Αλλαγές

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Καισαροπαπισμός

Καμία αλλαγή στο μέγεθος, 21:44, 6 Ιανουαρίου 2009
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Σύμφωνα με τις παραπάνω απόψεις, ''"ένεκα της μη τελικής επικρατήσεως της καισαροπαπικής πολιτικής...[και] των εκάστοτε τεθέντων υπ' αυτής σκοπών, δεν απέθεσεν ο καισαροπαπισμός την σφραγίδα του επί του ιστορικού βίου της Εκκλησίας"''<ref>λήμμ.: "Βυζάντιον", ΘΗΕ, στ. 5.</ref>. Ασφαλώς, η μικροσκοπική ''"εξέταση των ιστορικών γεγονότων δείχνει πως καισαροπαπικές επιβολές έγιναν πάμπολλες, σε περιπτώσεις κυρίως διοικητικές και σε εκλογές εκκλησιαστικών ηγετών"''<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Δογματική και Συμβολική θεολογία''', τόμ. Β΄, 2η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 457.</ref>. Εξετάζοντας όμως με μια ''"μακροσκοπική θεώρηση"'' τη σύγκρουση αυτοδιοικούμενης Εκκλησίας και Αυτοκρατορίας<ref>Ματσούκας, ''Δογματική...'', Β΄, σελ. 458.</ref>, ο ''"καισαροπαπισμός δεν κατόρθωσε τίποτα ουσιαστικό σε σοβαρά ζητήματα της Αυτοκρατορίας"''<ref>Ματσούκας, ''Δογματική...'', Β΄, σελ. 457.</ref> και μάλιστα σε ζητήματα που η Εκκλησία θεωρούσε ως ''"ζωής και θανάτου"''<ref>Ματσούκας, ''Δογματική...'', Β΄, σελ. 458.</ref>, με αποτέλεσμα, η αυτοκρατορική εξουσία να μην κατορθώσει ποτέ ''"να διαπεράσει επιτυχώς τον εσωτερικό της πυρήνα, δηλ. το [[δόγμα]] και τα [[Ιερά Μυστήρια|μυστήρια]]"''<ref>Deno J. Geanakoplos, ό.π., σελ. 397: ''"Αs we have shown, the em­peror was never able successfully to penetrate into the church's inner core, the more spiritual form relating to dogma and the sacraments"''.</ref>.
Κατά συνέπεια, ο όρος ''Καισαροπαπισμός'' ''"έχει απορριφθεί από τους περισσότερους μελετητές ως παραπλανητική και ανακριβής ερμηνεία της [[Βυζάντιο|Βυζαντινής]] πολιτικής πραγματικότητας"''<ref>Στο πρωτότυπο: ''"The term has been rejected by most scholars as a misleading and inaccurate interpretation of Byz. political reality."'' (Aristeides Papadakis-Alexander Kazhdan, "Caesaropapism", ''The Oxford Dictionary of Byzantium'', Ed. Alexander P. Kazhdan, Oxford University Press, 1991).</ref>. Μάλιστα, ο άγιος [[Μάξιμος Ομολογητής]] (7ος αι.), στον αγώνα του εναντίον των διαταγμάτων του Ηρακλείου και του Κώνσταντος Β΄, διατύπωσε σαφείς απόψεις που ''"δείχνουν το ισχύον βυζαντινό πρότυπο"''<ref>Μαξίμου ΟμολογητούΜατσούκας Α. Νίκος, ''Εξήγησις της κινήσεωςΔογματική και Συμβολική θεολογία''', τόμ. Β΄, 2η έκδ., Πουρναράς, ''PG'' 90Θεσσαλονίκη 1988,117ΑΒσελ. 456.</ref>:
:''"Και ουδείς των βασιλέων ηδυνήθη μέσαις φωναίς πείσαι τους θεηγόρους πατέρας συμβιβασθήναι τοις επί αυτών αιρετίζουσιν αλλά ταις τραναίς και κυρίαις και καταλλήλοις τω ζητουμένω δόγματι εκέχρηντο, λέγοντες προφανώς ότι ιερέων εστί το ζητείν και ορίζεσθαι περί των σωτηρίων δογμάτων της Καθολικής Εκκλησίας. Και είπας· τι ουν; ουκ έστι πας βασιλεύς χριστιανός και ιερεύς; Και είπον ουκ έστιν ουδέ γαρ παρίσταται θυσιαστηρίω"''<ref>Ματσούκας Α. ΝίκοςΜαξίμου Ομολογητού, ''Δογματική και Συμβολική θεολογίαΕξήγησις της κινήσεως'', ''PG''90, τόμ. Β΄, 2η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 456117ΑΒ.</ref>.
==Υποσημειώσεις==
4.720
επεξεργασίες

Μενού πλοήγησης