Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
Ο Κανόνας της Αγίας Γραφής
==Βίβλος==
Από τον Μεσαίωνα και κατόπιν, τα βιβλία της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς]] και της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] ονομάζονται και ''Βίβλος'', ονομασία που αποτελεί προϊόν επίδρασης των ξενόγλωσσων όρων ''Bible, Bibel, Biblia'' κ.λπ.. Αυτοί οι όροι προέρχονται από το λατινικό ''biblia'' το οποίο με τη σειρά του έχει τις ρίζες του στους ελληνικούς βιβλικούς ορούς ''"βίβλος(οι)"'', ''"ιερά βίβλος"'' κ.ά.<ref>Καλαντζάκης, ''Εισαγωγή...'', ό.π., σελ. 23-24.</ref>.
==Ο Κανόνας της Αγίας Γραφής==
Ο ρόλος της Εκκλησίας, ήταν καθοριστικός στην διαμόρφωση του [[Κανόνας|Κανόνα]] της Αγίας Γραφής καθώς ''"με την καθοδήγηση του Αγ. Πνεύματος διαχώρισε μεταξύ των βιβλίων, τα οποία έφεραν λαθραίως το όνομα ενός προφήτη ή αποστόλου, από εκείνα τα οποία ήταν γνήσια βιβλία των θεοπνεύστων ανδρών. Η Εκκλησία ξεχώρισε τα γνήσια από τα ψευδεπίγραφα ή νόθα βιβλία"''<ref>Μπούμης Ι. Παναγιώτης, ''Κανονικόν Δίκαιον'', έκδ. 3η επηυξημένη, Γρηγόρης, Αθήνα 2002, σελ. 34.</ref>.
Συγκεκριμένα, με τον β' κανόνα της [[Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος|Πενθέκτης Οικουμ. Συνόδου]]<ref>Νικοδήμου Αγιορείτου, ''Πηδάλιον'' (ακριβής ανατύπωσις της γ' εκδόσεως του 1864), εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 220.</ref> η Ορθόδοξη Εκκλησία επικύρωσε τους εξής κανόνες<ref>Μπούμης Ι. Παναγιώτης, ''Οι Kανόνες της Eκκλησίας περί του Kανόνος της Αγ. Γραφής'', 2η έκδ., Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1991, σελ. 197.</ref>:
*''πε' αποστολικό''<ref>''Πηδάλιον'', ό.π., σελ. 442.</ref>
*''ξ' Λαοδικείας''<ref>''Πηδάλιον'', σελ. 442.</ref>
*''λβ' Καρθαγένης''<ref>''Πηδάλιον'', σελ. 480.</ref>
*''Μεγ. Αθανασίου, λθ' Εορταστική Επιστολή''<ref>''Πηδάλιον'', σελ. 583.</ref>
*''Γρηγορίου του Θεολόγου''<ref>''Πηδάλιον'', σελ. 663.</ref> και
*''Αμφιλοχίου Ικονίου''<ref>''Πηδάλιον'', σελ. 664-665.</ref>
Ο [[Κανονικό Δίκαιο|κανονολόγος]], καθ. Παν. Μπούμης, αποδέχεται<ref>Μπούμης, ''Οι Kανόνες της Eκκλησίας...'', ό.π., σελ. 200-201.</ref> την άποψη του καθ. [[Σάββας Αγουρίδης|Σάββα Αγουρίδη]] ότι: ''"η Εκκλησία έθεσε κατά τον 2ον αιώνα τας βάσεις και αρχάς του Κανόνος της. Λόγω όμως του οικουμενικοϋ χαρακτήρος της χριστιανοσύνης και επειδή εις ωρισμένας παλαιάς Εκκλησίας ήσαν εμπεδωμέναι διάφοροι ως προς ωρισμένα βιβλία παραδόσεις, η Εκκλησία δεν επέβαλε δι' αυθεντικής αποφάσεως ένα αυστηρώς καθωρισμένων ορίων Κανόνα. Εσωτερικώς καθωδήγησε τα απανταχού τέκνα της, ώστε να συγκλίνουν άπαντες συν τω χρόνω επί τα αυτά όρια"''<ref>Αγουρίδης Σάββας, ''Εισαγωγή Εις την Καινήν Διαθήκην'', 3η έκδ., Γρηγόρης, Αθήνα 1991, σελ. 70.</ref>. Στην εμπεριστατωμένη μελέτη του (240 σελίδων): Μπούμης Ι. Παναγιώτης, ''Οι Kανόνες της Eκκλησίας περί του Kανόνος της Αγ. Γραφής'', 2η έκδ., Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1991, ο καθηγητής αναλύει σε βάθος όλους τους παραπάνω κανόνες και καταλήγει:
:''"Εξ όσων μέχρι τούδε αναλυτικώς εξετέθησαν, δυνάμεθα, νομίζομεν, συμπερασματικώς να καταλήξωμεν...ότι μεταξύ των κανόνων της Εκκλησίας, οι οποίοι επεκυρώθησαν υπό της Πενθέκτης Οικουμ. Συνόδου και αναφέρονται εις τον κανόνα της Αγ. Γραφής, υπάρχει μία θαυμαστή συμφωνία, μία πραγματική αρμονία...Οι πιστοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας θα πρέπει να θεωρούν πως ''"η Πρόνοια του Θεού ενήργησε δια της Πενθέκτης Οικουμ. Συνόδου εις την δημιουργίαν ενός κοινώς αποδεκτού αυθεντικού κανόνος της Αγ. Γραφής"''<ref>Μπούμης, ''Οι Kανόνες της Eκκλησίας...'', ό.π., σελ. 197.204.</ref>.
==Υποσημειώσεις==
