Αλλαγές

[[Image:Athanasios-the-Athonite.jpg|thumb|right|150px|Αθανάσιος ο Αθωνίτης]]Ο [[Όσιος]] '''Αθανάσιος ο Αθωνίτης''' είναι μια σημαντική [[Ασκητισμός|ασκητική]] και πνευματική μορφή του ορθόδοξου [[Μοναχισμός|μοναχισμού]], ''"Καθηγητής της Ερήμου"'', μέλος της χορείας ''"των ασκητικών Πατέρων της Ανατολικής Εκκλησίας"''<ref>''ΘΗΕ'', τόμ. 1 (1962), στ. 509.</ref>, αναδιοργανωτής της [[Άθως|Αθωνικής]] μοναστικής πολιτείας ([[Άγιο Όρος]])<ref>"Αθανάσιος Αθωνίτης", εγκυκλοπαίδεια ''Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', τόμ. 3, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005 [CD-ROM].</ref> και ιδρυτής της [[Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας|Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας]].

Γεννήθηκε στην [[Τραπεζούντα]] το 930 από γονείς ευσεβείς, οι οποίοι, έχοντας προλάβει να τον βαπτίσουν, δίνοντας του το όνομα ''Αβραάμιος'', πέθαναν όταν ήταν ακόμη μικρός, με αποτέλεσμα να περάσει υπό την προστασία μια μιας ευσεβούς μοναχής. Κατόπιν, σε ηλικία επτά ετών αναλαμβάνει ανέλαβε την κηδεμονία του ένας συγγενής του, στρατηγός, ο οποίος του παρέχει παρείχε όλα τα απαραίτητα αλλά και την τη μόρφωσή του. Καθώς μεγάλωνε, ήταν φανερό ότι αν και είχε όλα τα μέσα που θα του προσέφεραν μια άνετη ζωή, ο ''Αθανάσιος'' προτιμούσε την ''"ασκητική κακοπαθεία"'' ζώντας σαν [[Μοναχισμός|Μοναχός]]. Έχοντας κλίση στα γράμματα, δέχτηκε να γίνει δάσκαλος στην [[Κωνσταντινούπολη]], αρχίζοντας σταδιακά να αποκτά φήμη για τη σοφία του αλλά και την αγιότητα του βίουτου<ref>''ΘΗΕ'', τόμ. 1 (1962), στ. 510.</ref>.

Στην ''Κωνσταντινούπολη'' γνώρισε τον ονομαστό κοινόβιαρχη κοινοβιάρχη ''Μιχαήλ Μαλεΐνο'', που ήταν θείος του στρατηγού και μετέπειτα αυτοκράτορα ''Νικηφόρου Φωκά'' και μόναζε σε μονή του όρους ''Κυμινά'' της ''Βιθυνίας''. Η γνωριμία αυτή ήταν αποφασιστική για τον ''Αβραάμιο'', που αποφάσισε να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο και να μονάσει κοντά στον ''Μιχαήλ Μαλεΐνο'', από τον οποίο έλαβε τη μοναχική κουρά και ονομάστηκε ''Αθανάσιος''<ref>"Αθανάσιος Αθωνίτης", εγκυκλοπαίδεια ''Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', τόμ. 3, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005 [CD-ROM].</ref>.

Κάποια στιγμή, ο ''Αθανάσιος'', επιθυμώντας μια πιο ήσυχη και ασκητική ζωή, παίρνει την ευλογία του γέροντά του ''Μιχαήλ'' , και αναχωρεί για το [[Άγιο Όρος]] χωρίς να αποκαλύψει σε κανέναν εκεί την ταυτότητά του. Εκεί ο ''Αθανάσιος'' θαύμαζε την ασκητικότητα και τις στερήσεις των γερόντων, όμως στην ''Κων/πολη'' υπήρξε αναστάτωση εξαιτίας της αναχώρησης του. Ο ''Νικηφόρος Φωκάς'' είχε υποψιαστεί ότι ο πνευματικός του βρισκόταν στον ''Αθω'' και τελικά ο αδελφός του ''Λέοντας'' τον βρήκε κοντά σε έναν γέροντα ασκητή. Τότε, με τη μεσολάβηση του οι αθωνίτες ανακάλυψαν ότι έμενε κοντά τους ένα σημαντικό πνευματικό πρόσωπο και παρακάλεσαν τον ''ΑθανασίουΑθανάσιο''να μεσολαβήσει για την ανέγερση ναού. Πράγματι, ο ''Λέοντας'' με την παράκληση του ''Αθανασίου'', βοήθησε για την ανέγερση της περίφημης ''Βασιλικής'' του ''Πρωτάτου'' των [[Καρυές|Καρυών]].

