Αλλαγές

===Ο Ιουδαϊκός ή Παλαιστινιακός κανόνας===

Ο ιουδαϊκός ή παλαιστίνος κανόνας κλείνει για τον Ιουδαϊσμό το [[90 σε άγνωστο χρόνο, ανάμεσα στο 100 π.Χ. και στο 100 μ.Χ.]], κατά τη όμως σημαντικό ρόλο στο οριστικό κλείσμο του κανόνα, είχε η [[Ραββίνος|ραββινική]] [[Σύνοδος της Ιάμνειας|σύνοδο της Ιάμνειας]] της Παλαιστίνης και οριστικοποιείται περίπου το 100 μ.Χ.<ref>Χαστούπης Π. Αθανάσιος, ''Εισαγωγή εις την Παλαιάν Διαθήκην'', εκδ. Πανεπιστημίου Αθηνών, 1986, σελ. 546.</ref>. Ο τελικός αριθμός βιβλίων ήταν τα 22 κανονικά βιβλία (ή με άλλη αρίθμηση, 24 κανονικά βιβλία<ref>Τα 22 κανονικά βιβλία ''"προκύπτουν από τη συναρίθμηση των 5 βιβλίων του Νόμου σε 1, των Κριτών και της Ρουθ σε 1, του Ιερεμία και των Θρήνων σε 1 και των 12 Μικρών προφητών σε 1. Τα ίδια βιβλία αναβιβάζει το Ταλμούδ σε 24, επειδή αριθμεί χωριστά το βιβλίο των Κριτών από εκείνο της Ρουθ και το βιβλίο του Ιερεμία από εκείνο των Θρήνων. Στην Εβραϊκή Βίβλο τέλος τα 22 ή 24 αυτά βιβλία ανέρχονται σε 39, αφού εκτός από τη χωριστή αρίθμηση Κριτών-Ρουθ και Ιερεμία-Θρήνων, αριθμούνται χωριστά επίσης τα 5 βιβλία του Νόμου και τα 12 των Μικρών προφητών"'' (Σταύρου Ε. Καλαντζάκη, ''Εισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη'', Πουρναράς, Θεσ/νίκη 2006, σελ. 116).</ref> (, όπως μνημονεύονται στο [[Ταλμούδ]]), και επικρατεί έκτοτε μεταξύ των ιουδαίων. Το κλείσιμο αυτό του κανόνα που άφησε έξω τα υπόλοιπα βιβλία της [[Μετάφραση των Εβδομήκοντα|μετάφρασης των εβδομήκοντα]] (τα ''δευτεροκανονικά'' για τους χριστιανούς), ήταν μια νίκη του ραββινικού ιουδαϊσμού, έναντι των χριστιανών, που οδήγησε και τον ελληνιστικό ιουδαϊσμό στην εγκατάλειψή τους<ref>Χαστούπης, ''Εισαγωγή...'', ό.π., σελ. 549.</ref>.

Τα βιβλία αυτά που τελικά περιέλαβαν οι ιουδαίοι στον κανόνα τους (τον οποίο υιοθέτησαν οριστικά και οι Προτεστάντες τον 17ο αιώνα<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Εισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη - Α' Γενική εισαγωγή'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999 (c1985), σελ. 94.</ref>) είναι τα έξης: