Αλλαγές

[[Image:Hagia Sophia Christ.jpg|thumb|right|210px|Ο Ιησούς Χριστός]]*Το ελληνικό όνομα ''Ιησούς'' (λατ.:Jesus) αποδίδει το εβραϊκό ''Jeshua'', συντετμημένη μορφή του ονόματος ''Jehoshua''. H λέξη αυτή αποτελείται από το θείο όνομα ''Yahweh'' ([[Γιαχβέ]]) στη συντομευμένη μορφή του ''Yah''-''Yeho'' και από το ''shua'', και συνολικά σημαίνει ''"ο [[Γιαχβέ|Ιαβέ]] είναι σωτηρία"''.

===Στην Παλαιά Διαθήκη===Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός προεξαγγέλεται στην [[Παλαιά Διαθήκη]] από τους [[Προφήτης|Προφήτες]], ως [[Μεσσίας]] Χριστός, υιός [[Δαβίδ]] και [[Υιός ανθρώπου]], κεχρισμένος Προφήτης, Βασιλέας και Αιώνιος Αρχιερέας, τονίζεται η θεία καταγωγή του και το μέγιστο έργο της σωτηρίας πάντων των ανθρώπων. Στις θεοφάνειες της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]], ο Χριστός, ως άσαρκος Λόγος, φανερώνει την [[Αγία Τριάδα]]<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Δογματική και Συμβολική θεολογία'', τόμ. Β', 2η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 61.</ref> και για τους [[Πατρολογία|Πατέρες]] της Εκκλησίας, ο Ιησούς Χριστός είναι [[Γιαχβέ]]<ref>Σωτηρόπουλος Νικόλαος, ''Ο Ιησούς Γιαχβέ'', 2η έκδ., εκδ. 'Ο Σταυρός', Αθήνα 1988, σελ. 35.</ref>, ταυτόχρονα είναι ''ο'' Γιαχβέ<ref>Ό.π..</ref> ή ακριβέστερα ''"ο Ιησούς Χριστός είνε ο Γιαχβέ Υιός"''<ref>Στο ίδιο, σελ. 33.</ref> ή αλλιώς ο Γιαχβέ-Λόγος<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Δογματική και Συμβολική θεολογία...'', τόμ. Β', 2η έκδό.π., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 69 (υποσημ. #29).</ref>, δηλ. ''"ο Χριστός είναι Γιαχβέ και αυτός, ως ο Πατήρ του"''<ref>Φούντας Ιερεμίας (Αρχιμ.), ''Η περί Προϋπάρξεως του Ιησού Χριστού Διδασκαλία της Αγίας Γραφής κατά τον Ιερόν Χρυσόστομον'', Αθήνα 2002, σελ. 207</ref>.

===Στην Καινή Διαθήκη===Παρουσιάζεται στην [[Καινή Διαθήκη]] ως έχων το θείο μεγαλείο του Λυτρωτή και κηρύσσεται από τον ίδιο τον Πατέρα ως ο ''Υιός αυτού ο αγαπητός'', τοποθετείται υπέρ υπεράνω του [[Μωϋσής|Μωϋσή]] και του [[Προφήτης Ηλίας|Ηλία]], προσφωνείται από τον [[Δαβίδ]] Κύριος, εμφανίζεται υπεράνω των Προφητών και των Αγγέλων, ως υπέρτατος Νομοθέτης και Κριτής, κάτοχος υψίστων εξουσιών. Ζητά οι οπαδοί του να βαπτίζονται στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

====Ο Ιησούς Χριστός ως ''"ο Θεός"'' στην Καινή Διαθήκη====Σύμφωνα με την [[Καινή Διαθήκη]] όπως ερμηνεύτηκε από την Εκκλησία, ο ''Ιησούς Χριστός'' διακηρύσσεται σαφέστατα ως «''Θεός''» αλλά και ως «''ο Θεός''» (με άρθρο), όπως για παράδειγμα στην [[Προς Τίτον]] επιστολή:  :«''Προσδεχόμενοι την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης '''του μεγάλου Θεού και Σωτήρος''' ημών Ιησού Χριστού''» (Τίτ. 2,13). Όπως σημειώνει ο καθ. ''Γεώργιος Γαλίτης'', στο εδάφιο αυτό «''δεν νοούνται δύο πρόσωπα, ο Θεός και ο Χριστός'' [...] ''αλλά ένα, ο Χριστός, όπως συμπεραίνεται από το ένα και μόνο άρθρο που χρησιμοποιείται''»<ref>Γαλίτης Γεώργιος, «''Η Προς Τίτον Επιστολή του Αποστόλου Παύλου''», Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1995, σελ. 284.</ref>. Κατά συνέπεια, οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι το εδάφιο μιλάει για ένα μόνο πρόσωπο, τον ''Χριστό'', όπως ακριβώς κατανοούμε ένα μόνο πρόσωπο, τον [[Θεός Πατήρ|Πατέρα]], όταν διαβάζουμε εδάφια όπως τα παρακάτω που χρησιμοποιούν ένα μόνο άρθρο: :«''τον Θεόν και Πατέρα''» (Ρωμ. 15,6), «''τω Θεώ και Πατρί''» (Α΄ Κορ. 15,24), «''ο Θεός και Πατήρ''» (Β' Κορ. 1,3), «''ο Θεός και Πατήρ''» (Β' Κορ. 11,31), «''του Θεού και Πατρός''» (Γαλ. 1,4), «''τω Θεώ και Πατρί''» (Εφ. 5,20), «''Τω δε Θεώ και Πατρί''» (Φιλ. 4,20), «''του Θεού και Πατρός''» (Α' Θεσ. 1,3), «''ο Θεός και Πατήρ''» (Α' Θεσ. 3,11), «''του Θεού και Πατρός''» (Α' Θεσ. 3,13), «''τω Θεώ και Πατρί''» (Αποκ. 1,6). Εκτός αυτού όμως, «''πάντοτε '''στην Κ. Διαθήκη γίνεται λόγος για δεύτερη παρουσία και επιφάνεια του Χριστού, και όχι του Θεού και του Χριστού''' [...] Στον στίχο αυτό οι Πατέρες είδαν να κηρύττεται η θεότητα του Χριστού και η ισότητά του προς τον Πατέρα»<ref>Γαλίτης Γεώργιος, «''Η Προς Τίτον Επιστολή''...», ό.π., σελ. 285.</ref>. Αναλόγου περιεχομένου εδάφια που μαρτυρούν τη θεότητα του ''Χριστού'' είναι επίσης: #«''Και Θεός ην ο Λόγος''» (Ιω. 1,1).#«''Καί απεκρίθη Θωμάς...Ο Κύριός μου καί ο Θεός μου''» (Ιω. 20,28). Μάλιστα, ο ''Ιησούς'' εδώ δεν αρνείται την προσφώνηση του [[Απόστολος Θωμάς|Θωμά]] αλλά απλώς απαντά: «''Ότι εώρακάς με, πεπίστευκας''».#«''Την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού ήν περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος''» (Πράξ. 20,28). Εδώ, ο «''Κύριος και Θεός''» που γνωρίζουμε ότι μάτωσε, είναι ο ''Χριστός'' κατά τη [[Σταυρός|Σταύρωση]].#«''Ο χριστός το κατά σάρκα, ο ών επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας''» (Ρωμ. 9,5).#«''Ος εν μορφή Θεού υπάρχων, ουχ αρπαγμόν ηγήσατο τό είναι ίσα Θεώ''» (Φιλ. 2,6).#«''Ότι εν αυτώ κατοικεί παν το Πλήρωμα της Θεότητος σωματικώς''» (Κολ. 2,9).#«''Κατά την χάριν του Θεού ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού''» (Β' Θεσ. 1,12).#«''Προς δε τον Υιόν, "Ο θρόνος σου, ο Θεός, εις τον αιώνα τού αιώνος"''» (Εβρ. 1,8).#«''Εν δικαιοσύνη του Θεού ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού''» (Β' Πέτρ. 1,1).#«''Έλυεν τό σάββατον...