317
επεξεργασίες
Αλλαγές
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Το αναστημένο σώμα των δικαίων, θα είναι επιδεκτικό της φωτιστικής ενεργείας της Χάριτος του Θεού, ενώ των αδίκων της καυστικής, εξ ου και ο διαχωρισμός της απολαβής τους σε κόλαση και παράδεισο. Η ίδια άκτιστη Χάρις του Κυρίου, για τους μεν δικαίους θα βιώνεται ως φως, για τους δε ασεβείς ως πυρ. Η δε κατάσταση των αναστημένων σωμάτων, είναι αυτό που θα καθορίσει το βαθμό που θα βιώνει ο κάθε άνθρωπος τον Θεό, και τη μορφή που θα έχει αυτό το βίωμα.
== Η ανάσταση του σώματος του Χριστού ==
Αυτό που αναστήθηκε κατά την ανάσταση του Χριστού, ήταν το ανθρώπινο σώμα του, μια και η Θεϊκή του φύση είναι αθάνατη, ως μη υποκείμενη στο χρόνο. Επειδή όμως η σωματική ανάσταση του Κυρίου Ιησού, αμφισβητείται από κάποιες αιρέσεις, που υποστηρίζουν ότι αναστήθηκε με άλλο σώμα, (αγγελικό), και όχι με το ανθρώπινο, θα τα δείξουμε το γεγονός της σωματικής ανάστασης του Κυρίου Ιησού Χριστού, όπως εκφράζεται από την Ορθόδοξη πίστη, με τα ακόλουθα παραδείγματα:
'''1. Σαφής αναφορά στο σώμα Του'''
Ο απόστολος Παύλος, γράφει σαφέστατα μετά την ανάσταση του Χριστού, ότι η Θεότητα του Χριστού παρέμενε σε ΣΩΜΑ!
"ότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς" (Κολοσσαείς 2/β: 9). Ξεκάθαρα στο εδάφιο αυτό, δηλώνεται ότι στον Χριστό κατοικεί ολόκληρη η Θεότητα Σωματικώς! Δεν είναι λοιπόν μόνο Θεός μετά την ανάστασή Του, αλλά είχε και την κτιστή ανθρώπινη φύση, υποκείμενη στους περιορισμούς του χώρου.
'''2. Διατήρηση της κτιστής του φύσης'''
Εάν ο αναστημένος Χριστός δεν διατηρούσε την ανθρώπινη κτιστή φύση του μετά από την ανάστασή Του, θα παρέμενε Θεός. Όμως, τον βρίσκουμε ΜΕΤΑ από την ανάστασή Του, να αποκαλεί τον Θεό, όχι απλώς "Πατέρα" Του, αλλά: "Θεό Του"! Αυτό σημαίνει, ότι είχε διατηρήσει την κτιστή Του φύση και μετά από την ανάστασή Του.
Λέει ο Χριστός: Αποκάλυψις 3/γ: 12: "Ο νικών, ποιήσω αυτόν στύλον εν τω ναω του Θεού μου, και έξω ου μη εξέλθη έτι, και γράψω επ’ αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της καινής Ιερουσαλήμ, ή καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, και το όνομά μου το καινόν".
Στα ίδια ακριβώς πλαίσια, βρίσκονται και τα λόγια του Χριστού λίγο πριν αναληφθεί στους ουρανούς: "πορεύου δε προς τους αδελφούς μου και ειπέ αυτοίς· αναβαίνω προς τον πατέρα μου και πατέρα υμών, και Θεόν μου και Θεόν υμών" (Ιωάννης 20/κ: 17). Με τα λόγια αυτά, ο Χριστός δείχνει, ότι εκτός από τη Θεϊκή Του φύση, (λόγω της οποίας αποκαλεί τον Θεό "Πατέρα Του"), έχει ταυτόχρονα μετά την ανάστασή Του και μια κτιστή φύση, (λόγω της οποίας αποκαλεί τον Θεό Πατέρα: "Θεό Του"). Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό, ότι δεν λέει: "Πατέρα μας" ή "Θεόν μας", γιατί με άλλο τρόπο είναι δικός Του Πατέρας ο Θεός, και με άλλο τρόπο είναι δικός Του Θεός ο Πατέρας, από ότι όλων ημών. Είναι Πατέρας μόνο της Θεϊκής Του φύσεως, ενώ είναι Θεός μόνο της ανθρώπινης!
