Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Απολινάριος Ιεραπόλεως"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
μ
 
(6 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
−
Ο '''Κλαύδιος Απολινάριος''' ή ''Απολινάριος Ιεραπόλεως'', υπήρξε [[επίσκοπος]] Ιεράπολεως και σημαντικός εκκλησιαστικός συγγραφέας του β΄ αιώνος, με ιδιαίτερη βάση στην αντιμετώπιση των [[Μοντανισμός|μοντανιστών]]. Έδρασε την εποχή του [[Μελίτων Σάρδεων|Μελίτωνα Σάρδεων]]<ref>Ευσέβιος Εκκλησιαστική Ιστορία 4, 26, 7</ref>, περίπου μεταξύ 161 και 180<ref>Στ. Παπαδόπουλος, Πατρολογία, σελ. 248</ref> και πέθανε περί το 190<ref>Π. Χρήστου, Ελληνικής Πατρολογία, σελ. 676</ref>, χωρίς όμως να γνωρίζουμε εκτενείς πληροφορίες για το βίο του. Το βέβαιο όμως είναι πως κατείχε εξέχουσα θέση στη συνείδηση των εκκλησιαστικών ανδρών της εποχής. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του [[Ευσέβιος Καισαρείας|Ευσεβίου]] που τον κατονομάζει ως όπλο ''"ισχυρόν και καταγώνιστον"''<ref>Εκκλησιαστική Ιστορία 5, 16, 1</ref>, του [[Θεοδώρητος Κύρου|Θεοδώρητου]] (''"ανήρ αξιέπαινος και προς τη γνώσει των θειων και την έξωθεν παιδείαν προσειληφώς"''<ref>Αιρετικής κακομυθίας Επιτομή 3, 2</ref>) καθώς και του του [[Σεραπίων Αντιοχείας|Σεραπίωνος Αντιοχείας]] (''"μακαριώτατος"''<ref>Ευσέβιος Εκκλησιαστική Ιστορία 5, 19</ref>). Θα πρέπει να τονιστεί, πως από τη γραμματεία που διασώζεται ως σήμερα, ο Απολινάριος διαφαίνεται να διήγαγε σημαντικό και αποτελεσματικό έργο κατά των Μοντανιστών, όπως υπομνηματίζεται και από τα έργα των πηγών της εποχής<ref>Π.Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία, σελ. 677</ref>. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό πως το Συνοδικό του 9ου αιώνος αναφέρει πως στην εποχή του είχε συγκαλέσει σύνοδο η οποία αποτελείτο από 21 επισκόπους και είχε αποκηρύξει το Μοντανό κι τις προφήτιδές του<ref>Mansi 1, 723</ref>.  
+
Ο '''Κλαύδιος Απολινάριος''' ή ''Απολινάριος Ιεραπόλεως'', υπήρξε [[επίσκοπος]] Ιεράπολεως και σημαντικός εκκλησιαστικός συγγραφέας του β΄ αιώνος, με ιδιαίτερη βάση στην αντιμετώπιση των [[Μοντανισμός|μοντανιστών]]. Έδρασε την εποχή του [[Μελίτων Σάρδεων|Μελίτωνα Σάρδεων]]<ref>Ευσέβιος Εκκλησιαστική Ιστορία 4, 26, 7</ref>, περίπου μεταξύ 161 και 180<ref>Στ. Παπαδόπουλος, Πατρολογία, σελ. 248</ref> και πέθανε περί το 190<ref>Π. Χρήστου, Ελληνικής Πατρολογία, σελ. 676</ref>, χωρίς όμως να γνωρίζουμε εκτενείς πληροφορίες για το βίο του. Το βέβαιο όμως είναι πως κατείχε εξέχουσα θέση στη συνείδηση των εκκλησιαστικών ανδρών της εποχής. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του [[Ευσέβιος Καισαρείας|Ευσεβίου]] που τον κατονομάζει ως όπλο ''"ισχυρόν και καταγώνιστον"''<ref>Εκκλησιαστική Ιστορία 5, 16, 1</ref>, του [[Θεοδώρητος Κύρου|Θεοδώρητου]] (''"ανήρ αξιέπαινος και προς τη γνώσει των θειων και την έξωθεν παιδείαν προσειληφώς"''<ref>Αιρετικής κακομυθίας Επιτομή 3, 2</ref>) καθώς και του του [[Σεραπίων Αντιοχείας|Σεραπίωνος Αντιοχείας]] (''"μακαριώτατος"''<ref>Ευσέβιος Εκκλησιαστική Ιστορία 5, 19</ref>). Θα πρέπει να τονιστεί, πως από τη γραμματεία που διασώζεται ως σήμερα, ο Απολινάριος διαφαίνεται να διήγαγε σημαντικό και αποτελεσματικό έργο κατά των Μοντανιστών, όπως υπομνηματίζεται και από τα έργα των πηγών της εποχής<ref>Π.Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία, σελ. 677</ref>. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι το [[Συνοδικό]] του 9ου αιώνος αναφέρει πως στην εποχή του είχε συγκαλέσει σύνοδο η οποία αποτελείτο από 21 επισκόπους και είχε αποκηρύξει το Μοντανό κι τις προφήτιδές του<ref>Mansi 1, 723</ref>.  
  
