==Η διδασκαλία του==
===Εισαγωγή===
Ο Ιππόλυτος ήταν Έλληνας θεολόγος που κατά βάση εκπροσωπούσε τη μικρασιατική και συριακή εκκλησιαστική παράδοση<ref>Στ. Παπαδόπουλος, Πατρολογία Α΄, σελ. 370</ref>. Υπήρξε θεολόγος με αξιοσημείωτη ευρύτητα και πολυμέρεια, αποτελώντας τον καλύτερο μάρτυρα της [[Θεία Λειτουργία|λειτουργικής]] παραδόσεως της Ρωμαϊκής εκκλησίας, συνάμα όμως και τον τελευταίο ο οποίος έγραψε στην ελληνική<ref>Στ. Παπαδόπουλος, Πατρολογία Α΄, σελ. 370</ref>. Η θεολογία του κατά βάση αποτελεί αντίδραση στους διωγμούς, την επιείκεια των αμαρτημάτων, τις σχέσεις με την εξουσία, την εγκατάλειψη της αγωνιστικότητας και των ενθουσιαστικών στοιχείων και ιδίως προς τις [[Αίρεση|αιρετικές]] αποκλίσεις και δη τον μοναρχιανισμό. Η γλώσσα μάλιστα που χρησιμοποιούσε (Ελληνική), δεικνύει πως ήταν εκλεκτικιστής, καθώς στην εποχή του τη χρησιμοποιούσαν οι διανοούμενοι, που ανήκαν συνήθως στις πιο αυστηρές και ενθουσιώδεις ομάδες<ref>Στ. Παπαδόπουλος, Πατρολογία Α΄, σελ. 372</ref>. Ο ίδιος παρότι ήταν μέτοχος της φιλοσοφικής παιδείας και χρησιμοποιούσε στοιχεία και σχήματα για να στηρίξει τη θεολογία του, απέρριπτε τη φιλοσοφία ως θεολογικό σύστημα και προέτασσε την καθαρότητα της πίστεως από τέτοιου είδους στοιχεία.
Ο Ιππόλυτος χαρακτηρίζεται ως μοναδική περίπτωση παραδοσιακού θεολόγου της εποχής Η θεολογία του στηρίζεται πάνω στην Αγία Γραφή και επιχειρεί να εναρμονιστεί στην εκκλησιαστική παράδοση<ref>Κων. Σκουτέρης, Ιστορία των Δογμάτων Α΄, σελ. 458</ref>. Χρησιμοποιεί έτσι τόσο την κατά γράμμα ερμηνεία, όσο και την αλληγορία. Αναπτύσσει και διατυπώνει δογματικά ζητήματα με τρόπο εντυπωσιακό για την εποχή του, καθώς οι [[Ωριγένης]]παραμένοντας πάντα σαφής, μεστός και απλός<ref>Κων. Σκουτέρης, [[Κλήμης Αλεξανδρείας]]Ιστορία των Δογμάτων Α΄, [[Τερτυλλιανός]]σελ. 458</ref>. Σε μερικά σημεία είναι άκαμπτος, [[Μινούκιος Φίληξ]] ήσαν επιστημονικότερα χωρίς όμως να μπορεί να χαρακτηριστεί ως πνεύμα απολυτότητας. Αυτό που διαφαίνεται τελικά μέσα από το έργο του είναι πως δε συμβιβάζεται και πιο πρωτότυπα πνεύματαδε γνωρίζει το δρόμο των εκκλησιαστικών ελιγμών. Η θεολογική σκέψη του Ιππολύτου είναι προωθημένη και πρωτότυπη. Δε μπορεί να αντιπαραβληθεί προς αυτή του Ωριγένη, οι οποίοι δεν αποτέλεσαν φορείς της παραδόσεως όπως αυτόςαλλά μπορούμε να διαπιστώσουμε ένα ανανεωτικό πνεύμα στα έργα του<ref>ΣτΚων. ΠαπαδόπουλοςΣκουτέρης, Πατρολογία Ιστορία των Δογμάτων Α΄, σελ. 373459</ref>. Πατέρες και εκκλησιαστικοί συγγραφείς στηρίχτηκαν σε αυτή, παρότι έμεινε στο περιθώριο για πολλά χρόνια. Γι αυτό το λόγο χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος θεολόγος της Ρωμαϊκής εκκλησίας κατά τον Γ΄ αιώνα. Η δυτική θεολογία φαίνεται όμως πως επωφελήθηκε λίγο από το έργο του και σύντομα το λησμόνησε, καθώς αφενός αυτό ήταν γραμμένο στα ελληνικά, αφετέρου η τριαδολογία και η χριστολογία του, παρότι ορθή, ξεπεράστηκε<ref>Στ. Παπαδόπουλος, Πατρολογία Α΄, σελ. 374</ref>.
===Θεός, Λόγος, Κόσμος===
