Αλλαγές

== Ο όρος υπόσταση ως τους Καππαδόκες πατέρες == Ο όρος '''υπόσταση''', ως την εποχή των Καππαδοκών Πατέρων, σήμαινε απλώς «το υπαρκτό»«''το υπαρκτό''», και ταυτιζόταν με την έννοια της λέξεως: «''[[ουσία]]''».

Οι [[Καππαδόκες κάνουν το βήμα πατέρες]] μετά την [[Α΄ Οικουμενική Σύνοδος|Α΄ Οικουμενική σύνοδο]] προέβησαν στον προσδιορισμό του όρου ''υπόσταση'', ώστε να καταφέρουν να ξεχωρίσουν αποκρούσουν τις αιρετικές διδασκαλίες των [[Αρειανισμός|Αρειανιστών]] και των ''πνευματομάχων''. έτσι διαχώρισαν τις έννοιες, «''[[ουσία]]''» και «υπόσταση»«''υπόσταση''», που ως τότε ήταν ταυτόσημες. Η έννοια «ουσία» και η έννοια «υπόσταση» δεν σημαίνουν πλέον το ίδιο πράγμα στη Θεολογία, και δημιουργείται ένα μεγάλο κάτι δημιούργησε θεολογικό πρόβλημα, ειδικά προς την κατανόσηση του διαχωριχμού των όρων.

Η Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος αναθεματίζει αναθεμάτισε αυτούς που δέχονται, που ομολογούν ότι ο Θεός είναι μία ουσία ή Υπόσταση. Αλλά αυτό συνέβαινε, επειδή ως τότε η λέξη είχε άλλη έννοια. Λένε οι Οι Καππαδόκες το εξής: ότι «ο διατύπωσαβ πως «''ο όρος ουσία είναι ταυτόσημος με τον όρο «φύση» και χρησιμοποιείται για να δηλώσουμε την ενότητα, τον Ένα Θεό»Θεό''». Ο Θεός είναι λοιπόν μία [[ουσία ]] ή μία [[φύση]]. Συνεπώς ο λατινικός όρος «''substantia''», μεταφράζεται πλέον στα Ελληνικά όχι ως υπόσταση, αλλά ως ''ουσία'' ή ''φύση''. Απ’ την άλλη μεριά όμως ο όρος «υπόσταση» μεταφέρεται για να εξισωθεί, να ταυτισθεί με τον όρο «πρόσωπο».

Το να λέω εκφράζω ότι είμαι πρόσωπο ή υπόσταση, σημαίνει πλέον ότι έχω οντότητα δική μου, διαφορετική από την οντότητα κάποιου άλλου. Γίνεται έτσι οντολογική έννοια το πρόσωπο ή υπόσταση.

Αυτή η επανάσταση στην ορολογία δεν ήταν εντελώς αυθαίρετη. Διότι Αυτό αναφέρεται διότι η λέξη «υπόσταση» «''υπόσταση''» είχε ορισμένες αποχρώσεις οι οποίες οπωσδήποτε έδιναν λαβή σ’ αυτή την εξέλιξη. Αλλά εδώ μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα με την θεολογία των Καππαδοκών Πατέρων είναι ότι: οι Καππαδόκες συνέχισαν εκφράζοντας επίσης οτι «''Ο Θεός είναι Ένας ως προς την ουσία ή την φύση, και είναι Τρεις ως προς τα Πρόσωπα ή τις Υποστάσεις. Αυτά ως προς την ορολογία. Έτσι φθάσαμε στη διατύπωση του δόγματος της Αγίας Τριάδος την οποία έχουμε και σήμερα''».

Τώρα το νόημα. Τι εννοούσαν με αυτό: Όταν Πρατκτικά για να αντιληφθούμε τι ακριβώς εννοούμε και πως ακριβλως ορίζουμε στην ορθόδοξη θεολογία τον όρο πρόσωπο αναφέρουμε πως, όταν λέμε ότι ο Θεός είναι μία Ουσία και τρία Πρόσωπα, με τον όρο «[[ουσία]]» αναφερόμαστε πάντοτε σε κάτι γενικό, που δηλώνει την ύπαρξη περισσοτέρων από ένα όντων. Δηλαδή όταν λέμε, ας πούμε, «η «''η ανθρώπινη ουσία ή φύση»φύση''», αυτό σημαίνει ότι ενώ όλοι εμείς είμαστε μία ουσία ή μία φύση, δηλαδή έχουμε την ανθρώπινη φύση, ο καθένας μας είναι πλήρης άνθρωπος, δηλαδή αυτή η φύση έχει πολλούς. Αυτούς τους πολλούς τους ονομάζουμε υποστάσεις ή πρόσωπα. Αυτή την αναλογία, αυτή την εικόνα, την χρησιμοποίησαν οι Πατέρες. Οι Καππαδόκες Πατέρες λένε: «κοιτάξτε, αυτό δεν είναι τόσο παράλογο που λέμε εμείς οι Θεολόγοι για τον Θεό, διότι όντως και στον άνθρωπο αν κοιτάξετε θα δείτε ότι γίνεται λόγος για μία ουσία, μία φύση και συγχρόνως για δύο, τρεις, τέσσερεις… υποστάσεις αυτής της φύσεως, τρόπους με τους οποίους αυτή η φύση υφίσταται.

*[http://www.oodegr.com/oode/dogmat1/doc_theos3.htm oodegr.com Δογματική Ρωμανίδη «''Περί Θεού''»]*[http://www.oodegr.com/oode/dogmat1/2B2.htm oodegr.com Δογματική Ρωμανίδη «''Περί Θεού Β''» Β΄]