12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Χριστολογία
Ο Κλήμης όμως προχωρά ένα βήμα παραπέρα. Ο Ιησούς είναι αυτός στον οποίο ανήκει η δόξα και η μεγαλοσύνη, η τιμή και το κράτος, νυν και στους αιώνες των αιώνων<ref>Κλήμεντος, Α΄ Κορινθίους 65, 2</ref>. Ο Πατήρ δοξάζεται δια μέσου του Υιού, ενώ σε μερικά χωρία του Κλήμεντος αναφέρεται πως η δοξολογία των πιστών απευθύνεται και αποκλειστικά προς τον Υιό<ref>Αυτόθι 20, 11-12 κ 50 7</ref>. Η αναφορά αυτής της δοξολογίας είναι απόδειξη της θεότητας του Υιού<ref>Κ. Σκουτέρης, ενθ.αν., σελ. 173</ref>.
Ο Υιός του Θεού επίσης προήλθε εκ σιγής<ref>Ιγνατίου, Προς Μαγνησιοίς 8, 2</ref>. Ο Ιγνάτιος γενικώς προτιμά μία άκρως αποφατική θεολογία για να περιγράψει το φαινόμενο της ύπαρξης και της σαρκώσεως του Υιού. Η αποφατικότητα αυτή καταδεικνύει και την ανομοιότητα της κτιστής πραγματικότητας από την άκτιστη θεϊκή<ref>Κ. Σκουτέρης, ενθ.αν., σελ. 175</ref>. Έτσι η σάρκωσή Του Υιού ''"εν ησυχία Θεού επράχθη"''<ref>Προς Εφεσίους, Πρόλογος</ref>, όπως και η προέλευσή Του. Ο Ιησού Χριστός λοιπόν είναι θεός της εκκλησίας<ref>Προς Εφεσίους, Πρόλογος</ref>, το πάθος του είναι πάθος θεού<ref>Ιγνατίου Προς Ρωμαίους 6, 3</ref> και ο άρτος της ευχαριστίας είναι άρτος Θεού όπως και το αίμαο οίνος, αίμα Θεού.
Το εντυπωσιακότερο κομάτι στη χριστολογία των αποστολικών πατέρων βρίσκεται στον άγιο Ιγνάτιο. Και αυτό διότι αναφέρεται με σαφήνεια στις δύο φύσεις του Χριστού. Αναφέρει χαρακτηριστικά:
