Στην υμνολογία της περιόδου του ''Τριωδίου'', εκφράζεται ιδιαίτερα η εξέχουσα θέση της [[Νηστεία|νηστείας]] στην πνευματική ζωή των χριστιανών<ref>Φειδάς Ιω. Βλάσιος, ''Εκκλησιαστική Ιστορία - Απ' αρχής μέχρι την Εικονομαχία'', τόμ. Α', 3η έκδ., Αθήνα 2002, σελ. 949.</ref>. Αυτό το λειτουργικό βιβλίο ''"είναι ολόκληρο μια πρόκληση για μετάνοια, ώστε ο λαός να συναντήσει έτοιμος το Σταυρό και την Ανάσταση. Η υμνολογία του Τριωδίου έχει ως θέματα των Ευαγγελικών περικοπών κάθε μια από τις τέσσερις Κυριακές της περιόδου του Τριωδίου: την πρώτη Κυριακή η μετάνοια του Τελώνη· τη δεύτερη Κυριακή η μετάνοια του Ασώτου· την τρίτη Κυριακή η τελική κρίση για τους άσπλαχνους και τους αμαρτωλούς· την τέταρτη Κυριακή το νόημα της νηστείας"''<ref>Αγουρίδης Σάββας, 'Οράματα και Πράγματα', Άρτος Ζωής, Αθηνα 1991, σελ. 91-92.</ref>.
Κυρίαρχα ονόματα ποιητών του ''Τριωδίου'' είναι αυτά των: ''Ανδρέα Κρήτης'', του ''Κοσμά Μελωδού'', του [[Ιωάννης ο Δαμασκηνός|Ιωάννου Δαμάσκηνου]], του ''Ανδρέα Πηρού'', των Στουδιτών ''Θεοδώρου '' και ''Ιωσήφ'', του θεοφάνους ''Θεοφάνη Γραπτού'', του ''Μητροφάνη'', και προπάντων, του ''Ιωσήφ του Υμνογράφου''<ref>Χρήστου Παναγιώτης, ''Ελληνική Πατρολογία'', τόμ. Ε΄ (ΣΤ΄-Θ΄ αιώνες), 2η έκδ., Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 569.</ref>.
Η πρώτη έκδοση του ''Τριωδίου'' έγινε στην ελληνική, και εκδόθηκε στη Βενετία το 1522, ενώ η πρώτη σλαβική έκδοση πραγματοποιήθηκε στα 1491.