Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
→Ορθόδοξες ερμηνείες της περικοπής Γεν. 6,1-4
'''''5''''' Ιδών δε κύριος ο θεός ότι επληθύνθησαν αι κακίαι των ανθρώπων επί της γης και πας τις διανοείται εν τη καρδία αυτού επιμελώς επί τα πονηρά πάσας τας ημέρας,
'''''6''''' και ενεθυμήθη ο θεός ότι εποίησεν τον άνθρωπον επί της γης, και διενοήθη.</font>
'''''Γεν. 6,1-6''''' (μετάφραση της περικοπής των ''εβδομήκοντα'' στα νέα ελληνικά<ref>Μετάφραση των στίχων από το: Φούντας Ιερεμίας, ''Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης - Γένεσις'', Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2004, σελ. 46.</ref>):<br>
'''''6''''' "μετανόησε"<ref>Όπως μας λέει ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούμε και να ερμηνεύσουμε κατά γράμμα τέτοιες και άλλες παρόμοιες εκφράσεις όπως π.χ. ότι ο Θεός ''"μετάνιωσε"''. Τέτοιες εκφράσεις θα πρέπει να λάβουν υπόψη την αδυναμία της ανθρώπινης γλώσσας και έτσι να ερμηνευτούν «θεοπρεπώς» και όχι με το νόημα που έχουν για τους ανθρώπους:<br>
''"Τα γαρ ρήματα επί του Θεού λεγόμενα ου την αυτήν έχει ισχύν: οίον, ζηλεύει Θεός, οργίζεται Θεός, μετανοεί Θεός, μισεί Θεός. Τα ρήματα ταύτα ανθρώπινα, άλλα τα νοήματα θεοπρεπή. Πως ζηλεύει Θεός;...Οργίζεται Θεός;...Μετανοεί Θεός;...Μισεί ο Θεός;...Αλλά μη πρόσεχε τη ευτελεία των λέξεων αλλά λάβε θεοπρεπή τα νοήματα. Ζηλεύει ο Θεός, αγαπά γαρ...Υπνοί Θεός, ου καθεύδων, αλλά μακροθυμών...Ούτω και όταν άκούσης, ότι γέννα Θεός, μη τμήσιν νόμιζε, αλλά το ομοούσιον"''<br>(Ιω. Χρυσοστόμου, ''Β΄ Ομιλία, ότε της εκκλησίας έξω ευρεθείς Ευτρόπιος απεσπάσθη'', PG 52,402).</ref> που έκανε τον άνθρωπο στην γη και "θύμωσε" (εναντίον του).</font>
'''''Γεν. 6,1-6''''' (μετάφραση στα νέα ελληνικά<ref>Μετάφραση των στίχων από το: Συλλογικό έργο, ''Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) - Μετάφραση από τα πρωτότυπα κείμενα'', Βιβλική Εταιρεία, Αθήνα 1997, σελ. 14.</ref> της περικοπής σύμφωνα με το εβραϊκό κείμενο (ή αλλιώς [[μασοριτικό κείμενο]]):<br>
'''''5''''' Όταν ο Κύριος είδε πόσο είχε αυξηθεί η κακία των ανθρώπων στη γη και ότι όλες τους οι σκέψεις ήταν πάντα μόνο πονηρές,
'''''6''''' μετάνιωσε που είχε δημιουργήσει τον άνθρωπο στη γη και λυπήθηκε κατάκαρδα.</font>
Όπως είναι φανερό, η εν λόγω περικοπή, κινείται γύρω από τρεις έννοιες:<br>
'''''α)''''' Τους ''"υιούς του θεού"'',<br>
'''''β)''''' Τις ''"θυγατέρες των ανθρώπων"'',<br>
'''''γ)''''' Τους ''"γίγαντες"''. ===Ερμηνείες της περικοπής===Όπως μας πληροφορεί ο καθ. ''Ιω. Γαλάνης'', ''"όσον αφορά εις την φράσιν 'υιοί θεού' των Γεν. 6,2.4 υπάρχουν δύο ερμηνείαι. Η πρώτη δέχεται ως υιούς αγγέλους και ουρανίους δυνάμεις γενικώς και η δευτέρα εξέχοντας ανθρώπους"''<ref>Γαλάνης Λ. Ιωάννης, ''Υιοθεσία. Η χρήσις του όρου παρά Παύλω'', Θεσσαλονίκη 1977, σελ. 73, υποσημ. #324.</ref>.