212
επεξεργασίες
Αλλαγές
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Ο Άγιος Πέτρος είχε αδαμάντινο χαρακτήρα και διακρίνονταν για τη μόρφωση και την ευγλωττία του, καθώς επίσης και για τα φιλάνθρωπα αισθήματά του. Γι΄ αυτό ο ''πατριάρχης Νικόλαος Μυστικός'', εκτιμώντας τα προσόντα και την αρετή του μοναχού Πέτρου, θέλησε να τον χειροτονήσει ''επίσκοπο Κορίνθου''. Ο Πέτρος όμως αρνήθηκε, αναλογιζόμενος το βάρος της κλήσης του, με αποτέλεσμαι ο θρόνος να δόθεί στον αδελφό του ''Παύλο''. Αργότερα κατέφυγε στην Κόρινθο, για να αποφύγει τον [[Πατριάρχης|Πατριάρχη]], ο οποίος ήθελε να τον χειροτονήσει [[επίσκοπο]]. Έτσι, όταν χήρεψε ο επισκοπικός θρόνος Αργούς, οι ''Αργίτες'' ζήτησαν τον ''Πέτρο'' για επίσκοπό τους και μπροστά στη επιμονή τους ο Πέτρος υποχώρησε και δέχτηκε. Το έργο του υπήρξε πολυποίκιλο, αλλά η σημαντικότερη διακονία του ήταν η ικανότητα να εισάγει στην εκκλησία πολλά μέλη, τα οποία είχαν απομακρυνθεί από αυτή. Το 920 μετέβη στην ''Κωνσταντινούπολη'', για να λάβει μέρος σε σύνοδο που είχε συγκαλέσει ο ''Νικόλαος Μυστικός'' επί ''Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου''.
Ο βιογράφος του Αγίου μας πληροφορεί ότι κατά τη διάρκεια της επισκοπής του στο Άργος, πραγματοποιούσε θαύματα, όπως διάσωση του λαού από λιμό, τη λύτρωση αιχμαλώτων από τους πειρατές, τη διάσωση κόρης διωκόμενης από κάποιο στρατηγό, τη θεραπεία δαιμονιζόμενης γυναίκας, με αποτέλεσμα να λάβει το προσωνύμιο του θαυματουργού. Κοιμήθηκε στο Άργος σε ηλικία 70 ετών και τάφηκε στο ''Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου''. Όμως ''Φράγκοι'' και ''Ενετοί'' μετακίνησαν το ιερό λείψανο του Αγίου το 1421 και το μετέφεραν αρχικά στο ''Ναύπλιο'' και αργότερα στο ''Βατικανό''. Ως υπεύθυνος μνημονεύεται ο ''Λατίνος επίσκοπος Σιγουντονάνης''. Μετά όμως από προσπάθειες της Μητροπόλεως Αργολίδος και συντονισμένες ενέργειες του ''Μητροπολίτη Ιακώβου Ά ''και του [[Πατριάρχης Βαρθολομαίος|Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου]], τα Λείψανα του Αγίου, επιστρέφουν στην πόλη του Άργους.
Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται στις 3 Μαΐου.
*Νικόδημος Αγιορείτης, ''Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού'', τόμ. Β', Αθήνησι 1868, σελ. 127-128.
*Βασίλης Τσιλιμίγκρας, «''Τα ιστορικά δεδομένα για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και το Άργος στην περίοδο Που έζησε ο Άγιος Πέτρος, Επίσκοπος Άργους''». Εφημερίδα ''Αργολίδα'' (28/04/2006).
*Πατήρ Γεώργιος Σελλής, «''Άγιος Πέτρος Επίσκοπος Άργους Σημειοφόρος και Θαυματουργός''», Έκδοσις Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Πέτρου, Άργος 2008.
==Επιπρόσθετη βιβλιογραφία==
*P. Enrico Rickenbach, «''Storia e scritti di S. Pietro d΄ Argo''», Tipografia del cav. V. Salviucci, Roma 1899.*Κωνσταντῖνος Κυριακόπουλος, «''Αγίου Πέτρου Επισκόπου Άργους, Βίος Και Λόγοι''», Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος 1976.*Ἀναστάσιος Τσακόπουλος, «''Συμβολαι Εις Την Ιστοριαν Της Εκκλησίας Αργολίδος''», Έκδοσις «''Χρονικών Του Μοριά''», Αθήναι 1953.
*Βιβλιοθήκη Ιστορικών Αργειακών Μελετών
