Απόστολος Ιάκωβος (Ζεβεδαίου)

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Απόστολος Ιάκωβος
James Son of Zebedee.JPG
Ο Απόστολος Ιάκωβος υιός του Ζεβεδαίου
Γέννηση 1ος αιώνας, Βηθσαϊδά
Κοίμηση 44 μ.Χ., Ιουδαία
Εορτασμός 30 Απριλίου
Σημαντικές ημερομηνίες 49 μ.Χ. Αποστολική Σύνοδος
Τίτλος Απόστολος


Ο Απόστολος Ιάκωβος, ο υιός του Ζεβεδαίου, ήταν ένας εκ των μαθητών και Αποστόλων του Ιησού Χριστού. Αποτέλεσε επίσης ένα εκ των πρώτων μαθητών που κλήθηκαν στον αποστολικό κύκλο και ήταν αδελφός του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Οι πληροφορίες για το βίο του από την εκκλησιαστική παράδοση είναι ελάχιστες και περιορίζονται σε μερικές αναφορές στα κείμενα της Καινής Διαθήκης.

Ο Ιάκωβος ο πρεσβύτερος ήταν γιος του Ζεβεδαίου (Ματθ.4,21. Μαρκ.1,19. 3,17. Λουκ.5,10) και της Σαλώμης (Ματθαίος 20,20. Μαρκ. 15,40), που ήταν κουνιάδα της Θεοτόκου[1]. Ήταν αδελφός του Ιωάννη και μαζί αποτέλεσαν το δεύτερο ζεύγος των μαθητών, μετά τους Ανδρέα και Πέτρο, ενώ ήσαν και συνεργάτες τους (Λουκάς 5, 10). Καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και στο επάγγελμα, όπως διαβλέπουμε από τα κείμενα της Καινής Διαθήκης, ήταν ψαράς. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή της κλήσης του, όπου ενώ μαζί με τον αδελφό του και τον πατέρα του ταχτοποιούσαν τα δίχτυα του ψαροκάικού τους, τον άφησαν όπως και μερικούς μισθωτούς για να ακολουθήσουν τον Κύριο (Ματθ. 4, 21-21. Μαρκος 1, 19-20). Κατά την αναφορά από τους ευαγγελιστές στον αποστολικό κύκλο, κατατάσσεται είτε δεύτερος είτε τρίτος, ενώ τον ακολουθεί πάντοτε ο Ιωάννης. Από αυτό εξάγεται το συμπέρασμα ότι ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός εκ των δύο[2]. Επιπρόσθετα μαζί με τον Ανδρέα, τον Πέτρο και τον Ιωάννη φαίνεται πως αποτελούσαν το στενό κύκλο των μαθητών του Ιησού. Το συμπέρασμα εξάγεται από τη διάκριση που συμβαίνει μέσα στα ευαγγελικά κείμενα σε ορισμένες περιπτώσεις όπως στην παράστασή τους στο σπίτι του Ιαείρου (Λουκάς 8, 51. Μάρκος 5, 37), στη Μεταμόρφωση (Ματθαίος 17, 1. Μάρκος 9, 2. Λουκάς 9, 28), στη Γεθσημανή (Ματθαίος 26, 37. Μάρκος 14, 33).

Από τον Μάρκο πληροφορούμαστε ότι ο Ιησούς αποκάλεσε τα δύο αδέλφια Βοανεργές (Μάρκος 3, 17), που σημαίνει υιοί της βροντής. Επίσης οι Λουκάς και Μάρκος αναφέρουν δύο διαφορετικές παρεμβάσεις, που έδωσαν τη δυνατότητα στον Ιησού να διατυπώσει υψηλές ηθικές διδασκαλίες. Όπως υπεμφαίνεται από τις Πράξεις (4, 13) δεν πρέπει να είχε λάβει εκπαίδευση από ραββινικές σχολές, αλλά με βάση το κοινωνικό στάτους των γονιών του, πρέπει να είχε λάβει, όπως και ο Ιωάννης, τη συνηθισμένη Ιουδαϊκή εκπαίδευση[3]. Επίσης πρέπει να είχε συχνή επαφή με την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό τρόπος ζωής, η οποία ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στις όχθες της θάλασσας της Γαλιλαίας[4]. Ο Ιάκωβος υπέστη μαρτυρικό θάνατο το 44 κατά διαταγή του βασιλιά της Παλαιστίνης, Ηρώδη Αγρίππα Α΄ (41-44μ.Χ.). Σύμφωνα με την παράδοση όπως μας τη μεταφέρει ο Ευσέβιος από τον Κλήμη Αλεξανδρείας[5] ο κατήγορός του μετεστράφη στο χριστιανισμό και τελικά αποκεφαλίστηκαν και οι δύο μαζί. Ο Λουκάς στις Πράξεις αναφέρει το πρώιμο τέλος του Ιακώβου: "κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν ῾Ηρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας ἀνεῖλε δὲ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν ᾿Ιωάννου μαχαίρᾳ" (12, 1-2). Η μνήμη του από την Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζεται στις 30 Απριλίου.

Υποσημειώσεις

  1. Απόστολος Γλαβίνας, Οι δώδεκα Απόστολοι, σελ. 69
  2. Απόστολος Γλαβίνας, Οι δώδεκα Απόστολοι, σελ. 69
  3. Λήμμα "Ιάκωβος ο πρεσβύτερος", από καθολική εγκυκλοπαίδεια: "It is probable, according to Acts 4:13, that John (and consequently his brother James) had not received the technical training of the rabbinical schools; in this sense they were unlearned and without any official position among the Jews. But, according to the social rank of their parents, they must have been men of ordinary education,"
  4. Λήμμα "Ιάκωβος ο πρεσβύτερος", από καθολική εγκυκλοπαίδεια: "They had frequent opportunity of coming in contact with Greek life and language, which were already widely spread along the shores of the Galilean Sea."
  5. Εκκλησιαστική Ιστορία 2, 9, 2-3

Βιβλιογραφία

  • Απόστολος Γλαβίνας, Οι Δώδεκα Απόστολοι, Τέρτιος, Κατερίνη 1993.