Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
→Άλλες ερμηνείες
Από εδώ και πέρα, ο καθ. ''Μιλτιάδης Κωνσταντίνου'' τάσσεται με την άποψη ότι η αφήγηση αυτή παρουσιάζει ένα ακόμη επεισόδιο στη διάσπαση των σχέσεων του ανθρώπου με τον Θεό: Αρχικά, οι άνθρωποι τρώνε τον καρπό του παραδείσου για να ανοιχτούν τα μάτια τους και να γίνουν σαν θεοί (Γεν. 3,5), ενώ τώρα, στη διήγηση περί Γιγάντων, προσπαθούν να πετύχουν την ισοθεΐα όχι με μια τελειωτική πορεία από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωσιν αλλά αλλοιώνοντας την ανθρώπινη φύση μέσω της μίξης τους με υπεράνθρωπα όντα. Ένα τέτοιο νόημα ίσως ταιριάζει και με την παρέμβαση του Θεού, ο οποίος ορίζει ότι η ζωή τους δεν θα ξεπερνά πλέον τα εκατόν είκοσι χρόνια (''Γεν. 6,3'')<ref>Βλ. στο: Αγουρίδης Σάββας, ''Βιβλικές Θεολογικές Μελέτες'', Άρτος Ζωής, Αθήνα 1993, σελ. 220.</ref>. Επίσης, το περιεχόμενο περί του ανθρώπου που επαναστατεί κατά του Θεού, ίσως εκφράζεται με το ότι ''"οι Nephilim στην αρχαία Αίγυπτο υπήρξαν θεία όντα, εχθροί των μεγάλων θεών, επαναστάτες, που πολεμούσαν την αυθεντία τους"''<ref>Αγουρίδης Σάββας, ''Βιβλικές Θεολογικές Μελέτες'', ό.π., σελ. 220.</ref>, κάτι που δεν αποκλείεται να ήταν γνωστό στους ακροατές των βιβλικών κειμένων.
Ο δογματολόγος ''Νίκος Ματσούκας'' διαφοροποιείται στο ότι δεν αποδέχεται την αναφορά σε υπερφυσικά όντα, αλλά μένει στο ενώ θεωρεί ότιοι αναφορές σε ''θυγατέρες των ανθρώπων'' και ''γίγαντες'', μπορούν πίσω τους να κρύβουν σύμβολα::''"εξάπαντος...πίσω από τους αγγέλους εννοούνται ανθρώπινα όντα. Με άλλα λόγια ο αφηγητής...ανεξάρτητα από που παίρνει τα σύμβολα και τις εικόνες [...] αποσκοπεί να παραπέμψει σ’ ένα γεγονός ή καλύτερα στη σημασία αυτού του γεγονότος, που είναι η διαφθορά του ανθρώπινου γένους"''<ref> Ματσούκας Α. Νίκος, ''Επιστήμη, φιλοσοφία και θεολογία στην Εξαήμερο του Μ. Βασιλείου'', 2η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1990, σελ. 42-43.</ref>.<br>:''"Γιοί του Θεού ονομάζονται όχι μόνο οι άγγελοι αλλά και οι Ισραηλίτες. Ως κόρες των ανθρώπων οφείλουμε να εννοήσουμε τα κάθε λογής ειδωλικά κατασκευάσματα του ανθρώπου, ως εγωκεντρικούς τρόπους ζωής, που οδηγούν αναπότρεπτα στη θεοποίηση της ανθρωπότητας, και συνάμα σε ερειπιώνες καταστροφής. Οι γίγαντες, εξάλλου, δεν είναι τίποτα αλλο παρά η από τη φύση της, έτσι κι άλλιώς, κακότητα της εξουσίας"''<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Παλαιάς και Καινής Διαθήκης σημεία νοήματα αποτυπώματα'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2002, σελ. 29.</ref>.
Τέλος, ο καθ. ''Σάββας Αγουρίδης'' στην εκτενή μελέτη του για το ζήτημα, θεωρεί πιθανή την πρόταση ότι με την ενσωμάτωσή του εν λόγω αποσπάσματος στα περί του κατακλυσμού, ο ιερός συγγραφέας ήθελε να δείξει, εκτός άλλων, ότι ''"καταδικάζει την ειδωλολατρική μυθολογία"''<ref> Αγουρίδης Σάββας, ''Βιβλικές Θεολογικές Μελέτες'', ό.π., σελ. 222.</ref>.