ίσον εαυτόν ποιών τω θεώ''» (Ιω. 5,18). Το εδάφιο αυτό φανερώνει ότι τη διακήρυξη ισοθεΐας του Ιησού την αντιλαμβάνονταν και στο περιβάλλον του.#«''Εγώ και ο πατήρ έν εσμεν''» (Ιω. 10,30). Μάλιστα, στο άκουσμα των λόγων αυτών, οι Ιουδαίοι αντιλαμβάνονται διακήρυξη ισοθεΐας, και ετοιμάζονται να επιτεθούν στον Χριστό, λέγοντας: «''συ...ποιείς σεαυτόν θεόν''» (Ιω. 10,33). ===Στην Ιερά Παράδοση===Όλη η αλήθεια για τον Χριστό, την οποία μαρτύρησε και ομολόγησε και ο ίδιος έχοντας πλήρη συνείδηση αυτής, διακηρύχθηκε από τους συγγραφείς της ''Καινής Διαθήκης'' και , κληροδοτήθηκε στην Εκκλησία εξ αρχής. ''"Σύμπασα η αρχαία Εκκλησία"'', η ''Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία'', ομολογεί και κηρύττει διαμέσου των αιώνων, χωρίς διακοπή, μεταδόθηκε μέσω των [[Άγιος|Αγίων]], των [[Μάρτυρας|Μαρτύρων]] και όλων των θεούμενων, μέσω των [[Αποστολικοί Πατέρες|Αποστολικών Πατέρων]], των [[Απολογητές|Απολογητών]] και των επόμενων εκκλησιαστικών συγγραφέων και [[Πατρολογία|Πατέρων]] . Έτσι, ''"σύμπασα η αρχαία Εκκλησία"'', η ''Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία'', ομολογεί και κηρύττει διαμέσου των αιώνων και χωρίς διακοπή, Ιησού Χριστό Υιό του Θεού Μονογενή, ομοούσιο και προ της συναΐδιο του Πατρός, πολύ πριν από την [[Α΄ Οικουμενική Σύνοδος|πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας]]. Και αυτό συμβαίνει επειδή ''"ό,τι υπάρχει ως αλήθεια στην Εκκλησία"'' υφίσταται ίδιο και απαράλαχτο ''"από τον Α' αιώνα μέχρι σήμερα"'', αφού ''"κάθε αποκεκαλυμμένη διδασκαλία είναι έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου"'', σωτηρία που ''"συντελείται αυθεντικά σε όλες τις εποχές"''. Άρα δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε ότι η πίστη της Εκκλησίας υπόκειται σε οποιαδήποτε βελτίωση ή αύξηση με την πάροδο του χρόνου ή ότι με το πέρασμα του χρόνου ''"προστίθενται και νέαι αλήθειαι μη υπάρχουσαι πρότερον εν Νικαία πρώτης Οικουμενικής Συνόδουτη Εκκλησία"''<ref>Μουτσούλας Ηλίας, ''Εισαγωγή εις την Πατρολογίαν'' (σημειώσεις πανεπιστημιακών παραδόσεων), 2η έκδ., Αθήναι 1983, σελ. 24.</ref>, και κατά συνέπεια, κάθε δογματική διατύπωση και διδασκαλία των [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενικών Συνόδων]]''"...ουχί μεταβολή εστίν εκ του χείρονος προς το βέλτιον, αλλά συμπλήρωσις του λείποντος κατά την προσθήκην της γνώσεως"''<ref>Μ. Βασιλείου, ''Προς Ευστάθιον'', PG 32, 829Β.</ref>. Για παράδειγμα, Ιησού Χριστό Υιό ''"η λέξις «ομοούσιος» δεν υπάρχει εις την Αγίαν Γραφήν ούτε εις τας πρώτας ομολογίας πίστεως. Ποίος όμως δύναται να ισχυρισθή ότι η πρώτη Εκκλησία αμφέβαλλε περί της θεότητος του Κυρίου; Ο Μέγας Αθανάσιος εις το «Περί της εν Νικαία Συνόδου» έργον του Θεού Μονογενήαναγράφει: «''εγώ μεν γαρ την αιτίαν και την διάνοιαν, ομοούσιο καθ' ην η σύνοδος το εκ της ουσίας και το ομοούσιον συμφώνως τοις εκ των Γραφών και συναΐδιο του ΠατρόςΣωτήρος ειρημένοις και όσοι πρό αυτών εξέθεντο πατέρες και έγραψαν διηγησάμην''» (ΒΕΠ 31, 169)"''<ref>Μουτσούλας, ''Εισαγωγή...'', ό.π., σελ. 24-25.</ref>.

Από την ένωση των δύο φύσεων του Χριστού προκύπτει η έννοια της ''"αντιδόσεως των ιδιωμάτων"'', δηλ. η αναφορά όλων των ιδιοτήτων, ενεργειών και ονομάτων της θεότητας και της ανθρωπότητας, στο ένα πρόσωπο, του σαρκωμένου Λόγου. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ιδιότητα και ενέργεια, είτε ανθρώπινη, είτε Θεία, και όλα τα ονόματα, τα Θεία και τα ανθρώπινα, αποδίδονται στον Χριστό ή το Λόγο, εφ' όσον ο Χριστός και ο Λόγος είναι ένα και το αυτό κατά την υπόσταση. Για παράδειγμα, τα ονόματα Προφήτης και Ιερεύς αφορούν την ανθρώπινη φύση, όμως εξαιτίας της ''αντιδόσεως των ιδιωμάτων'', αποδίδονται στον Λόγο. Έτσι και ο ''Κύριος της Δόξης'', εφόσον κατά τη σάρκωση έγινε ''Χριστός'', αναδρομικά, το όνομα Χριστός αναφέρεται και στον Θεό -Λόγο, των ''Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ'' της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]].

Σχετικά με τον όρο [[Θεοτόκος]] που αποτελεί συνοπτική εκφορά του χριστολογικού δόγματος, η Ορθόδοξη Θεολογία δέχεται ότι η [[Παναγία]] γέννησε, όχι ασφαλώς τη θεία φύση του Χριστού, αλλά το Θεό ''"σαρκί"'', τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο. Οι δύο σαφείς και ξεχωριστές γεννήσεις του Χριστού, μία ως αΐδιος Υιός του Θεού και μία ως Υιός της Παρθένου δεν σημαίνουν ότι είχε και δύο υιότητες (εκδοχή του [[Νεστοριανισμός|Νεστοριανισμού]]). Δεν ήταν Υιός Θεού και Υιός της Παρθένου ξεχωριστά, αφού αυτό θα σήμαινε ότι είχε δύο πρόσωπα. Ο Χριστός είχε ένα και μόνο πρόσωπο, στο οποίο πρέπει μία λατρεία και μία προσκύνηση.

<div style="font-family: Palatino Linotype; font-size:95%; -moz-column-count:2; column-count:2;">

*(Εκείνος που) Αίρει τας αμαρτίας: ''Ιωάν. 1:29.''

*(Εκείνος που) Απέθανε υπέρ ημών: ''Γαλ. 2:20. Εφ. 5:2. Α' Θεσ. 5:10. Τίτ. 2:14.''*(Εκείνος που) Απέθανε υπέρ πάντων: ''Ρωμ. 8:32. Β' Κορ. 5:14-15. Α' Τιμ. 2:6.''*(Εκείνος που) Απέθανε υπέρ της Εκκλησίας: ''Εφ. 5:25-27.''*(Εκείνος που) Απέθανε υπέρ των αδυνάτων: ''Α' Κορ. 8:11.''*(Εκείνος που) Απέθανε υπέρ τών αμαρτιών ημών: ''Γαλ. 1:4.''

*(Εκείνος που) Δι' αυτού τα πάντα: ''Ιωάν. 1:3. Α' Κορ. 8:6. Κολ. 1:16.''

*(Εκείνος που) Ζει: ''Β' Κορ. 13:4.''

*Θεός και ''o'' Θεός: ''Ιωάν. 1:1, 5:18, 10:33, 20:28. Πράξ. 20:28. Ρωμ. 9:5. Φιλ. 2:6. Κολ. 2:9. Β' Θεσ. 1:12. Τίτ. 2:13. Εβρ. 1:8. Β' Πέτρ. 1:1.''*Κάθοδος (Εκείνος που) Κάτέβηκε στον άδη: ''Πράξ. 2:31. Α' Πέτρ. 3:19-20, 4:6.''

*(Εκείνος που) Κατήργησε τον θάνατο: ''Β' Τιμ. 1:10.''

*(Εκείνος που) Μετά την Ανάσταση κατέστη άφθαρτος και αθάνατος: ''Πράξ. 13:34.''

*(Εκείνος που) Πληροί τα πάντα: ''Εφ. 1:23.''

Τα Ευαγγέλια μας περιγράφουν πως Μετά από το δείπνο, ο Ιησούς γνώριζε ότι έπρεπε να προετοιμαστεί για το τέλος τουκαι οι απόστολοι πήγαν στο [[Όρος των Ελαιών]], ένα λόφο στην ανατολική πλευρά της [[Ιερουσαλήμ]], και στον κήπο της [[Γεσθημανή|Γεσθημανής]]. Πριν αυτό έλθειΣε αυτόν τον κήπο, ο Ιησούς Χριστός μάζεψε μαθητής του Ιησού, [[Ιούδας Ισκαριώτης]], έφερε τους αποστόλους μαζί στρατιώτες για ένα τελευταίο γεύμανα συλλάβουν τον Ιησού. Αυτοί τον οδήγησαν μπροστά στους ηγέτες των Ιουδαίων, οι οποίοι πραγματοποίησαν μια σύντομη δίκη και τον καταδίκασαν σε θάνατο. Οι νόμοι όριζαν πως για να πραγματοποιηθεί μια θανατική ποινή θα έπρεπε να εγκριθεί από τον ρωμαϊκό κυβερνήτη της Ιουδαίας, που είναι γνωστό ως [[Μυστικός ΔείπνοςΠιλάτος|Πόντιο Πιλάτο]]. Εκεί εξήγησε στους μαθητές Εκείνος, προσπάθησε να αθωώσει τον Ιησού καθώς δεν έβρισκε κάτι επιλήψιμο ενάντιά του. Μετά όμως από την απαίτηση του ότι συγκεντρωμένου πλήθους, ο θάνατός Πιλάτος καταδίκασε τον Ιησού σε θάνατο επάνω σε [[Σταυρός|σταυρό]]. Το βράδυ, πιστοί του Ιησού πήραν το νεκρό σώμα του ήταν απαραίτητος επειδή θα καθιέρωνε μια νέα σχέση ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους. Πήρε το ψωμί τοποθέτησαν σε έναν τάφο, μετά όμως από τρεις ημέρες είχε εξαφανιστεί από εκεί και το κρασί ο Ιησούς εμφανιζόταν κατά διαστήματα σε πολλούς από τους μαθητές του. Μετά το τραπέζιγεγονός αυτό της [[Ανάσταση|Ανάστασής]] του, προσευχήθηκε πέρασε ακόμα 40 ημέρες στη γη και μετά [[Ανάληψη|Αναλήφθηκε]] δηλ. ανέβηκε προς τον ουρανό. Αν και σε μια συγκινητική ατμόσφαιρα αποχαιρετισμού η [[Βίβλος]] της αρχικής χριστιανικής κοινότητας αμέσως μετά το μοίρασε στους αποστόλους θάνατο του. Οι ΧριστιανοίΙησού εξακολούθησε να είναι η [[Παλαιά Διαθήκη]], σε ανάμνηση του γεγονότος αυτού έχουν καθιερώσει σύντομα μετά το θάνατο και την λατρευτική τελετή της [[Θεία Ευχαριστία|Θείας Ευχαριστίαςανάσταση]]Του, άρχισε να συμβαίνει κάτι εντυπωσιακό. Τα ''"λόγια του Ιησού"'' άρχισαν να θεωρούνται στο ίδιο επίπεδο με το λόγο του Θεού στην Π.Δ.: :«''Έχετε ακούσει την εντολή που δόθηκε παλιά στους προγόνους να μην κάνεις φόνο, κι' οποίος κάνει φόνο πρέπει να δικαστεί από το τοπικό δικαστήριο. '''Εγώ όμως σας λέω''' πως ακόμα κι' οποίος οργίζεται εναντίον του αδελφού του πρέπει να δικαστεί από το τοπικό δικαστήριο''»<ref>''Ματθ. 5, 21-22.''</ref>.

