Αλλαγές

Ο '''Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος''' είναι ο δεύτερος κατά σειρά επίσκοπος Αντιοχείας, διάδοχος του Ευοδίου πρώτου επισκόπου της, και που η επισκοπεία του άρχισε το 70 μ.Χ. Άκμασε κατά τα τέλη του πρώτου αιώνα, με αρχές δευτέρου (<ref>Ευσεβίου Εκκλ. Ιστ. 3. 22 κ.ά.)</ref>. Σύμφωνα με μεταγενέστερες πηγές ο Ιγνάτιος διετέλεσε μαθητής του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου, κάτι που είναι σίγουρο. (αν και απο πολλούς αμφισβητείται, σήμερα θεωρείται βέβαιο<ref>Ιερωνύμου Χρονικ. έ. 2116 και μαρτύριον κολβερτ. 1, 1)</ref>. Το περιβάλλον που γεννήθηκε και μορφώθηκε, ήταν μάλλον Ελληνικό, όπως μαρτυρεί το αναπτυγμένο γλωσσικό αισθητήριο των επιστολών του.

Στις επιστολές του αυτοαποκαλείται "Ιγνάτιος ο και Θεοφόρος". Και κατά το μαρτύριό του ονομάζεται έτσι, ως "τον Χριστόν έχων εν στέρνοις", επειδή ήταν αφοσιωμένος σ' Αυτόν. Αλλά κατά τον Συμεώνα τον μεταφραστή, συγγραφέα του 10ου αιώνα και άλλους μεταγενέστερους, ονομάσθηκε έτσι γιατί αυτός ήταν δήθεν πιθανώς το παιδί που βάστασε ο Ιησούς κράτησε και έστησε μπροστά στους αποστόλους: "Και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν: αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών" (<ref>Ματθαίος 18/ιη: 2,3)</ref>.

Κατά τον διωγμό του Τραϊανού (98-117 μ.Χ.), μεταφέρθηκε από στρατιωτική συνοδεία από την Αντιόχεια στη Ρώμη (Ιγνατίου προς Ρωμ. 5: 1: "Δεδεμένος δέκα λεοπάρδοις, ό εστι στρατιωτικόν σώμα". Ονομάζει τους στρατιώτες που τον συνόδευαν "λεοπάρδους", για τη σκληρότητά τους). Εκεί μαρτύρησε ριγμένος στα θηρία. Αυτό το μαρτυρούν ο Ειρηναίος, <ref>(Έλεγχος 5, 28)</ref>, ο Ωριγένης (<ref>Ομ. 6 εις Λουκάν)</ref>, και ο Ευσέβιος (<ref>Εκκλ. Ιστ. 3, 36)</ref>. Αυτό που γράφει ο O χρονογράφος Ιωάννης Μαλάλας, κατά τον 6ο αιώνα, ανέφερε ότι ο Ιγνάτιος μαρτύρησε στην Αντιόχεια, είναι εντελώς αστήρικτο (κάτι που σήμερα όμως θεωρείται τελείως αβάσιμο<ref>Χρονικογρ. 11, Migne Ε. Π. 97, 417)</ref>. Σύμφωνα με το (μεταγενέστερο) μαρτυρολόγιό του, δηλαδή το "Μαρτυρολόγιο του Ιγνατίου", (7: 1), ο Ιγνάτιος μαρτύρησε την 20ή Δεκεμβρίου του 107. Γι' αυτό και η Εκκλησία μας τελεί τη μνήμη του σε αυτή την ημερομηνία, ενώ η Λατινική την 1η Φεβρουαρίου.