Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Συμεών ο Νέος Θεολόγος

1.256 bytes προστέθηκαν, 15:32, 27 Μαρτίου 2010
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
{{Άγιος| Όνομα = Συμεών ο Νέος Θεολόγος| Εικόνα = [[Image:Symeon the New Theologian.jpg|200px150px]]|rightΌνομα Εικόνας = Ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος|thumbΗμερομηνίαΓέννησης = Μεταξύ 949 και 957, ''Γαλάτεια, Μικρά Ασία''|Ο ΗμερομηνίαΚοίμησης = 1037, ''Αγία Μαρίνα Κων/πόλεως''| ΗμερομηνίαΕορτής = [[Πρότυπο:12 Μάρτιος|12 Μαρτίου]] ή [[Πρότυπο:12 Οκτωβρίου|12 Οκτωβρίου]]| Ημερομηνίες = | Τίτλος = [[Μοναχός]], [[Άγιος Συμεών]]}}Ο '''Συμεών ο νέος Θεολόγος''' αποτελεί άγιο της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|ορθοδόξου εκκλησίας]] και μια από τις εξέχουσες [[Μοναχισμός|μοναχικές]] μορφές της μέσης βυζαντινής περιόδου. Ο Συμεών, κατά κόσμον Γεώργιος, επέδειξε από νεανική ηλικία ιδιαίτερη κλίση στα γράμματα, ενώ η ταυτόχρονη παρουσία του στην αυτοκρατορική αυλή του έδιναν τη δυνατότητα, να ανέλθει σε υψηλά κλιμάκια της αυλής. Ο ίδιος όμως από τη μικρή ηλικία του, επέλεξε το μοναχικό βίο, στον οποίο εισήλθε σε ηλικία 27 ετών. Το έργο του από θεολογικής απόψεως σήμερα αξιολογείται για την κομψότητα της έκφρασης, τα βαθειά βαθιά θεολογικά νοήματα και τον καινοτόμο ορθόδοξο υπομνηματισμό, που του προσέδωσαν το προσωνύμιο «''Νέος Θεολόγος''», με αποτέλεσμα να αποτελεί ένα, εκ των τριών αγίων της εκκλησίας μας, που έχει τον τίτλο του θεολόγου.
== Ανατροφή και μόρφωση ==
Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος γεννήθηκε στα μέσα του 10ου αιώνα (949 - 957), στη Μικρασιάτικη Γαλάτεια της Παφλαγονίας. Οι γονείς του, ευγενείς και διακεκριμένοι στην επαρχία που ζούσαν, ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για την παιδεία και την αγωγή του μικρού Συμεών. Για τον λόγο αυτό και τον στέλνουν σε ηλικία 6 ετών στην Κωνσταντινούπολη σε συγγενικά τους πρόσωπα, τα οποία κατείχαν θέση στα ανάκτορα. Από αυτή την ηλικία δέχεται τα πρώτα μαθήματα και σύντομα επιδίδεται στην ταχυγραφία και καλλιγραφία.
Την ίδια εποχή με τη βοήθεια του θείου του αποδέχεται το αξίωμα του ''σπαθαροκουβιλάριου'', καθώς και τη διάκριση να γίνει μέλος της Συγκλήτου. Βέβαια ποτέ δεν τον έθελξαν τέτοιες κοσμικές θέσεις και κύριος λόγος της αποδοχής αυτής της τιμής, ήταν για να μη δυσαρεστήσει τον θείο του. Έτσι παρά το νεαρό της ηλικίας του διέθετε ταπεινό φρόνημα και ώριμη σκέψη, που δεν επέτρεπε να τον θέλξουν κοσμικές επιδιώξεις, παρά τη θέση που κατείχε και τη διαφαινόμενη εξέλιξη που προδιαγραφόταν γι’ αυτόν. Η γνωριμία του με τον πνευματικό του, ''άγιο Συμεών τον Ευλαβή τον Στουδίτη'', έχει ανοίξει άλλους ορίζοντες και διαφορετικούς πόθους στην καρδιά του. Γι’ αυτό και μόλις του δίνεται η κατάλληλη ευκαιρία, μετά τον θάνατο του ''Νικηφόρου Φωκά'' (969), εγκαταλείπει τη θέση του στα ανάκτορα και σε ηλικία 14 ετών πηγαίνει στην περίφημη [[Μονλη Μονή Στουδίου|Μονή του Στουδίου]] και αναζητεί να μείνει πλησίον του πνευματικού του πατρός. Ο πνευματικός του όμως δεν συμφωνεί με την παραμονή του στο μοναστήρι, γιατί κρίνει ότι η ηλικία του είναι ακατάλληλη για μια τόσο μεγάλη απόφαση και του υπαγορεύει να επιστρέψει στο σπίτι του θείου του. Ο ίδιος φανερά λυπημένος από την εξέλιξη των πραγμάτων, επιστρέφει στο σπίτι του θείου του, όπου επιδίδεται στην προσευχή και στη μελέτη θεολογικών και πνευματικών κειμένων που του συνέστησε ο πνευματικός του.