'''3. Ανθρώπινος Μεσίτης και Ιερέας'''
Μήπως όμως η φύση αυτή ήταν κάτι διαφορετικό από την ανθρώπινη; Και πάλι, η Αγία Γραφή μας ξεκαθαρίζει ότι η Ιησούς Χριστός παρέμεινε άνθρωπος:
"εις γαρ Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, '''άνθρωπος''' Χριστός Ιησούς" (Α΄ Τιμόθεον 2/β: 5). Τα λόγια αυτά τα λέει ο απόστολος Παύλος, ΜΕΤΑ την ανάσταση του Χριστού. Και τον αποκαλεί: "άνθρωπο". Δεν τον αποκαλεί έτσι, επειδή ΗΤΑΝ άνθρωπος, αλλά επειδή ΕΙΝΑΙ άνθρωπος, όπως εξακολουθεί να είναι και μεσίτης. Μάλιστα, όντας μεσίτης και αρχιερέας των ανθρώπων, οφείλει να είναι κι αυτός άνθρωπος, όπως δείχνει το πιο κάτω εδάφιο:
"11 ό τε γαρ αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες· δι' ην αιτίαν ουκ επαισχύνεται αδελφούς αυτούς καλείν, 12 λέγων· απαγγελώ το όνομά σου τοις αδελφοίς μου, εν μέσω εκκλησίας υμνήσω σε· 13 και πάλιν· εγώ έσομαι πεποιθώς επ' αυτώ· και πάλιν· ιδού εγώ και τα παιδία α μοι έδωκεν ο Θεός. 14 επεί ουν τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος, και αυτός παραπλησίως μετέσχε των αυτών, ίνα δια του θανάτου καταργήση τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τούτ' έστι τον διάβολον, 15 και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου δια παντός του ζήν ένοχοι ήσαν δουλείας. 16 ου γαρ δήπου αγγέλων επιλαμβάνεται, αλλά σπέρματος Αβραάμ επιλαμβάνεται. 17 όθεν ώφειλε κατά πάντα τοις αδελφοίς ομοιωθήναι, ίνα ελεήμων γένηται και πιστός αρχιερεύς τα προς τον Θεόν, εις το ιλάσκεσθαι τας αμαρτίας του λαού" (Εβραίους 2/β: 11-17).
Μάλιστα, στο προηγούμενο κεφάλαιο, πιο πάνω, γράφει ξεκάθαρα ο απόστολος Παύλος, ότι ο Θεός σε κανέναν άγγελο δεν είπε ποτέ: "είσαι Γιος μου", όπως είπε στον Χριστό! (Εβραίους 1/α: 5). Πράγμα που δείχνει ξεκάθαρα, ότι ο Χριστός δεν είναι άγγελος, αλλά το σώμα που ανέστησε είναι ανθρώπινο.
Βασικό Χριστιανικό δόγμα, είναι ότι η απολύτρωση του ανθρώπου επετεύχθη με τη μετοχή του Σώματος του Χριστού από τους πιστούς, καθώς, όπως ο Χριστός μετέχει Θείας ζωής, έτσι κι εκείνοι γίνονται συμμέτοχοι της ζωής αυτής (Β΄ Πέτρου 1/α: 4). Δεν θα μπορούσε ποτέ ο Χριστός να μας συμφιλιώσει με τον Θεό, αν δεν ήταν ΜΑΖΙ Θεός και άνθρωπος. Και αυτό φαίνεται γλαφυρά στα απελπισμένα προφητικά λόγια του δικαίου Ιώβ: "32. Διότι δεν είναι άνθρωπος ως εγώ, διά να αποκριθώ προς αυτόν, και να έλθωμεν εις κρίσιν ομού. 33. Δεν υπάρχει μεσίτης μεταξύ ημών, διά να βάλη την χείρα αυτού επ' αμφοτέρους ημάς" (Ιώβ 9/θ: 32,33). Ο καημένος ο Ιώβ, αντιλαμβάνεται ότι επειδή ο Θεός δεν είναι άνθρωπος, δεν υπήρχε κάποιος μεσίτης στην εποχή του, που να μπορεί να βάλει "την χείρα αυτού επ' αμφοτέρους ημάς". Δηλαδή κάποιος που να ακουμπήσει το ένα χέρι του στον ώμο του Ιώβ, και το άλλο χέρι του "στον ώμο" του Θεού, και να τους συμφιλιώσει.
Αυτός ο Μεσίτης, είναι πλέον ο Χριστός. Και μπορεί να συμφιλιώσει τον Θεό και τον άνθρωπο, γιατί και ο Ίδιος είναι Θεός και άνθρωπος, και μετέχει και των δύο φύσεων. Μόνο έτσι μπορεί να είναι μεσίτης. Εάν δεν είναι πλέον άνθρωπος, δεν ισχύει και η λειτουργία Του ως Μεσίτη.
'''4. Το πνεύμα δεν έχει σάρκα'''
"Θωμάς δε εις εκ των δώδεκα, ο λεγόμενος Δίδυμος, ουκ ην μετ' αυτών ότε ήλθεν ο Ιησούς. 25 έλεγον ουν αυτώ οι άλλοι μαθηταί· εωράκαμεν τον Κύριον. ο δε είπεν αυτοίς· εάν μη ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων, και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων, και βάλω την χείρά μου εις την πλευράν αυτού, ου μη πιστεύσω. 26 Και μεθ' ημέρας οκτώ πάλιν ήσαν έσω οι μαθηταί αυτού και Θωμάς μετ' αυτών. έρχεται ο Ιησούς των θυρών κεκλεισμένων, και έστη εις το μέσον και είπεν· ειρήνη υμίν. 27 είτα λέγει τω Θωμά· φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε και ίδε τας χείράς μου, και φέρε την χείρά σου και βάλε εις την πλευράν μου, και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός." (Ιωάννης 20/κ: 24-27).
Τι του έδειξε ο Κύριος του Θωμά; Του έδειξε το ανθρώπινο καρφωμένο και τρυπημένο Σώμα Του. Τι νόημα θα είχε να του το δείξει, αν δεν ήταν εκείνο το ίδιο Σώμα που τρυπήθηκε και σταυρώθηκε; Αν είχε λάβει άλλο σώμα μετά την ανάσταση, και αν είχε "αγγελικό σώμα", γιατί θα έπρεπε να τους δείξει εκείνες τις πληγές; Δεν θα έπρεπε να τους δείξει το νέο Του αγγελικό Σώμα;
Όμως έχουμε και άλλο ένα εδάφιο, ακόμα πιο ξεκάθαρο, όπου ο Χριστός αρνείται ξεκάθαρα ότι το Σώμα Του είναι σώμα πνεύματος:
"39 ίδετε τας χείράς μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ ειμι· ψηλαφήσατέ με και ίδετε, ότι πνεύμα σάρκα και οστέα ουκ έχει καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα. 40 και τούτο ειπών επέδειξεν αυτοίς τας χείρας και τους πόδας" (Λουκάς 24/κδ: 39,40).
Αν ο Χριστός είχε αγγελικό πνευματικό σώμα, και όχι ανθρώπινο, εδώ τους κορόιδευε! Τους έλεγε ψέματα!
Αλλά και οι άγγελοι έδειξαν στις μυροφόρες το άδειο μνήμα, ως απόδειξη της ανάστασης του Χριστού. Γιατί αν το σώμα του δεν έπαιζε ρόλο στην ανάσταση, και του έδωσε άλλο, γιατί ο άγγελος έδειξε το άδειο μνήμα; Τους είπε: "ουκ έστιν ώδε· ηγέρθη γαρ καθώς είπε. δεύτε ίδετε τον τόπον όπου έκειτο ο Κύριος" (Ματθαίος 28/κη: 6). Τους λέει να πάνε να δουν το μέρος που ήταν ο Κύριος. Για να δουν ότι ήταν άδειο. Άρα, η έλλειψη του σώματός Του, ήταν απόδειξη της ανάστασης!
