12.426
επεξεργασίες
Αλλαγές
άλλο ένα
Οι '''Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη''' οι ''[[Νεομάρτυρας|νεομάρτυρες]]'', αποτελούν [[Άγιος|Αγίους]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]] οι οποίοι παρέδωσαν μαρτυρικώς τη ζωή τους κατά τον 15ο αιώνα στη Λέσβο. Η αγιότητά του περιήλθε σε γνώση μας μόλις το 1959 όταν ανευρέθηκαν τα λείψανά τους στο σημείο του μαρτυρίου τους.
Ο Άγιος Ραφαήλ, κατά κόσμον Γεώργιος Λασκαρίδης γεννήθηκε στην Ιθάκη, όπου έλαβε πλούσια θεολογική και θύραθεν μόρφωση. Προερχόταν από αρχοντική οικογένεια του νησιού και έτσι αρχικώς υπηρέτησε ως αξιωματικός στο Βυζαντινό στρατό. Μετά όμως από ορισμένο διάστημα, έγινε [[Μοναχισμός|μοναχός]], λαμβάνοντας αρχικά το βαθμό του [[Διάκονος|διακόνου]] και του [[Πρεσβύτερος|πρεσβυτέρου]] και τελικά του [[Αρχιμανδρίτης|αρχιμανδρίτη]] και του [[Πρωτοσύγκελος|πρωτοσύγκελου]]. Ο Πατριάρχης μάλιστα εκτίμησε τόσο τις ικανότητές του, σε σημείο να του αναθέσει μαζί με άλλους ιεράρχες τη συμμετοχή σε διαθρησκευτικούς διαλόγους στη Δυτική Ευρώπη<ref>Ήταν η εποχή των διαλόγων με τους Ρωμαιοκαθολικούς για την ένωση</ref>. Στην πόλη Μάλιστα Μορλαί της Γαλλίας γνώρισε και τον Νικόλαο, ένα ευσεβή νέο, ο οποίος καταγόταν από τους Ραγούς της Μηδείας, αλλά ζούσε στη Θεσσαλονίκη. Ο Νικόλαος τελικά μετά τη γνωριμία τους και αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του ακολούθησε το Ραφαήλ.
Κατά την Άλωση της Πόλεως ο Ραφαήλ μαζί με τον διάκονο Νικόλαο μόναζαν στη Θράκη. Κατόπιν μετακινήθηκαν στην Αλεξανδρούπολη και από εκεί στη Λέσβο, στη Μονή της Θεοτόκου, στη Θερμή, όπου ο Ραφαήλ έγινε [[ηγούμενος]]. Το 1462 στο μοναστήρι του επέδραμαν Τούρκοι οι οποίοι αφού τους συνέλαβαν τους θανάτωσαν με διάφορους τρόπους. Η εισβολή και τα βασανιστήρια ξεκίνησαν από τι 9 Απριλίου και ολοκληρώθηκαν στις 12. Μαζί τους μαρτύρησε και ένα δωδεκάχρονο κοριτσάκι, η Ειρήνη, η οποία ήταν κόρη του προεστού της Θέρμης Βασιλείου. Ο λόγος θανάτωσής τους ήταν η μη συνεργασία τους με τους Τούρκους ώστε να αποσπάσουν πληροφορίες για ένοπλους επαναστάτες.
Η γνώση της ύπαρξης των Αγίων αυτών μαρτύρων, συνέβη το 1959. Μία οικογένεια του νησιού της Λέσβου, ονομαζόμενοι Μαραγκοί, θέλησαν να ανεγείρουν ένα εκκλησάκι σε ένα κτήμα το οποία απέκτησαν διότι σύμφωνα με παραδόσεις του χωρικών συχνά εκεί εμφανιζόταν κάποιος καλόγερος. Κατά την εκσκαφή των θεμελίων στις 3.7.1959 οι εργάτες βρήκαν κάτω από βράχο ένα τάφο όπου σε αυτόν περιείχετο ένας ανθρώπινος σκελετός ο οποίος ευωδίαζε. Στο στόμα του σκελετού αυτού υπήρχε ένα κεραμίδι βυζαντινής εποχής με χαραγμένο ένα σταυρό, ενώ τα χέρια του ήταν σταυρωμένα στο στήθος. Στο εγγύς διάστημα σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων ο Άγιος εμφανίστηκε σε οράματα, αποκαλύπτοντας στοιχεία για την ταυτότητά του, όσο και των υπολοίπων μαρτύρων<ref>Π. Λέκκος, Ραφαήλ, ..., σελ. 5-7</ref>.
==Υποσημειώσεις==
<div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references /></div>
==Πηγές==
*Ευαγγέλου Λέκκου, ''"Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη"'', Αποστολική Διακονία, Αθήνα.
