===Περίοδος Ζ΄, Υστεροβυζαντινή (1204-1453)===
Η τελευταία αυτή περίοδος μέχρι την πτώση του [[Βυζάντιο|Βυζαντίου]] αναδεικνύει θεολόγους που είναι περισσότερο διαλλακτικοί προς τη δύση, λόγω και της κατάστασης της αυτοκρατορίας.
Παρούσα όμως κατά τους τρεις τελευταίους αιώνες είναι και η επιστημονική, φιλοσοφική και θεολογική σκέψη. Ο [[Νικηφόρος Βλεμμύδης]] γράφει επιστημονικά και φιλοσοφικά έργα, ενώ διακεκριμένοι μαθητές του υπήρξαν ο ιστορικός [[Γεώργιος Ακροπολίτης]] και ο κατοπινός φιλόσοφος αυτοκράτορας της Νικαίας, [[Θεόδωρος Λάσκαρις]].
Τέλος επισημαίνεται η μεγάλη μορφή του [[Γρηγόριος ο Παλαμάς|Γρηγορίου του Παλαμά]], ο οποίος υπήρξε συνεχιστής της ησυχαστικής παραδόσεως και απαντώντας στις επιθέσεις του δυτικόφιλου Βαρλαάμ και των οπαδών του, ανέπτυξε τη θεολογία του. Οι σπουδαιότεροι Θεολόγοι της περιόδου αυτής συνδέονται προς τον [[Ησυχασμός|ησυχασμό]] και κατατάσσονται είτε μεταξύ των φίλων είτε μεταξύ των αντιπάλων του [[Γρηγόριος ο Παλαμάς|Αγ. Γρηγορίου]].
==Συλλογές εκκλησιαστικής γραμματείας==