Αλλαγές

Αντιθέτως, για τους Ορθοδόξους, η πίστη είναι κάτι δυναμικό, ένα προϊόν αγώνα ''"συνδεδεμένο με συγκεκριμένες μορφές ζωής"'' όπως ''"δείχνει και η γλωσσική διαμόρφωση...όρων"'' απ' αυτή τη λέξη, όπως ''"αξιόπιστο, αυτόπιστο, απιστία, πίστωση κ.λπ."''<ref>Ματσούκας, ''Δογματική...'', Γ', ό.π..</ref>. Κατά συνέπεια, το λογικό του ανθρώπου ''"δεν αποτυφλούται"'' ούτε υποδουλώνεται από την πίστη<ref>Τρεμπέλας, ό.π., σελ. 141.</ref>. Οι άνθρωποι, ''"εφόσον μετέχουν στό κοινωνικό σώμα της Εκκλησίας"''<ref>Ματσούκας, ό.π., σελ. 153-154.</ref>, ''"διά της βιώσεως...του περιεχομένου...της πίστεως"''<ref>Τρεμπέλας, ό.π..</ref>, ζουν (πάντα σε μια ιστορική συνέχεια) πράγματα και γεγονότα, και έτσι κατανοούν ''"όσα του Θεού μπορούν να γίνουν γνωστά"''<ref>ό.π.Ματσούκας, σελ. 153-154στο ίδιο.</ref>. Δεν τα ανιχνεύουν απλώς διαλεκτικά ή συλλογιστικά, αλλά αντιθέτως ''"οι συλλογισμοί ακολουθούν, μετά την πείρα των συμβάντων και συμβαινόντων"''<ref>ό.π..</ref> και έτσι το λογικό είναι αυτό που μπορεί να προετοιμάσει τον άνθρωπο ώστε να οδηγηθεί στην ''"διά πίστεως αποδοχήν"'' εκείνου του περιεχομένου της [[Θεολογία|Θεολογίας]] που είναι ακατάληπτο<ref>Τρεμπέλας, ό.π., σελ. 140-141.</ref>. Θα μπορούσε π.χ. ο άνθρωπος να ελέγξει την αξιοπιστία των κομιστών του ευαγγελικού μηνύματος<ref>Τρεμπέλας, ό.π., σελ. 141.</ref> πράγμα σημαντικό αφού με τις θεοφάνειες συντελείται ''"θεογνωσία...μέσω της δράσης της θείας δόξας"'' και αφορά γνώση όχι θεωρητική αλλά ''"άμεση και πείρα ζωής"''<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Ιστορία της Βυζαντινής Φιλοσοφίας'', Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 286.</ref>.