*Τσολακίδης Χρήστος, ''"Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας"'', Χ.Δ. Τσολακίδης, Αθήνα 2001.
[[κατηγορία:Άγιοι|Ρ]]
[[κατηγορία:Μάρτυρες|Ρ]]
Ο Άγιος Ραφαήλ, κατά κόσμον Γεώργιος Λασκαρίδης γεννήθηκε στην Ιθάκη, όπου έλαβε πλούσια θεολογική και θύραθεν μόρφωση. Προερχόταν από αρχοντική οικογένεια του νησιού και έτσι αρχικώς υπηρέτησε ως αξιωματικός στο Βυζαντινό στρατό. Μετά όμως από ορισμένο διάστημα, έγινε [[Μοναχισμός|μοναχός]], λαμβάνοντας αρχικά το βαθμό του [[Διάκονος|διακόνου]] και του [[Πρεσβύτερος|πρεσβυτέρου]] και τελικά του [[Αρχιμανδρίτης|αρχιμανδρίτη]] και του [[Πρωτοσύγκελος|πρωτοσύγκελου]]. Ο Πατριάρχης μάλιστα εκτίμησε τόσο τις ικανότητές του, σε σημείο να του αναθέσει μαζί με άλλους ιεράρχες τη συμμετοχή σε διαθρησκευτικούς διαλόγους στη Δυτική Ευρώπη<ref>Ήταν η εποχή των διαλόγων με τους Ρωμαιοκαθολικούς για την ένωση</ref>. Στην πόλη Μάλιστα Μορλαί της Γαλλίας γνώρισε και τον Νικόλαο, ένα ευσεβή νέο, ο οποίος καταγόταν από τους Ραγούς της Μηδείας, αλλά ζούσε στη Θεσσαλονίκη. Ο Νικόλαος τελικά μετά τη γνωριμία τους και αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του ακολούθησε το Ραφαήλ.
Κατά την Άλωση της Πόλεως ο Ραφαήλ μαζί με τον διάκονο Νικόλαο μόναζαν στη Θράκη. Κατόπιν μετακινήθηκαν στην Αλεξανδρούπολη και από εκεί στη Λέσβο, στη Μονή της Θεοτόκου, στη Θερμή, όπου ο Ραφαήλ έγινε [[ηγούμενος]]. Το 1462 στο μοναστήρι του επέδραμαν Τούρκοι οι οποίοι αφού τους συνέλαβαν τους θανάτωσαν με διάφορους τρόπους. Η εισβολή και τα βασανιστήρια ξεκίνησαν από τι 9 Απριλίου και ολοκληρώθηκαν στις 12. Μαζί τους μαρτύρησε και ένα δωδεκάχρονο κοριτσάκι, η Ειρήνη, η οποία ήταν κόρη του προεστού της Θέρμης Βασιλείου. Ο λόγος θανάτωσής τους ήταν η μη συνεργασία τους με τους Τούρκους ώστε να αποσπάσουν πληροφορίες για ένοπλους επαναστάτες.
Η γνώση της ύπαρξης των Αγίων αυτών μαρτύρων, συνέβη το 1959. Μία οικογένεια του νησιού της Λέσβου, ονομαζόμενοι Μαραγκοί, θέλησαν να ανεγείρουν ένα εκκλησάκι σε ένα κτήμα το οποία απέκτησαν διότι σύμφωνα με παραδόσεις του χωρικών συχνά εκεί εμφανιζόταν κάποιος καλόγερος. Κατά την εκσκαφή των θεμελίων στις 3.7.1959 οι εργάτες βρήκαν κάτω από βράχο ένα τάφο όπου σε αυτόν περιείχετο ένας ανθρώπινος σκελετός ο οποίος ευωδίαζε. Στο στόμα του σκελετού αυτού υπήρχε ένα κεραμίδι βυζαντινής εποχής με χαραγμένο ένα σταυρό, ενώ τα χέρια του ήταν σταυρωμένα στο στήθος. Στο εγγύς διάστημα σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων ο Άγιος εμφανίστηκε σε οράματα, αποκαλύπτοντας στοιχεία για την ταυτότητά του, όσο και των υπολοίπων μαρτύρων<ref>Π. Λέκκος, Ραφαήλ, ..., σελ. 5-7</ref>.
==Υποσημειώσεις==
<div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references /></div>
==Πηγές==
*Ευαγγέλου Λέκκου, ''"Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη"'', Αποστολική Διακονία, Αθήνα.
*Τσολακίδης Χρήστος, ''"Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας"'', Χ.Δ. Τσολακίδης, Αθήνα 2001.
[[κατηγορία:Άγιοι|Ρ]]
[[κατηγορία:Μάρτυρες|Ρ]]