==Η κλήση του==
== Ο μοναχικός βίος ==
Φθάνοντας στη Κωνσταντινούπολη, οδηγείται αμέσως στον γέροντά του στην ιερά Μονή Στουδίου, όπου και γίνεται δεκτός, σε ηλικία 27 ετών. Τότε παίρνει και το μοναχικό όνομα Συμεών (το κατά κόσμον όνομά του ήταν Γεώργιος). Ηγούμενος της μονής τότε ήταν ο Πέτρος, και η μονή ακολουθούσε το κοινοβιακό σύστημα οργάνωσης. Εξαίτιας Εξαιτίας αυτού γεννάται και η πρώτη αντιξοότητα στον Συμεών. Η απόλυτη υπακοή του στον πνευματικό του πατέρα, καθώς αντιτίθεται προς το κοινοβιακό πνεύμα, σύμφωνα με το οποίο απόλυτη υπακοή ασκείται μόνο στον ηγούμενο, μαζί με το γεγονός ότι έχει εμφανή πνευματική πρόοδο, ξεσήκωσε τον φθόνο των υπόλοιπων μοναχών. Η διαβολή που του έγινε ανάγκασε τον ηγούμενο να τον διώξει από τη μονή.
Κατ’ εκείνη την περίοδο, λίγο δηλαδή πριν αναχωρήσει από τη Μονή του Στουδίου, ο Συμεών γεύεται την Τρίτη κατά σειράν θεία οπτασία. Ο γέροντάς του κατόπιν των γεγονότων που έλαβαν χώρα στη Μονή του Στουδίου τον οδήγησε, δόκιμο ακόμη, στην πλησιόχωρη Μονή του αγίου Μάμαντος του Ξηροκέρκου, όπου ηγούμενος ήταν ο ενάρετος Αντώνιος. Στο νέο του ησυχαστήριο άλλοι πειρασμοί ενοχλούν τον Συμεών. Κάποια στιγμή έρχεται από τη Γαλάτη ο κατά σάρκα πατέρας του, ο οποίος μαζί με άλλους Συγκλητικούς προσπαθεί να τον πείσει να επιστρέψει στα εγκόσμια. Μάταια όμως. Ο Συμεών συντάσσει επιστολή προς τον πατέρα του, στην οποία του εκθέτει το ύψος της κλήσεώς του και τον συμβουλεύει να μην αντιτίθεται σ’ αυτήν. Τη στιγμή της συντάξεώς της περιπίπτει σε νέα οπτασία. Είναι η τέταρτη κατά σειράν.
Ο άγιος Συμεών παίρνει τον δρόμο της εξορίας και εγκαθίσταται σε ένα ερημοκκλήσι της Αγίας Μαρίνας. Ο Πατριάρχης αργότερα τον αθωώνει και τον απαλλάσσει από την εξορία επιτρέποντας του να εγκατασταθεί όπου θέλει, με τον όρο να εορτάζει ιδιωτικά μόνο τη μνήμη του πνευματικού του πατρός Συμεών του Ευλαβούς. Ο Συμεών προτιμά την ερημία της αγίας Μαρίνας, προς τιμήν της οποίας ανήγειρε και νέο ναό, και σχηματίζει γύρω απ’ αυτόν μίκρο ποίμνιο. Παραμένει εκεί έως το 1037, όταν τον και εκοιμήθει.
Η ημέρα του θανάτου του δεν του ήταν άγνωστη. Την προέβλεψε. Γι’ αυτό και ετοιμάστηκε κατάλληλα. Έβαλε τους μαθητές του, αφού μετέλαβε των αχράντων Μυστηρίων, να ψάλλουν τη νεκρώσιμη ακολουθία, και εκείνος, μόλις τελείωσε την προσευχή του, σταύρωσε τα χέρια, τακτοποίησε το σώμα του με ηρεμία και αναφώνησε «''Εις χείράς σου, Χριστέ Βασιλεύ, τό πνεύμά μου παρατίθημι''». Η μνήμη του εορτάζεται στις [[Πρότυπο:12 Μάρτιος|12 Μαρτίου]], ημέρα της κοιμήσεώς του, επειδή όμως συμπίπτειμε συμπίπτει με τη νηστεία τη Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μετατίθεται στις [[Πρότυπο:12 Οκτωβρίου|12 Οκτωβρίου]].
Την προσωνυμία «''Νέος Θεολόγος''» την απέκτησε για την έμφαση που έδωσε με τη ζωή του πρωτίστως και με τα έργα του κατά δεύτερον στη μυστική αίσθηση της θείας αγάπης και του φωτός· έννοιες και καταστάσεις πνευματικές για τις οποίες κάνουν λόγο και οι άλλοι δύο Θεολόγοι, ο άγιος Ιωάννης ο ευαγγελιστής και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Από τους μαθητές του ο πιο διακεκριμένος, Νικήτας ο Στηθάτος, έκανε γνωστά τα έργα του, τα σημαντικότερα των οποίων είναι οι «''Κατηχήσεις''», οι «''Ύμνοι Θείων Ερώτων''» και τα «''Πρακτικά και Θεολογικά Κεφάλαια''».
== Βιβλιογραφία ==
* «''Βιβλιοθήκη Ελλήνων Πατέρων και Εκκλησιαστικών Συγγραφέων''», εκδ. «Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος». [ΒΕΠΕΣ]
== Διαβάστε επίσης ==
[http://www.xfd.gr/dat%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC/A3B327D9/file.pdf?633265056359843750 %CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82 Συμεών Νέου θεολόγου «''Λόγος Περί της του Χριστού Αναστάσεως''»]
[[Κατηγορία:Άγιοι|Σ]]
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Συγγραφείς|Σ]]
[[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Σ]]
[[Κατηγορία:11ος αιώνας|Σ]]
[[en:Symeon the New Theologian]]
[[ro:Simeon Noul Teolog]]
12.398
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης