12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Το πρόβλημα στην περίπτωση του ''Κοδράτου'', έγκειται σε δύο παράγοντες. Αφενός το σύγραμμά του έχει χαθεί, αφετέρου οι μεταγενέστεροι εκκλησιατικοί ιστορικοί, είτε επιτείνουν το πρόβλημα με συγκεχυμένες και διαφορετικές πληροφορίες, είτε αναφέρονται μεμονομένα στην περίπτωση του Απολογητή. Έτσι ο [[Ευσέβιος Καισαρείας|Ευσέβιος]] ταυτίζει τον απολογητή με τον μαθητή των [[Απόστολοι|αποστόλων]] και τον [[Τάξη των Προφητών|προφήτη]] που αναφέρεται στη ''Μικρά Ασία''<ref>Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία 3, 37, 1. 5, 17, 2</ref>, ο [[Διονύσιος Κορίνθου]] αναφέρει με το όνομα αυτό μόνο τον Επίσκοπο, διάδοχο του Πουπλίου<ref>Παρ Ευσεβίω, Εκκλησιαστική Ιστορία 4, 23, 3</ref>, αλλά η επιστολή δε διασώζεται με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουμε άλλες πιθανές αναφορές στο πρόσωπό του<ref>Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 531</ref>, αντιθέτως με τον [[Ιερώνυμος|Ιερώνυμο]] που ταυτίζει τον ''Απολογητή'' με τον ''Επίσκοπο''<ref>De viris illustribus 19, Epistula 78 et Magnum</ref>. Η σύγχυση αυτή μάλιστα επιτείνεται αν λάβουμε υπόψην μας και τα [[Μηνολόγιο|μηνολόγια]], όπως του [[Βασίλειος Καισαρείας|Μεγάλου Βασιλείου]], το οποίο ταυτίζει τον Απολογητή με το μαθητή των αποστόλων, αλλά τον διαχωρίζει από τον Επίσκοπο.
Η απολογία του Κοδράτου δε διασώζεται μέχρι σήμερα. Είναι γνωστό όμως οτι περίπου το 125 ο ίδιος παρέδωσε απολογία τον Αυτοκράτορα ''Αδριανό'' όταν αυτός επισκέφτηκε την πόλη. Η απολογία αυτή φαίνεται να ήταν αρκετά πειστική με αποτέλεσμα ο Αδριανός να γράψει προς τον Ανθύπατο της Ασίας ''Μινούκιο Φουνδανό'' να μη διώκεται κανείς άνευ εγκλήματος και κατηγορίας, κάτι που λογικά έπραξε και την περιοχή της Ελλάδος<ref>Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 532</ref>, αν και από μερικούς η άποψη αυτή του Ευσεβίου θεωρείται εσφαλμένη<ref>[http://www.newadvent.org/cathen/12589b.htm Catholic Encyclopedia, Article Quadratus]</ref>. Η απολογία αυτή μάλιστα χαρακτηρίζεται από τον ''Ευσέβιο'' λαμπρή και πως στόχο είχε την υπεράσπιση της ''"της καθημάς θεοσεβείας"'' και την ανατροπή της κατηγορίας περί αθεΐας. Το έργο αυτό σοζώταν μέχρι και τον 6ο αιώνα όπως μας πληροφορεί ο [[Φώτιος Α΄ ο Μέγας|Φώτιος]]<ref>Μυριοβίβλος 162</ref> και χρησιμοποιήθηκε από τον ''Ευσέβιο Θεσσαλονίκης'' κατά των [[Αφθαρτοδοκητές|Αφθαρτοδοκητών]], αλλά ύστερον δεν έχουμε καμία σχερική αναφορά. Στο μοναδικο διασωθεν τεμμάχιο της επιστολής, διασωθέν (υπό του Ευσεβίου<ref>Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία Δ3, 1-2</ref>), ενυπάρχει μαρτυρία του ''Κοδράτου'' περί επιβιώσεως μερικών ανδρών αναστηθέντων υπό του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]] μέχρι και των ημερών του<ref>Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 533</ref> και στην εγκυρότητα των θαυμάτων του<ref>Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία, Τόμος Α΄, σελίς 183</ref>.
Ο ''Κοδράτος'' τελικά αποτέλεσε αφετηρία ώστε και άλλοι χριστιανοί να αρχίσουν αυτό το είδος γραμματείας, απολογούμενοι και απευθυνόμενοι προς το μη χριστιανικό περιβάλλον<ref>Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία, Τόμος Α΄, σελίς 183</ref>. Κάτι τέτοιο όμως προϋπέθετε συγγραφείς γνώστες των φιλοσοφικοθρησκευτικών ρευμάτων, μία γνώση που γίνεται έκδηλη από εδώ και στο εξής στους Απολογητές. Η μνήμη του εορτάζεται από την Εκκλησία στις [[:Πρότυπο:21 Σεπτεμβρίου|21 Σεπτεμβρίου]].