Αλλαγές

Ως '''Αίρεση''' ορίζεται στην [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] αποκαλείται το θεολογικό [[δόγμα ]] ή σύστημα, το οποίο έχει απορριφθεί από την εκκλησία, οτι διότι σφάλει, ως προς την δογματική Αλήθεια, η οποία αποτελεί εμπειρική βίωση και όραση του Θείου<ref>Χ. Γιανναράς, το Αλφαβητάρι της Πίστης, σελ. 31</ref>. Έτσι για την ορθόδοξη θεολογία ως ''αίρεση'' νοήται η ''"ανατροπή της πίστεως, η εκτροπή από την αποκαλυφθείσα αλήθεια, η αστοχία περί την αλήθεια, το ναυάγιο περί την [[πίστη]], ψευδοδιδασκαλία, ψευδοπροφητεία, βλασφημία, ξένη και αλλοτρία βοτάνη"''<ref>Δ.Θ.Κόκορη, «''Ορθοδοξία και κακοδοξία''», Β΄ Έκδοση, σελίς 12</ref>, ενώ κατά τον [[Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης|Νικόδημο Αγιορείτη]], στην αίρεση ''"η διαφορά φαίνεται παρευθύς και αμέσως περί την της εις Θεόν πίστεως"''. Οι αιρετικοί επίσης κατά την Ορθόδοξη Θεολογία αποτελούν τους ''"κατά την πίστιν και τα δόγματα χωρισμένους από την τους ορθοδόξους και παντελώς απομεμμακρυσμένους"''<ref>Νικοδήμου Αγιορείτου, Πηδάλιον, σελίς 588</ref>. Σύμφωνα μάλιστα με την [[Καινή Διαθήκη]] η αίρεση οδηγεί ''"Επί πλείον γαρ προκόψουσιν ασεβείας και ο λόγος αυτών ως γάγγραινα νομήν έξει...οίτινες περί την αλήθειαν ηστόχησαν, λέγοντες την ανάστασην ήδη γεγονέναι, και ανατρέπουσιν την τινών πίστην"'' (''B΄ Τιμόθεον β΄,18''). Θα πρέπει να τονιστεί πως η αίρεση διαφέρει από το [[Σχίσμα]], το οποίο, δεν αφορά απαραίτητα δογματικές διαφορές, αλλά και άλλους εκκλησιαστικούς λόγους.

Ως '''αίρεσις''' στην [[Ελληνική γλώσσα]], αποδίδεται η έννοια της κατάκτησης και της κατάληψης, εφόσον η λέξη ετυμολογείται από το ρήμα ''αιρέω''. Αν ετυμολογείται από το ''αιρέομαι'', τότε στα πλαίσια της [[αρχαία ελληνική γραμματεία|''αρχαίας ελληνικής γραμματείας]] '' σημαίνει το ''εκλέγειν'', το δικαίωμα εκλογής, την ελέυθερη ελεύθερη σκέψη, την ελεύθερη βούληση την ελεύθερη επιλογή, τη [[Φιλοσοφία|φιλοσοφική]] και τη [[Θρησκεία|θρησκευτική]] αίρεση. Ως ''αιρετικός'' νοείται εκείνος που είναι ικανός να εκλέγει, που δεν υιοθετεί τις παρεδομένες παραδεδομένες αντιλήψεις και ιδέες. Σύμφωνα με τη σύγχρονη έννοια του όρου -εκείνος δηλαδή που στην αρχαιότητα αποκαλείτο ''αιρετιστής''- είναι ο οπαδός, μιμητής ή εκείνος που ανήκει κυρίως σε θρησκευτική και δευτερευόντως σε ό,τι έχει χαρακτηρισθεί ως επιστημονική αίρεση. Οι αιρέσεις ως παρεκκλίσεις, αποσχίσεις από την βασική αρχή είναι δυνατόν να ταξινομηθούν σε [[Επιστήμη|επιστημονικές]], ιδεολογικές και θρησκευτικές.

Η αρχική χρήση της λέξης ''αίρεσις'', αναμφιβόλως δεν είχε αρνητική χρειά στην αρχαιότητα. Έτσι χρησιμοποιήθηκε Η ''αίρεση'' αρχικά αναφερόταν σε «''μία γνώμη, θεωρητική ή φιλοσοφική που έπαιρνε κάποιος προς ένα θέμα''»<ref>Ιω. Ζηζιούλα, «''Ελληνισμός και Χριστιανισμός''», Εκδόσεις Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2003, σελίς 146</ref> με αποτέλεσμα να χρησιμοποιήται για να καταδείξει τις διαφορές, τάσεις των διαφόρων φιλοσοφικών ρευμάτων ή συστημάτων. Μάλιστα «''η έκφραση γνώμης και η δημιουργία σχολών σκέψεως ήταν κάτι που καλλιεργούσε ιδιαίτερα ο Ελληνισμός και που αρχικά δε δημιουργούσε καμία δυσκολία στις σχέσεις του προς τον Χριστιανισμό''»<ref>ενθ.αν.</ref>. Σταδιακά όμως η έννοια λέξη απέκτησε τη σημερινή αρνητική χρειά, λόγω του χρωματισμού της έννοιας που αποδόθηκε από την ''εκκλησία'', ώστε να διαχωρίσει την ορθή πίστη, από τις διάφορες αναφυούσες χριστιανικές ομολογίες. Ο Ουσιαστικά αυτό συμβαίνει από την εποχή που η λέξη ''αίρεσις'' εκλαμβάνεται ως τεχνικός όρος. Γιαυτό το λόγο ο αρνητικός χρωματισμός της σημερινής έννοιας της λέξεως αίρεση, δε διαφαίνεται στα ευαγγέλια, αν και την εποχή του Χριστού, οι [[Φαρισαίοι]], οι [[Σαδδουκαίοι]] και οι [[Εσσαίοι]] αποτελούσαν αιρέσεις του Ιουδαϊσμού. Κατά το δεύτερο αιώνα όμως λόγω της αύξησης του χριστιανικού ποιμνίου και την εμφάνισης πολλών δογματικών αποκλίσεων, οι αποστολικοί πατέρες, αλλά και απολογητές σταδιακά χρησιμοποίησαν τον όρο αυτό ώστε να καταδείξουν το στρεβλό και λάθος δογματικό προσδιορισμό, άλλων δογματικών προσεγγίσεων.

