[[Image:Chalice.jpg|right|150px|thumb|Το Άγιο Ποτήριον]]Η συχνότητα της Θείας Ευχαριστίας στη χριστιανική πίστης εποτέλεσε πίστη αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό λόγο αίτιο θεολογικής διαμάχης κατά το 17ο αιώνα. Μέχρι τότε η ολοένα αυξανόμενη επιρροή των ροτεσταντικών [[Προστεσταντισμός|Προτεσταντικών]] και δυτικών χριστιανικών θεολογικών τάσεων, είχε σαν αποτέλεσμα μια διαφορετική θεολογική προσέγγιση στο θέμα της συχνότητας της Θείας Ευχαριστίας. Σε αυτή τη δύσκολη και ταραγμένη περίοδο οπού η ελλαδική εκκλησία και έθνος βρισκόταν σε υποδούλωση και η οι προσυλητιστικές τάσεις και προσμίξεις διαφόρων αιρετικών αποχρώσεωνεισέρχονταν και επηρέαζαν ολοένα και περισσότερο την ορθόδοξη θεολογική παράδοση, γ η μορφή των κολυβάδων πατέρων , προσηλωμένη στην [[Πατέρες της Εκκλησίας|πατερική ]] [[Φιλοκαλία|φιλοκαλική ]] παράδοση της ανατολής και τη θεολογία των μεγάλων πατέρων της, έδωσε μια μεγάλη θεολογική μάχη στον επίμαχο τομέα. Το αποτέλεσμα αυτής της μάχης , μέσα από την απόδειξη της αδιάκοπης και αυθεντικής έκφρασης της αποστολικής παραδόσεως της ορθοδόξου πίστεως, τελικά επικράτησε μέσα από την απόδειξη τεκμηρίωση τόσο των ευαγγελικών και αποστολικών λόγων, όσο και των πατερικών κειμένων, παρά τις διώξεις, τις στερήσεις και τη διαρκή διαπόμπευσητων υποστηρικτών της. Η Οι [[Κολυβάδες]] πατέρες προέταξαν την αναγκαιότητα της διαρκούς πνευματικής ετοιμασίας και της ανάγκης συχνής μεταλήψεως του σωτήριου μυστηρίου που παρέδωσε ο Ιησούς Χριστός εις ανάμνησην της θυσίας Του, μέσα από τη θεολογική τεκμηρίωσή της, και τελικά επικράτησε στον ορθόδοξο βίοκαι πράξη, ως το απαραίτητο σωτηριώδες βήμα, στο χριστιανικό βίο και πράξη.