Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Το όνομα [[Ελοχίμ]] είναι πληθυντικός του ''Eloah'' και χρησιμοποιείται συχνά ενάρθρως, με σημασία ενικού για να προσδιορίσει τον ένα και μοναδικό Θεό, τον υπέρτατο και αληθινό, τον ''"ζώντα Θεόν"'' (''Δ΄ Βασ. 19,4'') τον ''"Θεόν των θεών και τον Κύριον των κυρίων"'' (''Δευτ. 10,17''. ''Ψαλμ. 135 [136],2'')<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή και Πνεύμα Καινόν-Οι Θεολογικές Ιδέες του Προφήτη Ιεζεκιήλ'', Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 77.</ref>. Γενικά, ενώ το [[Γιαχβέ]] εκφράζει τις σχέσεις του Θεού προς τον ''Ισραήλ'', το ''Ελοχίμ'' είναι το όνομα του Θεού σε σχέσει προς τον κόσμο και τα έθνη<ref>''"Ελωχίμ"'', ΘΗΕ, τόμ. 5, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 675.</ref>.
Ο πληθυντικός αυτός τύπος με χρήση του ως ενικού, ίσως καθιερώνεται κατ' επίδραση προϊσραηλιτική, χαναανιτική, όπου χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό ενός υπέρτατου θεού αντιπροσωπευτικού του όλου πανθέου<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή...'', ό.π.</ref>, αν και , σύμφωνα με μια άλλη άποψη, το έντονα μονοθεϊστικό πλαίσιο της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]] αποτρέπει την υπόθεση ότι η χρήση του στηρίζεται σε πολυθεϊστικές βάσεις<ref>Συλλογικό έργο, ''Θρησκειολογικό Λεξικό'', ό.π., σελ. 207.</ref>.
Το ''Ελοχίμ'', ως ενικός τύπος, φανερώνει την πληρότητα της δυνάμεως του μοναδικού Θεού<ref>ΘΗΕ, τόμ. 5, ό.π.</ref> και χαρακτηρίζεται ως πληθυντικός της μεγαλειότητας ή της υπεροχής ή του μεγέθους με την έννοια της πληρότητας της θεότητας, του Θεού με απόλυτη έννοια, του θείου σαν μια πολλαπλότητα δυνάμεων<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή...'', ό.π., σελ. 77-78.</ref> (και στην ελληνική υπάρχουν ουσιαστικά που στον πληθυντικό αριθμό ενέχουν μια έννοια απροσδιοριστίας και πληρότητας στο χώρο ή στο χρόνο, π.χ. τα γηρατειά, τα νιάτα, τα επουράνια<ref>Συλλογικό έργο, ''Θρησκειολογικό Λεξικό'', ό.π.</ref>).
