Δαίμονες αποκαλούνται τα πνεύματα τα οποία εχθρεύονται το έργο του Θεού και τον άνθρωπο. Αποτελούν εκπεσόντες αγγέλους, που αρχηγός τους υπήρξε ο λαμπρότερος Άγγελος, ο Εωσφόρος, που τον ακολούθησαν κατά την επανάστασή του εναντίον του Θεού, αφού θέλησε να γίνει και ο ίδιος Θεός. (Ευθυμίου Στυλίου, «Μικρό Χριστιανικό Λεξικό», Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1995)
Δεκάλογος ή Δέκα Εντολές είναι ο γραπτός νόμος που έδωσε ο Θεός στο Μωϋσή στο Όρος Σινά κατά τον τρίτο μήνα της εξόδου των Ισραηλιτών, από την Αίγυπτο και ρύθμιζε στοιχεία της κοινωνικής, θρησκευτικής, οικογενειακής και ηθικής ζωής των Εβραίων (Ευθυμίου Στυλίου, «Μικρό Χριστιανικό Λεξικό», Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1995)
Με τον όρο Διαρχία (επίσης δυαλισμός, δυϊσμός, μανιχαϊσμός) αναφερόμαστε στην πίστη για την ύπαρξη δυο αντιθέτων αρχών οι οποίες διέπουν τα πάντα. Όσον αφορά την θρησκευτική χροιά της διαρχίας, αυτή περιλαμβάνει την ύπαρξη των ισοδύναμων και αντιμαχόμενων δυνάμεων του καλού και του κακού, ενός καλού και ενός κακού Θεού όπως πρέσβευαν οι Γνωστικοί. Σε άλλα επίπεδα, η διαρχία μπορεί να εμφανίζεται ως πόλωση ανάμεσα σε πίστη και λογική, σώμα και ψυχή, ύλη και πνεύμα. Κάθε διαρχία απορρίπτεται από την Ορθόδοξη Θεολογία η οποία αντιπροτείνει την αγαθότητα του Θεού, το ανυπόστατο κακό και τη διαλεκτική κτιστού-ακτίστου. (Μπέγζος Μάριος, Ευρωπαϊκή Φιλοσοφία της Θρησκείας, Γρηγόρης, Αθήνα 2004, σελ. 189-204)
Δόγμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποκαλείται η διδαχή για το περιεχόμενο της ζωής της, για το νόημα των ποικίλων μνημείων της, που γίνονται τελικά και μνημεία πολιτισμού. Δόγμα δεν εννοείται μία επιβεβλημένη άνωθεν εξουσιαστική επιβολή παραδοχών ως άποψης αληθινής, αλλά μία διδαχή και μία διδασκαλία που βρίσκεται σαρκωμένη και βιώνεται διαρκώς στην πορεία της ιστορίας της κοινότητας (Νίκος Ματσούκας, Δογματική και Συμβολική θεολογία Α΄, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2007, σελίδα 19-20)