Αλλαγές

H θεολογία του στρέφεται κυρίως γύρω απο από το '''ακατάληπτο''' και '''απρόσιτο''' της '''θείας φύσεως''', το απολυτρωτικό έργο του [[Χριστός|Χριστού]], τα χαρίσματα του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]], το μυστήριο της Εκκλησίας, την αξία του ανθρώπου ως υπάρξεως προορισμένης για την αιωνιότητα, τη μέλλουσα κρίση. Οι πρώτιστοι όμως στόχοι είναι κυρίως ηθικοδιδακτικοί και ποιμαντικοί.

Η φιλολογική έρευνα αποκαλύπτει στα συγγράμματα του Χρυσοστόμου, άφθονα '''Καππαδοκικά''' στοιχεία, πολλά εκ των οποίων είναι και εκ πρώτης όψεως εμφανή. Μολονότι έχει βεβαίως δική του σκέψη και δικό του τρόπο εκφράσεως, ο οποίος είναι ανεπανάληπτος, πολύ συχνά ενεπνέετο απο από τους Καππαδόκες στην εκλογή και παρουσίαση των θεμάτων.

Επι Επί του προκειμένου θέματος ο Χρυσόστομος χαρακτηρίζεται θεολογικά απο από πολλούς δυτικούς ερευνητές συνήθως ως γνήσιος [[Αντιοχειανή Θεολογική Σχολή|Αντιοχειανός]], αν και μετά από πρόσφατες έρευνες κατεβλήθη προσπάθεια να χαρακτηρισθεί ως Αλεξανδρινός. Αντίθετα οι περισσότεροι ερευνητές της ανατολικής σχολής κρίνουν πως δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο, διότι συνδυάζων τους δύο όρους — ένωση και συνάφεια — ακολουθεί δική του γραμμή «τή «''τή γάρ ενώσει και τη συναφεία έν εστιν ο Θεος Λόγος και ή σάρξ, ου συγχύσεως γενομένης τών ουσιών, αλλά ενώσεως άρρητον τινός και αφράστου»αφράστου''». Στην [[Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος|Δ' οικουμενική σύνοδο]] [[Χαλκηδόνα|της Χαλκηδόνος]] [[451]] το χωρίο αυτό μαζί με κείμενα άλλων πατέρων προσήχθη ως απόδειξη της '''ομοουσιότητος''' του Χριστού ταυτοχρόνως και με τον Πατέρα και με τους ανθρώπους.

Είναι χαρακτηριστικό οτι ότι παρότι ζούσε σε μια ταραγμένη και ετερόκλητη εποχή μπορεί να σημειώσει κανείς ότι πολλά μεταγενέστερα αντι-Γραφικά στοιχεία ενώ δεν γνωρίζει την τροπή που θα λάβουν, παίρνει σαφή θέση. Όπως την κατ’ιδίαν εξομολόγηση σε ιερέα, την προσφώνηση της Παρθένου Μαρίας ως Θεοτόκου, την απόδοση τιμής στα λείψανα, τη διενέργεια θαυμάτων από εικόνες και άλλα όπως το πρωτείο του Πάπα και ο αριθμός των μυστηρίων.