Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Αργότερα, υποχρεώθηκε να μετακινηθεί στην Κωνσταντινούπολη, εξ αιτίας του ότι ο ίδιος δεν έβρισκε πια ησυχία στην έρημο. Έτσι έθεσε ως στόχο να μείνει άγνωστος ανάμεσα στο πλήθος, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει κάποιο [[ησυχαστήριο]] για να διαμείνει. Εκεί γνωρίζει άλλους 2 ασκητές, τον Βάρα και τον Ραβούλα, δημιουργώντας αδελφότητα. Το μέρος το οποίο αποσύρθηκε είναι η σημερινή τοποθεσία των Βλαχερνών<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο..., σελ. 1088</ref>. Εκεί συνέχισε την διδασκαλία του, όπου σύμφωνα με το συναξαριστή του έφτασε σε τέτοια ύψη αγιότητας, που έγινε θαυματουργός, θεραπεύοντας πολλούς ασθενείς. Εκεί και εκοιμήθη σε βαθύ γήρας.
Ο πνευματικός του αδελφός Άγιος Βάρας, πιθανόν μετέφερε το λείψανο του Αγίου στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Πέτρας<ref>Ο άγιος Βάρας ήταν συνασκητής με τον όσιο Πατάπιο. Αυτό προκύπτει από το χειρόγραφο ''"Εγκώμιον εις τον όσιον και θεοφόρον Πατέρα ημών Βάραν"'', το οποίο εκδόθηκε στο: Παπαδόπουλος Αθανάσιος Κεραμεύς, ''Μαυρογορδάτειος Βιβλιοθήκη'', τόμ. Β΄, εν Κωνσταντινουπόλει 1884, σελ. 42. Στην ίδια σελίδα, στην υποσημ. #3, αναφέρεται: ''"Κατά Συμεώνα τον Μάγιστρον και Μεταφραστήν ο Πατάπιος ετάφη εν τη μονή του Προδρόμου, αναμφιβόλως δε εν τη της Πέτρας καλουμένη"''. Βλ. και ''Βίο οσίου Παταπίου'', '''''PG''''' 116,368: ''"Το δε ασκητικόν αυτού και ιερόν λείψανον...ο ιερός λαμβάνει του Προδρόμου ναός"''.</ref>. Το μοναστήρι αυτό ήταν υπό την προστασία της βασιλικής οικογένειας του Βυζαντίου, των Παλαιολόγων{{πηγή}}, και ιδίως της βασίλισσας Αυγούστας Ελένης Παλαιολόγου, μητέρας του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (η οποία αργότερα έγινε η άγια Υπομονή<ref>''Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας'' (επιμ. Αγαθαγγέλου επισκ. Φαναρίου), τόμ. 5ος - Μάιος, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2006, σελ. 449.</ref>).
Ο Άγιος Πατάπιος ενταφιάστηκε στο ναό του [[Ιωάννης ο Πρόδρομος|Ιωάννη Προδρόμου]]στην Κωνσταντινούπολη. Το σκήνωμα του αγίου σύμφωνα με τον [[Συμεών ο μεταφραστής|Συμεών το Μεταφραστή]] μέχρι τον 10ο αιώνα παρέμενε στην πόλη, ενώ κατά τον [[Ανδρέας Κρήτης|Ανδρέα Κρήτης]] ήταν άφθαρτο και είχε τοποθετηθεί σε γυναικείο μοναστήρι<ref>PG 97, 1205-1253</ref>. Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, ο Αγγελής Νοταράς<ref>''"Από τον Αγγελή και τους ανθρώπους του μεταφέρθηκε, κατά την πιθανότερη εκδοχή, και το Ιερό Λείψανο του οσίου Παταπίου από την Κωνσταντινούπολη στην Κορινθία και βρίσκεται στην ομώνυμη μονή στα Γεράνεια όρη"'' (Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, ''Άγιος Μακάριος Κορίνθου. Ο Γενάρχης του Φιλοκαλισμού'', Ακρίτας, Αθήνα 2000, σελ. 20. Βλ. και: Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, ''Ο όσιος Πατάπιος'', Αθήνα 1999, σελ. 36-41).</ref>, συγγενής των αυτοκρατόρων Παλαιολόγων, προκειμένου να προστατεύσει τα λείψανα του Αγίου Παταπίου από τους Οθωμανούς το μετέφερε στο βουνό Γεράνια στη Νότια Ελλάδα, κοντά στην πόλη Θέρμαι (Λουτράκι) (κοντά στην Αθήνα) όπου έκρυψε το λείψανο σε ένα σπήλαιο.
