιών...ο Γάϊος απέρριψε την Αποκάλυψιν του Ιωάννου"'' την οποία απέδωσε στον [[Κήρινθος|Κήρινθο]]<ref>"Γάιος", ''ΘΗΕ'', τόμ. 4 (1964), στ. 148.</ref>. Κατά του ''Χιλιασμού'' ''"εξεδηλώθη και ο Ωριγένης χαρακτηρίζων τους εχομένους τούτου ως υπό σαρκικών επιθυμιών αγομένους...παραθεωρούντας δε τα όσα γράφει ο απόστολος Παύλος περί πνευματικού σώματος μετά την ανάστασιν"''<ref>Τρεμπέλας, ''Δογματική...'', τόμ. Γ', ό.π., σελ. 449, υποσημ. #26.</ref>. Ακολούθως, ο ''Διονύσιος επίσκοπος Αλεξανδρείας'' (248-264) ο ''"διδάσκαλος"'' της ''"καθολικής Εκκλησίας"''<ref>Αθανασίου, ''Περί Διονυσίων'', 6.1</ref>, καταπολέμησε τις χιλιαστικές αντιλήψεις που κυκλοφορούσαν στους κόλπους της Εκκλησίας<ref>Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, ''Πατρολογία'', τόμ. Α', έκδ. 4η, Αθήνα 2000, σελ. 446</ref> ''"φέρνοντας την οριστική ρήξη με την χιλιαστική παράδοση"''<ref>Παναγόπουλος Ιωάννης, ''H Πατερική κατανόηση του Βιβλίου της Aποκαλύψεως'', στο "Εισηγήσεις ΣΤ' Συνάξεως Ορθοδόξων Βιβλικών θεολόγων", 1991, σελ. 360</ref>. Συνολικά, αρκετές ακόμα εξέχουσες φυσιογνωμίες του χριστιανικού χώρου, όπως ο [[Κλήμης ο Αλεξανδρεύς]], ο [[Ευσέβιος ο Καισαρείας]], ο [[Αυγουστίνος]], κ.ά., και εκκλησιαστικές σύνοδοι, ασχολήθηκαν με το ''χιλιασμό'' και την καταδίκη των ιδεών του, που οι οποίες ούτως ή άλλως ''"ατόνησαν προοδευτικά μετά τα μέσα του Γ΄ αιώνα"''<ref>Φειδάς Ιω. Βλάσιος, ''Εκκλησιαστική Ιστορία - Απ' αρχής μέχρι την Εικονομαχία'', τόμ. Α', 3η έκδ., Αθήνα 2002, σελ. 151</ref>.
==Υποσημειώσεις==