Έτσι, αρχικά οι ''"υιοί του θεού"'', μία από τις σημαντικές παραμέτρους της περικοπής, έγιναν κατανοητοί ως άγγελοι. Όπως σημειώνει αλλού ο κ. ''Γαλάνης'', ''"εκ των ελλήνων πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων οι Ιουστίνος, Αθηναγόρας, Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Ειρηναίος, Ευσέβιος Καισ. και εκ των λατίνων οι Κυπριανός, Τερτυλλιανός, Αμβρόσιος, Λακτάντιος, ομιλούν περί Αγγέλων"''<ref>Γαλάνης Λ. Ιωάννης, ''Υιοθεσία...'', ό.π.</ref>. Αργότερα, από τον 4ο αιώνα και εξής άρχισε να επικρατεί η ερμηνευτική θέση ότι ''"η θεώρησή τους ως αγγέλων έρχεται σε αντίθεση με τη βιβλική αντίληψη ότι το κύριο χαρακτηριστικό των αγγέλων είναι η απουσία ερωτικών σχέσεων (πρβλ. Ματθ. 22:30)"''<ref> Κωνσταντίνου Μιλτιάδης, ''Παλαιά Διαθήκη...'', ό.π.</ref>. Κατόπιν, οι ερμηνείες διατυπώθηκαν ως εξής: ====1η ερμηνεία ====Οι ''"υιοί του θεού"'', στα εβραϊκά ονομάζονται ''"bene ha elohim"'' (Μπενέ χα Ελοχίμ ή Ελοΐμ). Το ''"bene"'' είναι ο πληθυντικός του ''"ben"'' το οποίο σημαίνει στα εβραϊκά ''"υιός"''<ref>Γαλάνης Λ. Ιωάννης, ''Υιοθεσία...'', ό.π., σελ. 72: ''"Η λέξις υιός (εβραϊστί ben, αραμαϊστί bar)"''.</ref>. Το ''"ha"'' είναι το οριστικό άρθρο<ref>''"(ha-): definite article"'' (λήμμα: ''HGK2021'', στο: James Swanson, ''Dictionary of Biblical Languages with Semantic Domains: Hebrew, Old Testament'' (electronic ed.), Bellingham, WA: Logos Research Systems, 1997).</ref>. Το ''"Elohim"'' ([[Ελοχίμ]]) μόνο του, είναι ένα από τα εβραϊκά ονόματα που απαντώνται στην [[Παλαιά Διαθήκη]] σχετικά με τον Θεό (όπως και τα Αδωνάϊ, Γιαχβέ<ref>''"Από λόγους σεβασμού...οι Ιουδαίοι θα αντικαστήσουν στην ανάγνωση των κειμένων το ιερό τετραγράμματο Γιαχβέ (Jahve) από το Elohim (=Θεός) και πιο πολύ το Adonai (ο Κύριος). Από τα εβραϊκά στα ελληνικά το όνομα Γιαχβέ θα το αποδώσουν με το Κύριος"'' (Γαλάνης Λ. Ιωάννης, ''Η Δευτέρα Επιστολή του Απ. Παύλου προς Θεσσαλονικείς'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 138).</ref> κ.ά.)<ref>Μουστάκης Βασίλειος, ''Λεξικό της Αγίας Γραφής'', Αθήναι 1955, σελ. 73.</ref>. Με τις μεταφράσεις αυτές διαπιστώνουμε για ποιον λόγο αποδόθηκε η φράση αυτή από τους ''εβδομήκοντα'' ως ''"υιοί του θεού"''. Αυτοί οι ''"υιοί του θεού"'' ερμηνεύτηκαν ως άνθρωποι ενάρετοι, υπάκουοι στον Θεό, ''"οι από του Σηθ"'' όπως λέει ο Χρυσόστομος<ref>''ΚΒ΄ Ομιλία εις την Γένεσιν'', PG 53,189.</ref>, δηλαδή απόγονοι του ''Σηθ''<ref>''"Σηθ: Ένας από τους προπάτορες του Κυρίου, αναφερόμενος στον γενεαλογικό κατάλογο του ευαγγελιστού Λουκά (3,38), υιός των πρωτοπλάστων (Γεν. 5,4 κ. εξ. Α΄ Παρ. 1,1)"'' (Μουστάκης Βασίλειος, ''Λεξικό της Αγίας Γραφής'', Αθήναι 1955, σελ. 173).</ref>.
Οι ''"θυγατέρες των ανθρώπων"'' θεωρήθηκαν ως γυναίκες που ανήκουν στην ασεβή γενιά, στη φυλή του [[Κάιν]]. Αυτές τις κόρες των ''Καϊνιτών'' τις άρπαξαν οι ''Σηθίτες'' με μοναδικό κίνητρο την ηδονή και την εκμετάλευση.
Από τη μίξη αυτή γεννήθηκαν οι ''"Γίγαντες"'', τους οποίους το εβραϊκό κείμενο προσδιορίζει με τον όρο [[Νεφιλίμ]]. Αυτές οι πράξεις και η πλήρης εξαχρείωση των ανθρώπων (που έγιναν ''"σάρκα"'', ''"σαρκικοί"'', και ήταν μακριά από τον Θεό) οδήγησε τελικά στο χαμό τους με τον κατακλυσμό.
====2η ερμηνεία ====
==Υποσημειώσεις==