Μετά Αυτή η ''"κανονικοποίηση"'' των λόγων του Ιησού από τη Ναζαρέτ, είναι φυσικό να προκαλεί το δείπνοθαυμασμό, ο Ιησούς οποίος αν και οι απόστολοι πήγαν στο [[Όρος έχει αμβλυνθεί με το πέρασμα των Ελαιών]]αιώνων, ένα λόφο στην ανατολική πλευρά της [[Ιερουσαλήμ]]παραμένει όμως, και στον κήπο της [[Γεσθημανή|Γεσθημανής]]. Σε αυτόν τον κήποως γεγονός, εντυπωσιακό, ο μαθητής ιδιαίτερα αν συνειδητοποιήσει κανείς το πόσο σύντομα μετά το θάνατο του Ιησού, [[Ιούδας Ισκαριώτης]]συνέβη<ref>Marrow B. Stanley, έφερε τους στρατιώτες για να συλλάβουν τον ''Τα λόγια του Ιησούστα Ευαγγέλια'', (μτφρ. Αυτοί τον οδήγησαν μπροστά στους ηγέτες των ΙουδαίωνΑ. Αγουρίδη) (Βασικές Αγιογραφικές Μελέτες #9), οι οποίοι πραγματοποίησαν μια σύντομη δίκη και τον καταδίκασαν σε θάνατο. Οι νόμοι όριζαν πως για να πραγματοποιηθεί μια θανατική ποινή θα έπρεπε να εγκριθεί από τον ρωμαϊκό κυβερνήτη της ΙουδαίαςΆρτος Ζωής, [[Πιλάτος|Πόντιο Πιλάτο]]. ΕκείνοςΑΘήνα 1986, προσπάθησε να αθωώσει τον Ιησού καθώς δεν έβρισκε κάτι επιλήψιμο ενάντιά τουσελ. Μετά όμως από την απαίτηση του συγκεντρωμένου πλήθους, ο Πιλάτος καταδίκασε τον Ιησού σε θάνατο επάνω σε [[Σταυρός|σταυρό]]16-17. Το βράδυ</ref>, πιστοί του Ιησού πήραν το νεκρό σώμα του και το τοποθέτησαν σε έναν τάφομε αποτέλεσμα, μετά όμως από τρεις ημέρες είχε εξαφανιστεί από εκεί και ο Ιησούς εμφανιζόταν κατά διαστήματα σε πολλούς από τους μαθητές του. Μετά το γεγονός αυτό της [[Ανάσταση|Ανάστασής]] του, πέρασε ακόμα 40 ημέρες στη γη και μετά [[Ανάληψη|Αναλήφθηκε]] δηλ. ανέβηκε προς τον ουρανό. Οι οι μαθητές και απόστολοί του Χριστού συνέχισαν να διδάσκουν το μήνυμά Σωτηρίας του Λυτρωτή κατορθώνοντας, να το εξαπλώσουν στην τότε οικουμένη, τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

<div style="font-family: Palatino Linotype; font-size:95%; -moz-column-count:2; column-count:2;">

[[ru:Иисус христосХристос]]