−
Τα έργα του που μνημονεύονται από τις διασωθείσες πηγές είναι: ''"Απολογία προς Μάρκον Αυρήλιον"'', ''"Προς έλληνας"'' βιβλία πέντε, ''"Περί αληθείας"'' βιβλία δύο, ''"Προς Ιουδαίους"'' βιβλία δύο, ''"κατά Αιρέσεως Φρυγών"''<ref>Ευσέβιος Εκκλησιαστική Ιστορία 5, 19</ref>, ''"Κατά Σεβηριανών Εγκρατιτών"'', ''"Περί Πάσχα"''<ref>Αιρετικής κακομυθίας Επιτομή 1, 21</ref>, ''"Προς Έλληνας"'', ''"Περί Ευσεβίας"''<ref>Φώτιος, Μυριόβιβλος 14</ref>. Από τα προλεγόμενα έργα ο τίτλος ''"Προς Ιουδαίους"'' είναι αμφίβολος<ref>Π. Χρήστου, Ελληνικής Πατρολογία, σελ. 676</ref>. Από αυτά τα έργα επίσης γνωρίζουμε ότι η Απολογία και το Χρονικό συνεγράφησαν περί 171/172<ref>ο.π.</ref>.  
+
Τα έργα του που μνημονεύονται από τις διασωθείσες πηγές είναι: ''"Απολογία προς Μάρκον Αυρήλιον"'', ''"Προς έλληνας"'' βιβλία πέντε, ''"Περί αληθείας"'' βιβλία δύο, ''"Προς Ιουδαίους"'' βιβλία δύο, ''"κατά Αιρέσεως Φρυγών"''<ref>Ευσέβιος Εκκλησιαστική Ιστορία 5, 19</ref>, ''"Κατά Σεβηριανών Εγκρατιτών"'', ''"Περί Πάσχα"''<ref>Αιρετικής κακομυθίας Επιτομή 1, 21</ref>, ''"Προς Έλληνας"'', ''"Περί Ευσεβίας"''<ref>Φώτιος, Μυριόβιβλος 14</ref>. Από τα προλεγόμενα έργα ο τίτλος ''"Προς Ιουδαίους"'' είναι αμφίβολος<ref>Π. Χρήστου, Ελληνικής Πατρολογία, σελ. 676</ref>. Από αυτά τα έργα επίσης γνωρίζουμε ότι η Απολογία, σύμφωνα με το [[Πασχάλιο Χρονικό]] συνεγράφη περί 171/172<ref>ο.π.</ref>.  
  
 
==Υποσημειώσεις==
 
==Υποσημειώσεις==
Γραμμή 17: Γραμμή 17:
  
 
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Συγγραφείς|Α]]
 
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Συγγραφείς|Α]]
 +
[[Κατηγορία:Αντιμοντανιστές|Α]]
 +
[[Κατηγορία:Απολογητές|Α]]
 +
[[Κατηγορία:2ος αιώνας|Α]]

