Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Η φιλοσοφία στο σύστημα των απολογητών
Ο [[Τατιανός]] σημειώνει ότι ''"οι φιλόσοφοι ουδέν σεμνόν «εξήνεγκον φιλοσοφούντες». Δεν είναι πραγματικοί φιλόσοφοι, αλλά φιλόψοφοι, κινούμενοι από αλαζονείαν"''<ref>Θεοδώρου, ''''Ιστορία των Δογμάτων...'', ό.π., σελ. 43.</ref>, ενώ ο [[Θεόφιλος Αντιοχείας]] θεωρεί ότι ''"ο λόγος των φιλοσόφων είναι μωρός και κενός, έχων φλυαρίαν πολλήν, χωρίς να έχη ίχνος αληθείας"''<ref>Θεοδώρου, ''''Ιστορία των Δογμάτων...'', ό.π., σελ. 44.</ref>.
Από την άλλη, ο [[Ιουστίνος]] βασιζόμενος στην [[Αποκάλυψις|Αποκάλυψη]] και το χωρίο ''"ο ων, ο ην και ο ερχόμενος"'' (1:8.4:8), πίστευε ότι ''"οι αρχαίοι φιλόσοφοι είχαν σπέρματα του Λόγου «από μέρους»...οι Προφήτες της Π. Διαθήκης μετείχαν στο Λόγο σε έναν εξαιρετικό βαθμό'' [ενώ] ''οι χριστιανοί έχουν χαριτωθεί με τον όλο, προσωπικό Λόγο, ο οποίος κατοικεί εντός αυτών"''<ref>Αγουρίδης, ''Ο Χριστιανισμός...'', ό.π., σελ. 102.</ref>. Στο ίδιο θετικό προς τη [[φιλοσοφία]] πνεύμα, ο [[Αθηναγόρας]] θεωρούσε τον εαυτό του ''"χριστιανό φιλόσοφο"''<ref>Φλορόφσκυ Γεώργιος, ''Οι Βυζαντινοί Πατέρες του 5ου αιώνα'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 108.</ref> αν και πίστευε ότι ''"στην πραγματικότητα, φιλοσοφία και χριστιανική θεολογία έχουν κοινά προβλήματα, όχι κοινές λύσεις. Η αποκάλυψη είναι απολύτως αναγκαία για την επιβεβαίωση του ότι κάτι είναι αληθινό"''<ref>Αγουρίδης, ''Ο Χριστιανισμός...'', ό.π., σελ. 116-117.</ref>. Η αξία των αρχαίων φιλοσόφων είναι σχετική: ''"οι φιλόσοφοι δεν μπορούσαν να γνωρίσουν την πλήρη αλήθεια, αφού όσα ήξεραν εξ ιδίων τα έμαθαν. Η αληθινή σοφία προέρχεται από το Θεό"''<ref>Αγουρίδης, ''Ο Χριστιανισμός...'', ό.π., σελ. 116.</ref>.
Ο φιλόσοφος του δευτέρου αιώνα, Κέλσος, ''"είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση θεωρητικής επιθέσεως κατά της χριστιανικής θεολογίας...Αφ' ενός μεν εστρέφετο κατά τής ουσίας του χριστιανικού κηρύγματος, το οποίο αξιολογούσε ως άμοιρο φιλοσοφικού λόγου και μεστό φανατισμού και δεισιδαιμονίας, αφ' ετέρου δε έβλεπε ότι η χριστιανική τοποθέτηση εστερείτο αναφοράς σε πραγματικά και αδιαμφισβήτητα γεγονότα"''<ref>Σκουτέρης, ''Ιστορία Δογμάτων'', ό.π., σελ. 218.</ref>.