Κατόπιν, ο ''Αθανάσιος'' συνόδευσε τον ''Νικηφόρο Φωκά'' στη νικηφόρα εκστρατεία εναντίον των ''Σαρακηνών'' της Κρήτης (961) και συμφώνησε μαζί του για την ανέγερση κοινοβιακής μονής στον [[Άθως|Άθω]], όπου θα ασκήτευε και ο ίδιος αλλά και ο ''Νικηφόρος''. Για το έργο αυτό ωστόσο, συνάντησε τις αντιδράσεις των αθωνιτών ασκητών , οι οποίοι θεωρούσαν ότι ο ''Αθανάσιος'' με το μεγαλοπρεπές αυτό έργο εισήγαγε καινοτομίες<ref>''ΘΗΕ'', τόμ. 1 (1962), στ. 513.</ref>.

Ξαφνικά όμωςΕνώ το έργο προχωρούσε, ξαφνικά ο ''Αθανάσιος'' μαθαίνει ότι ο ''Νικηφόρος Φωκάς'' ανέβηκε στον θρόνο της αυτοκρατορίας, και το γεγονός αυτό τον λύπησε πολύ. Έστειλε επιτιμιτικά γράμματα στον νέο βασιλιά για το γεγονός ότι αθέτησε την υπόσχεση του να μονάσει, άφησε την συνέχιση του έργου στην αδελφότητα που είχε αρχίσει να σχηματίζεται, και αναχώρησε από το [[Άγιο Όρος]]. Ο ''Νικηφόρος'', μετανιωμένος και πικραμένος από το γεγονός ότι αθέτησε την υπόσχεσή του και ήταν η αιτία για την αναχώρηση του πνευματικού του πατέρα, τον αναζήτησε. Μετά από τις αμοιβαίες εξηγήσεις που δόθηκαν κατά τη συνάντηση τους στην ''Κωνσταντινούπολη'', και αφού ο ''Νικηφόρος'' τον διαβεβαίωσε ότι μετά από κάποιο διάστημα θα τον ακολουθούσε στο [[Άγιο Όρος]], ο ''Αθανάσιος'' τον συγχώρεσε και επέστρεψε για να συνεχίση την αποπεράτωση του έργου.

Δυστυχώς, μετά τη δολοφονία του ''Νικηφόρου Φωκά'' (969), οι αθωνίτες ασκητές κατήγγειλαν τον ''Αθανάσιο'' στον νέο αυτοκράτορα ''Ιωάννη Τσιμισκή'' (969-976) ότι με τα κτίσματα που δημιούργησε καταλύει κατέλυσε ''"τους αρχαίους τύπους και τα έθιμα"''. Ο ''Ιωάννης Τσιμισκής'' κάλεσε σε απολογία τον ''Αθανάσιο'', αλλά πείστηκε για το επιτελούμενο πνευματικό έργο και επανέλαβε τις δωρεές τού προκατόχου του, ανέθεσε στον ηγούμενο της [[Μονή Στουδίου|μονής Στουδίου]] να συντάξει [[Τυπικό]], το οποίο κυρώθηκε το έτος 972 και είναι γνωστό με την ονομασία ''"Τράγος"'', από το δέρμα τράγου πάνω στο οποίο γράφτηκε. Το ''Τυπικό'' αυτό φυλάσσεται σήμερα στο αρχείο της ''Ιεράς Κοινότητας''.

Το έργο που είχε αναλάβει ο ''Αθανάσιος'' είχε πια τελειώσει. Ο Θεός, και ο Θεός του φανέρωσε στον όσιο ότι ήταν η ώρα της αναχώρησής του από την εδώ ζωή και του αποκάλυψε και τον τρόπο του θανάτου του. Ο ''Αθανάσιος'', αφού έλαβε την [[Θεία Κοινωνία]], μάζεψε την αδελφότητα, τους κατήχησε , και αφού τους φανέρωσε με αινιγματικό τρόπο τον τρόπο ερχομό του θανάτουτέλους, έλαβε τη [[Θεία Κοινωνία]] και ανέβηκε με τη συνοδεία έξι μαθητών του στην κόγχη του [[Ιερό|ιερού]] του καθολικού Ναού για να επιθεωρήσει τις εργασίες που είχαν γίνει. Το κτίσμα τότε υποχώρησε , και ο άγιος με τους μαθητές του βρέθηκε κάτω από τα ερείπια<ref>''ΘΗΕ'', τόμ. 1 (1962), στ. 514.</ref>.

Η μνήμη του όσίου οσίου εορτάζεται την 5η Ιουλίου.