Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Με τον όρο '''Εκκλησιαστική γραμματολογία''' αναφερόμαστε στην επιστημονική σπουδή των [[Πατρολογία|Πατέρων]] και Συγγραφέων της Εκκλησίας<ref>Τσάμης Γ. Δημητρίος, ''Εκκλησιαστική Γραμματολογία'', (ανατύπωση Α' έκδ. 1983), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 17.</ref>. Για Με το ίδιο περιεχόμενο χρησιμοποιούνται και οι όροι ''Χριστιανική Γραμματολογία'' αλλά και ''Πατρολογία''<ref>Ο όρος ''Πατρολογία'' χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1653 από τον [[Λούθηρος|λουθηρανό]] θεολόγο, ''Johann Gerhard''.</ref> που είναι όμως ''"στενωτάτου περιεχομένου"''<ref>"Γραμματολογία Χριστιανική", ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'' (Θ.Η.Ε.), τόμ. 04, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 645.</ref> αφού σε ''"πολλές Πατρολογίες εξετάζονται μαζί με τους Πατέρες και οι αιρετικοί συγγράφεις"''<ref>Τσάμης, στο ίδιο, σελ. 22.</ref>.
Πρέπει να επισημανθεί ότι οι ''Πατέρες της Εκκλησίας '' δεν ταυτίζονται με τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς και η μόρφωση , αφού δεν αποτελεί ουσιαστικό γνώρισμα του ''Πατρός'' η μόρφωση και το συγγραφικό έργο, αλλά η χαρισματική του παρουσία και η αυθεντική του διδασκαλία. Αντιθέτως, ενώ, οι γνώμες των εκκλησιαστικών συγγραφέων<ref>Τον όρο εισήγαγε ο [[Ευσέβιος Καισαρείας]] (''Εκκλησιαστική Ιστορία'' 1,5).</ref> δεν περιβάλλονται με την ''"αγιότητα, το κύρος και την αυθεντία που αναγνωρίζει η συνείδηση της Εκκλησίας στους Πατέρες"''<ref>Τσάμης, ό.π..</ref>.
Τα λογογραφικά είδη που καλλιέργησε η εκκλησιαστική γραμματεία είναι τα ακόλουθα<ref>Τα στοιχεία προέρχονται από τη ''Θ.Η.Ε.'', ό.π., στ. 649-650.</ref>:
* ''Λειτουργικά κείμενα'' (Ευχέςευχές, [[Απολυτίκιο|απολυτίκια]], [[Εξαποστειλάριο|εξαποστειλάρια]], [[Κοντάκιο|κοντάκια]] κ.λπ.).
* ''Επίσημα δογματικά κείμενα'' (Σύμβολα κατηχητικά ή βαπτισματικά, αποφάσεις [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενικών]] και μεγάλων τοπικών [[Σύνοδος|συνόδων]] κ.λπ.).
* ''Εκκλησιαστικές διατάξεις'' (Διατάξεις διατάξεις και [[Ιεροί Κανόνεςιεροί κανόνες|κανόνες]] που αφορούν τη διοίκηση της Εκκλησίας, την εκλογή και [[Χειροτονία|χειροτονία]] των [[Κλήρος|κληρικών]], την αντιμετώπιση συγκεκριμένων ηθικών και διοικητικών παραπτωμάτων).
* ''Βιογραφικά κείμενα'' ([[Μαρτυρολόγιο|μαρτυρολόγια]], [[Συναξάρι|συναξάρια]]).
* ''Ιστοριογραφικά κείμενα'' (Ιστορικά ιστορικά συγγράμματα με έμφαση τις κινήσεις και συγκρούσεις στο πεδίο της πίστεως).
* ''Πραγματείες'' (''Λόγοι'' (βιβλία) συγγράμματα Πατέρων με περιεχόμενο απολογητικό, δογματικό, εξηγητικό, ποιμαντικό, ασκητικό κ.λπ.).
* ''Ερμηνείες'' (Υπομνήματαυπομνήματα, σχόλιακαι μεταφράσεις, μεταφράσεις που αφορούν κυρίως επάνω στα τα βιβλία της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]]αλλά και προγενέστερους Πατέρες).
* ''Ομιλίες'' (Λόγοι ομιλίες και διδαχές με περιεχόμενο απολογητικό, δογματικό, εξηγητικό, ποιμαντικό που είναι καταγεγραμμένες εκ των προτέρων και απαγγέλονται , ή εκφωνούνται εκ του προχείρου και σώζονται από ταχυγράφους).
* ''Επιστολές'' (Μέσο μέσο επικοινωνίας με αμεσότητα διαλόγου όπου συχνά αναπτύσσονται θέματα μεγάλης σπουδαιότητας).
* ''Ποιήματα'' (Πέραν πέραν της υμνολογίας, το είδος αυτό αναπτύχθηκε περιορισμένα).
Πρώτος ο ''Ευσέβιος Καισαρείας'' στην ''Εκκλησιαστική Ιστορία'' του<ref>PG 20,45-906.</ref> συνέλεξε πληροφορίες για τη ζωή και τα συγγράμματα των εκκλησιαστικών συγγραφέων πριν από το 325 μ.Χ.. Το εγχείρημα του Ευσεβίου συνεχίστηκε από τους ιστορικούς [[Γελάσιος Καισαρείας|Γελάσιο Καισαρείας]], [[Φιλοστόργιος|Φιλοστόργιο]], [[Σωκράτης|Σωκράτη]], [[Σωζόμενος|Σωζόμενο]], [[Ευάγριος Σχολαστικός|Ευάγριο Σχολαστικό]], τον [[Μέγας Φώτιος|πατριάρχη Φώτιο]] κ.ά..
Υπάρχουν πολλές συλλογές εκκλησιαστικής γραμματείας. Η πιο γνωστή και πλήρης είναι η έκδοση του ''J.P. Migne'' ('''+ ''' 1875) η οποία έχει δύο Σειρές<ref>Στοιχεία από το: Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, 'Πηγές Εκκλησιαστικής Ιστορίας', Αρμός, Αθήνα 1989, σελ. 59.</ref>:
* ''Patrologiae cursus completus, Series Graeca'' (συντομογραφίες M.P.G. ή P.G.), τόμοι 161<ref>Η έκδοση περιλαμβάνει συνολικά 169 βιβλία καθώς διαιρούνται: ο τόμος 7 σε δύο μέρη, ο τόμος 16 σε τρία μέρη, ο τόμος 25 σε δύο μέρη, ο τόμος 29 σε δύο μέρη, ο τόμος 86 σε δύο μέρη, ο τόμος 87 σε τρία μέρη.</ref> (1857-1866) και περιέχει συγγράμματα μέχρι το 1439. Χρησιμοποιείται μέχρι τις μέρες μας<ref>Στην Ελλάδα εκδίδεται από το ''Κέντρον Πατερικών Εκδόσεων'' (ΚΕ.Π.Ε.) (1993).</ref> σε ανατύπωση της πρώτης εκδόσεως που έγινε στο Παρίσι.