Τελευταία αναθεώρηση της 12:11, 25 Μαρτίου 2010

Ο Κλαύδιος Απολινάριος ή Απολινάριος Ιεραπόλεως, υπήρξε επίσκοπος Ιεράπολεως και σημαντικός εκκλησιαστικός συγγραφέας του β΄ αιώνος, με ιδιαίτερη βάση στην αντιμετώπιση των μοντανιστών. Έδρασε την εποχή του Μελίτωνα Σάρδεων[1], περίπου μεταξύ 161 και 180[2] και πέθανε περί το 190[3], χωρίς όμως να γνωρίζουμε εκτενείς πληροφορίες για το βίο του. Το βέβαιο όμως είναι πως κατείχε εξέχουσα θέση στη συνείδηση των εκκλησιαστικών ανδρών της εποχής. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του Ευσεβίου που τον κατονομάζει ως όπλο "ισχυρόν και καταγώνιστον"[4], του Θεοδώρητου ("ανήρ αξιέπαινος και προς τη γνώσει των θειων και την έξωθεν παιδείαν προσειληφώς"[5]) καθώς και του του Σεραπίωνος Αντιοχείας ("μακαριώτατος"[6]). Θα πρέπει να τονιστεί, πως από τη γραμματεία που διασώζεται ως σήμερα, ο Απολινάριος διαφαίνεται να διήγαγε σημαντικό και αποτελεσματικό έργο κατά των Μοντανιστών, όπως υπομνηματίζεται και από τα έργα των πηγών της εποχής[7]. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι το Συνοδικό του 9ου αιώνος αναφέρει πως στην εποχή του είχε συγκαλέσει σύνοδο η οποία αποτελείτο από 21 επισκόπους και είχε αποκηρύξει το Μοντανό κι τις προφήτιδές του[8].

Τα έργα του που μνημονεύονται από τις διασωθείσες πηγές είναι: "Απολογία προς Μάρκον Αυρήλιον", "Προς έλληνας" βιβλία πέντε, "Περί αληθείας" βιβλία δύο, "Προς Ιουδαίους" βιβλία δύο, "κατά Αιρέσεως Φρυγών"[9], "Κατά Σεβηριανών Εγκρατιτών", "Περί Πάσχα"[10], "Προς Έλληνας", "Περί Ευσεβίας"[11]. Από τα προλεγόμενα έργα ο τίτλος "Προς Ιουδαίους" είναι αμφίβολος[12]. Από αυτά τα έργα επίσης γνωρίζουμε ότι η Απολογία, σύμφωνα με το Πασχάλιο Χρονικό συνεγράφη περί 171/172[13].

Υποσημειώσεις

  1. ↑ Ευσέβιος Εκκλησιαστική Ιστορία 4, 26, 7
  2. ↑ Στ. Παπαδόπουλος, Πατρολογία, σελ. 248
  3. ↑ Π. Χρήστου, Ελληνικής Πατρολογία, σελ. 676
  4. ↑ Εκκλησιαστική Ιστορία 5, 16, 1
  5. ↑ Αιρετικής κακομυθίας Επιτομή 3, 2
  6. ↑ Ευσέβιος Εκκλησιαστική Ιστορία 5, 19
  7. ↑ Π.Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία, σελ. 677
  8. ↑ Mansi 1, 723
  9. ↑ Ευσέβιος Εκκλησιαστική Ιστορία 5, 19
  10. ↑ Αιρετικής κακομυθίας Επιτομή 1, 21
  11. ↑ Φώτιος, Μυριόβιβλος 14
  12. ↑ Π. Χρήστου, Ελληνικής Πατρολογία, σελ. 676
  13. ↑ ο.π.

Βιβλιογραφία

  • Παναγιώτης Χρήστου, "Ελληνική Πατρολογία", Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005.
  • Στυλιανός Παπαδόπουλος, "Πατρολογία", Έκδοση Ιδιωτική, Αθήνα 2000.


Απολογητές

Απολογητές | | Κοδράτος | Αριστείδης Αθηναίος | Αρίστων Πελλαίος | Ιουστίνος ο Μάρτυς | Αθηναγόρας ο Αθηναίος | Θεόφιλος Αντιοχείας | Τατιανός ο Σύρος | Μελίτων Σάρδεων | Επιστολή προς Διόγνητον | Ερμείου Διασυρμός των έξω φιλοσόφων (Ερμείας) | Ψευδιουστίνεια κείμενα

Ανακτήθηκε από «https://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=Απολινάριος_Ιεραπόλεως&oldid=18127»