12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Ο γάμος μέσα από τις ιστορικές πηγές
==Ο γάμος μέσα από τις ιστορικές πηγές==
Ο θεσμός του μυστηρίου του γάμου πρέπει να τονιστεί ότι εξ αρχής διαφαίνεται μέσα από τις βιβλικές περιγραφές. Είναι χαρακτηριστικό πως ο ίδιος ο Θεός ευλογεί τους πρωτοπλάστους και παραγγέλλει αύξηση και πλήθυνση<ref>Γένεσις Α΄, 27, 28</ref>. Στην [[Καινή Διαθήκη]] ο ίδιος ο [[Ιησούς Χριστός]] επιβεβαιώνει πως το μυστήριο αυτό ευλογήθηκε κατά τη δημιουργία του ανθρώπου<ref>Κατά Ματθαίον 19, 3</ref>. Ταυτόχρονα , ενώ σε άλλο σημείο παραγγέλλει να μην χωρίζονται οι συζευγμένοι και πως μάλιστα μία τέτοια ενέργεια πλέον θα είναι παρά φύση και παρά νόμον, αφού πλέον θα διατμηθεί η μία αυτή σάρκα<ref>παρ. Παν. Τρεμπέλα, ενθ.αν., 323</ref>. Πέραν των προλεγομένων ο Ο Κύριος επίσης ήταν Αυτός που ευλόγησε το γάμο στην Κανά, τελώντας μάλιστα και σημείο δια της μετατροπής του ύδατος σε οίνο, ενώ ο [[Απόστολος Παύλος]] στην επιστολή [[Προς Εφεσίους|προς Εφεσίους]], καταδεικνύει τη μεγάλη σημασία του μυστηρίου αυτού, κηρύττοντας δεσμό αδιάλυτο και τονίζει τονίζοντας πως περιπτώσεις αθέτησης των υποσχεθέντων ενώπιον του Θεού μυστηρίου είναι αμάρτημα, ως μοιχεία<ref>Προς Εφεσίους, 5, 21-33</ref>.
Ο [[Απόστολος Παύλος]], θέλοντας επίσης να τονίσει το μεγαλειώδες σημείο του μυστηρίου αναφέρει πως γάμος ανδρός και γυναικός είναι εικόνα του γάμου της νύμφης εκκλησίας και του Κυρίου<ref>Ανδρούτσος Χρήστος, ''Δογματική της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας'', Αστήρ, Αθήνα 1956 (c1907), σελ. 397.</ref>. Αυτή, μάλιστα, η περικοπή ''"είναι κατ’ εξοχήν ενδεικτική της όλης ιδιαζούσης χριστιανικής θεωρήσεως του γάμου κατά την ουσίαν και την σύναψιν αυτού. Αφ’ ετέρου και η μετέπειτα εκκλησιαστική παράδοσις υποδεικνύει εμμέσως ότι ο γάμος ως μυστηριακή πράξις έχει αποστολικήν την προέλευσιν"''<ref>"Γάμος", ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'' (ΘΗΕ), τόμ.4, στ. 210.</ref>. Άλλωστε η Εκκλησία ''"θεωρεί την παρουσία του Χριστού στον γάμο της Κανά ως σημείο εξυψώσεως του γάμου, από τον ίδιο τον Χριστό, σε μυστήριο. Γι’ αυτό ανέκαθεν...τελούσε τον γάμο με ιερολογία, ως το μυστήριο με το οποίο μεταδιδόταν η Θεία Χάρη όπως μαρτυρούν τα αρχαία Ευχολόγια και οι Πατέρες"''<ref>"Γάμος", εγκυκλοπαίδεια ''Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', τόμ. 16, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005.</ref>.
Αρχικά, οι ακολουθίες του [[Βάπτισμα|Βαπτίσματος]] και του Γάμου ήταν συνδεδεμένες ''"μετά του Μυστηρίου της θ. [[Θεία Ευχαριστία|Θείας Ευχαριστίας]]"''<ref>''ΘΗΕ'', τόμ. 4, στ. 217.</ref> και ''"η ένταξη της ευλογίας του γάμου στο πλαίσιο της θ. ευχαριστίας περιόρισε την ανάπτυξη των ιδιαίτερων στοιχείων μιας ειδικής ακολουθίας του μυστηρίου του γάμου, η οποία καλυπτόταν τόσο από τις ειδικές ευχές για τον αγιασμό της εγγάμου σχέσεως, όσο και από την όλη ακολουθία της θ. [[Θεία Λειτουργία|Θείας Λειτουργίας]]. Βεβαίως, οι πρώτες απλές μορφές ευλογίας και αγιασμού της εγγάμου σχέσεως αναπτύχθηκαν με την αξιοποίηση σχετικών στοιχείων από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη"''<ref>Φειδάς Ιω. Βλάσιος, ''Εκκλησιαστική Ιστορία - Απ' αρχής μέχρι την Εικονομαχία'', τόμ. Α', 3η έκδ., Αθήνα 2002, σελ. 271.</ref>.
Οι σχετικές μαρτυρίες για ιερολογία στον γάμο ξεκινούν από πολύ νωρίς. Ο Τερτυλλιανός τον 2ο αιώνα σημειώνει ότι τον ''γάμο τον συνάπτει η Εκκλησία...και τον επισφραγίζει η ευλογία'':
