Μελίτων Σάρδεων
Ο Μελίτων Σάρδεων αποτελεί μία από τις σημαντικότερες εκκλησιαστικές προσωπικότητες του 2ου αιώνα. Πληροφορίες σχετικά με το βίο του έχουμε ελάχιστες και προέρχονται κυρίως από τον ιστορικό Ευσέβιο καθώς και άλλες πηγές, οι οποίες όμως τον μνημονεύουν εμμέσως. Προερχόταν από τη Μικρά Ασία. Που γεννήθηκε και πότε δεν είναι γνωστό. Γνωστό όμως είναι ότι διετέλεσε επίσκοπος Σάρδεων επί των χρόνων των αυτοκρατόρων Αντωνίνου (138-161) και Μάρκου Αυρηλίου (161-180). Συμμετείχε ενεργά στην προσπάθεια επίλυσης της διαφοράς της εκκλησίας της Ρώμης και της Μικράς Ασίας, περί της ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα, ενώ είναι ο πρώτος γνωστός εκκλησιαστικός άνδρας που γνωρίζουμε ότι μετέβη ως προσκυνητής στους Αγίους Τόπους. Ήταν άνδρας ασκητικός, με ιδιαίτερο ζήλο στην άσκηση των πνευματικών καθηκόντων του, με ιδιαίτερη ικανότητα στη χρήση του λόγου[1], ενώ του αποδιδόταν προφητική ικανότητα[2]. Μνημονεύεται από σχεδόν όλους του μεγάλους θεολόγους και εκκλησιαστικούς της εποχής μετά από αυτόν, όπως τον Τερτυλλιανό, τον Ωριγένη, τον Κλήμη Αλεξανδρείας, τον Αναστάσιο Σιναΐτη. Ο θάνατός του πιθανολογείται περί το 185, αλλά σίγουρα συνέβη προ του 190[3].
Υποσημειώσεις
Βιβλιογραφία
- Παναγιώτης Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», Τόμος Β΄, Εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005.
- Στυλιανός Παπαδόπουλος, «Πατρολογία», Τόμος Α΄, Έκδοση Ιδιωτική, Αθήνα 2000.
