Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
→=Η δεύτερη εκθρόνιση (παραίτηση) του Φωτίου
Όμως, παρά την λαμπρή πορεία της δεύτερης πατριαρχίας του ''Φωτίου'', κατά τη διάρκεια της οποίας συνεχίστηκε το ιεραποστολικό έργο του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Οικουμενικού Πατριαρχείου]] σε ολόκληρη σχεδόν την Ανατολική Ευρώπη, ενώ αποκαταστάθηκε η κανονική τάξη τόσο στην Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως όσο και στις σχέσεις της με τον παπικό θρόνο<ref>"Φώτιος...", εγκυκλοπαίδεια ''Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', ό.π.</ref>., το τέλος της έμελε να είναι άδοξο.
===Η δεύτερη εκθρόνιση (παραίτηση) του Φωτίου===
Το έτος 886 ο ''ο Βασίλειος Α΄'' πέθανε σε ηλικία 74 ετών και ως διάδοχος ανήλθε στο θρόνο ο ''Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός'', μαθητής του ''Φωτίου''. Με τρόπο πράγματι ανάρμοστο για ένα τόσο αξιόλογο πατριάρχη, επαναλήφθηκε η εκθρόνιση του ''Φωτίου'' η οποία ήταν πλέον οριστική. Παρουσιάστηκαν στην [[Αγία Σοφία]], κατά τη [[θεία λειτουργία]], δυο ανώτατοι υπάλληλοι, οι οποίοι ενώπιον του λαού ανέγνωσαν το κείμενο της παραίτησης, στην οποία είχε εξαναγκαστεί ο ''Φώτιος'' για λόγους που δεν είναι ακόμη εξακριβωμένοι<ref>Φειδάς, ''Εκκλησιαστική Ιστορία'', Β', σελ. 125.</ref>.
Είναι ασφαλώς άξιο απορίας πώς ο μαθητής του ''Φώτιου'', ''Λέων'', διαφύλαξε μια τέτοια μοίρα στον δάσκαλο του. Κάποιοι μιλούν για απωθημένα της μαθητείας του ''Λέοντα'', άλλοι για καθαρά πολιτικά αίτια και άλλοι για το γεγονός ότι ο ''Φώτιος'' είχε ταχθεί με το μέρος του πατέρα του ''Λέοντα'', ''Βασίλειου Α΄'', προς τον οποίο ο ''Λέων'' βρισκόταν σε σοβαρή αντίθεση. ''"Ασφαλώς και το γεγονός ότι ο Λέων ήθελε να προωθήσει τον αδελφό του, Στέφανο, που είχε χειροτονηθεί διάκονος από τον Φώτιο στον πατριαρχικό θρόνο, έπαιξε οπωσδήποτε κάποιο ρόλο. Ακόμη σημαντικότερος λόγος πρέπει να θεωρηθεί ότι ο Λέων ΣΤ΄, έχοντας θέσει ως σκοπό του να επιβληθεί απόλυτα στην Εκκλησία, έπρεπε να τηρήσει ανοιχτό τον δρόμο του, αποπέμποντας τον ισχυρό και λόγιο ιεράρχη, Φώτιο"''<ref>Ζαχαρόπουλος, Επίτομο...Λεξικό, ό.π., σελ. 447.</ref>.
Τελικά, ο ''Φώτιος'' αποσύρθηκε στην μονή των Αρμενιανών της Κωνσταντινουπόλεως και συνέχισε την προσφιλή συγγραφική δραστηριότητα του μέχρι τον θάνατο του<ref>"Φώτιος...", εγκυκλοπαίδεια ''Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', ό.π.</ref> στις 6 Φεβρουαρίου του 891<ref>Για το έτος θανάτου του Φωτίου δεν υπάρχει ομοφωνία.<br>Το 891 αναφέρουν: '''1.''' «Φώτιος Α΄», e-δομή (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM], '''2.''' ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 12, στ. 27.<br>Το 892 αναφέρουν: '''1.''' Φειδάς Ιω. Βλάσιος, ''Εκκλησιαστική Ιστορία - Από την Εικονομαχία μέχρι τη Μεταρρύθμιση'', τόμ. Β', 3η έκδ., Αθήνα 2002, σελ. 138<br>Το 893 αναφέρουν: '''1.''' Lemerle Paul, ''Ο πρώτος βυζαντινός ουμανισμός, εκπαίδευση και παιδεία στο Βυζάντιο από τις αρχές ως τον 10ο αιώνα'', 3η έκδ., ΜΙΕΤ, Αθήνα 2001, σελ. 392, '''2.''' Κοντοστεργίου Δέσποινα, ''Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 281, '''3.''' Nicol M. Donald, Βιογραφικό Λεξικό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Ελληνική Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1993, σελ. 310, '''4.''' Τσάμης Γ. Δημητρίος, ''Εκκλησιαστική Γραμματολογία'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 212.</ref>.
==Υποσημειώσεις==
