'''Αποστολικοί Πατέρες''' αποκαλούνται στον χριστιανισμό, μια ομάδα συγγραφέων οι οποίοι «''ήσαν κατά κάποιο τρόπο, προσωπικά συνδεδεμένοι με τους Αποστόλους''»<ref>Ιω. Ζηζιούλας, «''Ελληνισμός και Χριστιανισμός''», Εκδόσεις Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2003, σελίς 176</ref>. Η δράση των ''Αποστολικών Πατέρων'' παρατηρείται από τα τέλη του 1ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 2ου και ως στόχο είχε «''να διαφυλαχθεί η πίστη από τις νοθεύσεις και τις παραχαράξεις''»<ref>Κων. Σκουτέρης, «''Ιστορία των Δογμάτων''», Τόμος Α΄, σελίς 163</ref>, αλλά και να «''εκφράσουν το ήθος και τον ενθουσιασμό της νεανικής Εκκλησίας''»<ref>ενθ.αν.</ref>. Οι θεολόγοι σε αυτή την ομάδα αρχικά ενέταξαν τους ''[[Απόστολος Βαρνάβας|Βαρνάβα]]'', ''Κλήμη Ρώμης'', ''Ιγνάτιο Αντιοχείας'', ''Πολύκαρπο Σμύρνης'' και τον ''[[Ποιμήν του Ερμά|Ερμά]]'', ενώ εν συνεχεία προσέθεσαν τους ''Παπία Ιεραπόλεως'', την «''Προς Διόγνητον Επιστολή''» καθώς και «''Διδαχή των Αποστόλων''».

Σήμερα θεωρείται πως η «''[[Διδαχή των Αποστόλων]]''», η «''[[Επιστολή Βαρνάβα]]''» αλλά και ο «''Ποιμήν του Ερμά''», ανήκουν σε άλλη κατηγορία συγγραφών<ref>Ιω. Ζηζιούλας, «''Ελληνισμός και Χριστιανισμός''», Εκδόσεις Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2003, σελίς 176</ref>, τόσο από άποψη μορφής όσο και πριεχομένου, ενώ η «''Προς Διόγνητον Επιστολή''» κατατάσεται πλέον στα απολογητικά έργα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, σήμερα μοναδικοί ''Αποστολικοί Πατέρες'' να θεωρούνται οι [[Ιγνάτιος Αντιοχείας]], [[Πολύκαρπος Σμύρνης]], [[Κλήμης Ρώμης]] και [[Παπίας Ιεραπόλεως]]. Τα έργα των Αποστολικών Πατέρων με εξαίρεση την «''Προς Διόγνητον επιστολή''» απευθύνονταν σε χριστιανούς, με αποτελέσμα να παρατηρείται μέσω των επιστολών αυτών «''η ζωή της νεαρής Εκκλησίας, οι παλμοί και τα προβλήματά της, η θεολογία και το πνεύμα της''»<ref>Κων. Σκουτέρης, «''Ιστορία των Δογμάτων''», τόμος Α΄, σελίς 164</ref>. Μάλιστα «''η ποικιλία των προσεγγίσεων, που τα κείμενα προσφέρουν, τους δίνει ιδιαίτερη αξία για την κατανόηση της ζωής και της θεολογίας της εκκλησίας''»<ref>ενθ.αν.</ref> τηνς εποχή αυτή.