== Η αίρεση υπό το πρίσμα των πατέρων στην ορθόδοξη θεολογία ==

Κατά τους τρεις πρώτους αιώνες της ιστορικής της πορείας, η εκκλησία δεν παρουσιάζει συντεταγμένα σε όρους θεωρητικά σχήματα (δόγματα), με σκοπό να καθορίσουν και να περιφρουρήσουν την πίστη της. Υπάρχει όμως η αποσπασματική προσπάθεια των πρώτων χριστιανών συγγραφέων, να αντιμετωπίσουν τις παραχαράξεις, οι οποίες αλλοιώνουν την εμπειρικά βιωμένη ζωή της κοινότητας. Οπωσδήποτε υπάρχει ήδη από τα πρώτα χρόνια μία προσπάθεια να εκφραστούν θεωρητικώς οι αλήθειες που βιώνονται από το σώμα της εκκλησίας, η γλώσσα αυτή όμως παρουσιάζει ποικιλομορφία, αφού κάθε φορά πρέπει να προσαρμοστεί στη γλωσσική, φιλοσοφική και διδακτική διδασκαλία της αίρεσης που αντιμετωπίζει. Έτσι ότι ονομάζεται σήμερα δόγμα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την προσπάθεια κατοχύρωσης της εμπειρίας της εκκλησίας, όταν προέκυψε η ιστορική απειλή της παραχάραξης τη αλήθειας, που αποτελεί διαστροφή τη ορθής βίωσης και σχέσης με το Θεό. Η λέξη αίρεση κατά βάση σημαίνει την επιλογή, αλλά στην ορθόδοξη εκκλησία περισσότερο εξέλαβε την έννοια του αντιθέτου τη καθολικότητας. Εξου και οι αιρετικοί κατά βάση απολυτοποιούν μία πτυχή της βιωματικής βεβαιότητας της εκκλησίας, σχετικοποιώντας τις υπόλοιπες<ref>Χ. Γιανναράς, Το αλφαβητάρι της Πίστης, σελ. 32</ref>. Η απολυτοποίηση αυτή είναι πάντοτε διανοητική-θεωρητική προτίμηση που συνήθως απλουστεύει και σχηματοποιεί την κατανόηση της εκκλησιαστικής αλήθειας, με τη βάση της να βρίσκεται στον εγωκεντρισμό και την παρά φύση κοινωνική κατάσταση του αιρεσιάρχη. Γι αυτό και κατά το [[Μέγας Βασίλειος|Μέγα Βασίλειο]], η αίρεση αποτελεί κάθε εναντίωση στο [[ευαγγέλιο]] και στην «''"υγιαίνουσα διδασκαλία"''». Η αίρεση αποτελεί , καινοτομία «''"περί την πίστην"''», η οποία και τελικά τραυματίζει την εκκλησιαστική συνοχή. Άρα οι αιρετικοί εξ αμαρτάνουν «''εις <ref>Με την αλήθειαν του ευαγγελίου''», γι αυτό και υπάρχει μια συγγένεια όλων των αιρέσεωνέννοια παρά φύση κοινωνικότητα, οι οποία απαντά πατέρες καταδεικνύουν την έλλειψη προτεραιότητας να βρεθεί η λύση μέσα στην άρνηση εκκλησία και παραχάραξη της διδασκαλίας την εμμονή του Ευαγγελίου<ref>Επιστολή 207, Αρταβίωαιρεσιάρχη σε ένα διαφορετικό δρόμο</ref>.

* [http://www.britannica.com/eb/article-9040137/heresy Εγκυκλοπαίδεια Κωνσταντίνου Σκουτέρη, ''Britannica"Ιστορία των Δογμάτων"'']* [http://el, Αθήνα 2004.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%AF%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7 Ελληνική Βικιπαίδεια]* Κωνσταντίνου ΣκουτέρηΧρήστος Γιανναράς, «''Ιστορία των Δογμάτων"Το αλφαβητάρι της Πίστης"''», Δόμος, Αθήνα, 20042006.

[[Κατηγορίαen:Αιρέσεις|*Heresy]][[ro:Erezie]]