'''Αποστολικοί Πατέρες''' αποκαλούνται στην χριστιανισμό, μια ομάδα συγγραφέων οι οποίοι «''ήσαν κατά κάποιο τρόπο, προσωπικά συνδεδεμένοι με τους Αποστόλους''»<ref>Ιω. Ζηζιούλας, «''Ελληνισμός και Χριστιανισμός''», Εκδόσεις Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2003, σελίς 176</ref>. Η δράση των ''Αποστολικών Πατέρων'' παρατηρείται από τα τέλη των 1ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 2ου και ως στόχο είχε «''να διαφυλαχθεί η πίστη από τις νοθεύσεις και τις παραχαράξεις''»<ref>Κων. Σκουτέρης, «''Ιστορία των Δογμάτων''», Τόμος Α΄, σελίς 163</ref>, αλλά και να «''εκφράσουν το ήθος και τον ενθουσιασμό της νεανικής Εκκλησίας''»<ref>ενθ.αν.</ref>. Οι θεολόγοι σε αυτή την ομάδα αρχικά ενέταξαν τους Βαρνάβα, Κλήμη Ρώμης, Ιγνάτιο Αντιοχείας, Πολύκαρπο Σμύρνης και τον Ερμά. Εν συνεχεία προσέθεσαν τους Παπία Ιεραπόλεως, την «''Προς Διόγνητον Επιστολή''» καθώς και «''Διδαχή των Αποστόλων''».

Τα έργα των Αποστολικών Πατέρων με εξαίρεση την «''Προς Διόγνητον επιστολή''» απευθύνονταν σε χριστιανούς, με αποτελέσμα να παρατηρείται μέσω των επιστολών αυτών «''η ζωή της νεαρής Εκκλησίας, οι παλμοί και τα προβλήματά της, η θεολογία και το πνεύμα της''»<ref>Κων. Σκουτέρης, «''Ιστορία των Δογμάτων''», τόμος Α΄, σελίς 164</ref>. Μάλιστα «''η ποικιλία των προσεγγίσεων, που τα κείμενα προσφέρουν, τους δίνει ιδιαίτερη αξία για την κατανόηση της ζωής και της θεολογίας της εκκλησίας''»<ref>ενθ.αν.</ref>.