Πολύ δε περισσότερο, γιατί θα έπρεπε να εξαφανίσει ένα άχρηστο σώμα ο Θεός; Για να τις πείσει ότι αναστήθηκε; Δεν αρκούσαν λοιπόν οι εμφανίσεις Του σε τόσους μαθητές μετά την ανάσταση; Γιατί έπρεπε να παίξει ο Θεός θέατρο, για ένα σώμα άχρηστο, δίνοντας στους μαθητές ΨΕΥΔΕΙΣ εντυπώσεις (όπως ο Χριστός), ότι αναστήθηκε με το σώμα Του και όχι ως πνεύμα;
'''5. Το Σουδάριο'''
Έχουμε όμως και μια άμεση απόδειξη της Σωματικής ανάστασης του Κυρίου μας. Η Αγία Γραφή είναι σαφέστατη, για την κατάσταση του μνήματος αμέσως μετά την ανάσταση:
"εξήλθεν ουν ο Πέτρος και ο άλλος μαθητής και ήρχοντο εις το μνημείον. 4 έτρεχον δε οι δύο ομού· και ο άλλος μαθητής προέδραμε τάχιον του Πέτρου και ήλθε πρώτος εις το μνημείον, 5 και παρακύψας βλέπει κείμενα τα οθόνια, ου μέντοι εισήλθεν. 6 έρχεται ουν Σίμων Πέτρος ακολουθών αυτώ, και εισήλθεν εις το μνημείον και θεωρεί τα οθόνια κείμενα, 7 και το σουδάριον, ό ην επί της κεφαλής αυτού, ου μετά των οθονίων κείμενον, αλλά χωρίς εντετυλιγμένον εις ένα τόπον" (Ιωάννης 20/κ: 3-7).
Αν ο Χριστός είχε εξαφανίσει το Σώμα Του, και είχε αναστηθεί ως πνεύμα, δεν θα έβρισκαν οι μαθηταί του, τα οθώνια και το σουδάριο το ένα εδώ και το άλλο εκεί, αλλά μαζί, όπως θα έμεναν όταν το σώμα εξαφανίσθηκε! Όμως αντιθέτως, τα βλέπουν σε διαφορετικό σημείο, και μάλιστα το σουδάριο να είναι διπλωμένο σε άλλο σημείο. Κάτι που σημαίνει, ότι ο Χριστός αναστήθηκε, ξετύλιξε τα οθώνια και το σουδάριο, το δίπλωσε και έφυγε με το Σώμα Του το ανθρώπινο.
Άλλωστε, δεν θα είχε νόημα, να μιλάμε για "ανάσταση", αν δεν ανασταινόταν ΤΟ ΙΔΙΟ ανθρώπινο Σώμα Του που πέθανε. Η λέξη: "ανασταίνομαι", σημαίνει: "ξαναστέκομαι". Και αυτό που "έπεσε", και έπρεπε να ξανασταθεί, ήταν το Σώμα Του. Τίποτα άλλο. Πώς ξαναστήθηκε αυτό που πέθανε αν το Σώμα Του το εξαφάνισε; Αν στη θέση του έλαβε άλλο, πνευματικό σώμα, ΔΕΝ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ. Τότε μεταλλάχθηκε!
'''6. Η διαφθορά του οσίου'''
Άλλωστε, αλλού η Αγία Γραφή, ξεκαθαρίζει, ότι το Σώμα του Χριστού, δεν θα έβλεπε φθορά. Δεν θα καταστρεφόταν:
"ον ο Θεός ανέστησε λύσας τας ωδίνας του θανάτου, καθότι ουκ ην δυνατόν κρατείσθαι αυτόν υπ’ αυτού. 25 Δαυϊδ γαρ λέγει εις αυτόν· προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου δια παντός, ότι εκ δεξιών μου εστιν ίνα μη σαλευθώ. 26 δια τούτο ευφράνθη η καρδία μου και ηγαλλιάσατο η γλώσσά μου, έτι δε και η σάρξ μου κατασκηνώσει επ’ ελπίδι, 27 ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδου ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν. 28 εγνώρισάς μοι οδούς ζωής, πληρώσεις με ευφροσύνης μετά του προσώπου σου. 29 Άδρες αδελφοί, εξόν ειπείν μετά παρρησίας προς υμάς περί του πατριάρχου Δαυϊδ ότι και ετελεύτησε και ετάφη και το μνήμα αυτού εστιν εν ημίν άχρι της ημέρας ταύτης. 30 προφήτης ουν υπάρχων, και ειδώς ότι όρκω ώμοσεν αυτώ ο Θεός εκ καρπού της οσφύος αυτού το κατά σάρκα αναστήσειν τον Χριστόν καθίσαι επί του θρόνου αυτού, 31 προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως του Χριστού ότι ου κατελείφθη η ψυχή αυτού εις άδου ουδέ η σάρξ αυτού είδε διαφθοράν. 32 τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, ου πάντες ημείς εσμεν μάρτυρες" (Πράξεις 2/β: 24-32).
Πόσο πιο ξεκάθαρα πρέπει να το πει η Αγία Γραφή, ότι η σάρκα του Χριστού δεν διαλύθηκε, δεν αποσυντέθηκε; Πόσο πιο καθαρά να το πει, ότι ο Χριστός ανέστησε το ανθρώπινο Σώμα Του; Δηλαδή, ποια ήταν η "ελπίδα της σάρκας του Χριστού"; Να διαλυθεί και να λάβει ο Χριστός ένα άλλο αγγελικό σώμα; Αν είναι δυνατόν! Η "διαφθορά" της σάρκας, είναι κάτι που συμβαίνει, είτε με τη σταδιακή διάλυση του σώματος, είτε με την άμεση διάλυσή του.
'''7. Η ανάσταση του Σώματος του Χριστού'''
Ιωάννης 2/β: 18-22: "Απεκρίθησαν ουν οι Ιουδαίοι και είπον αυτώ· τι σημείον δεικνύεις ημίν ότι ταύτα ποιείς; 19 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτοίς· λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν. 20 είπον ουν οι Ιουδαίοι· τεσσαράκοντα και εξ έτεσιν ωκοδομήθη ο ναός ούτος, και συ εν τρισίν ημέραις εγερείς αυτόν; 21 εκείνος δε έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού. 22 ότε ουν ηγέρθη εκ νεκρών, εμνήσθησαν οι μαθηταί αυτού ότι τούτο έλεγε, και επίστευσαν τη γραφή και τω λόγω ω είπεν ο Ιησούς".
Το σημείο ήταν ότι θα ανάσταινε ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ την τρίτη μέρα από τον θάνατό Του. Τι σημείο θα ήταν, αν το σώμα Του το είχε εξαφανίσει; Διαφορετικά θα έλεγε: "χαλάστε αυτόν τον ναό, και θα φτιάξω άλλον στη θέση του". Δεν θα έλεγε: "εγερώ αυτόν"! Θα έλεγε: "εγερώ άλλον". Άλλωστε, όπως ήδη είδαμε, και στους μαθητές Του, πάλι ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ έδειχνε, και τις τρύπες από τα καρφιά, για να τους πείσει, ότι αναστήθηκε. Γιατί "ανάσταση" χωρίς το σώμα Του, δεν θα ήταν ανάσταση!
'''8. Ο Παλαιός των Ημερών και ο Υιός του ανθρώπου'''
Όταν ο Ιησούς έφευγε για τον Πατέρα Του στον ουρανό, η Αγία Γραφή μας κάνει την εξής περιγραφή: "και ταύτα ειπών βλεπόντων αυτών επήρθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών" (Πράξεις 1/α: 9).
Το σύννεφο που πήρε τον Χριστό, τον έκρυψε από τα μάτια τους. Τι συνέβη μετά; Το βιβλίο των Πράξεων δεν μας το λέει. Όμως μας το έγραψε προφητικά, αιώνες πριν, ο προφήτης Δανιήλ! Ας δούμε λοιπόν τη συνέχεια της ανόδου του Χριστού προς τον Πατέρα Του:
"Εθεώρουν έως ότου οι θρόνοι ετέθησαν και ο Παλαιός των ημερών εκάθησε, του οποίου το ένδυμα ήτο λευκόν ως χιών και αι τρίχες της κεφαλής αυτού ως μαλλίον καθαρόν· ο θρόνος αυτού ήτο ως φλόξ πυρός, οι τροχοί αυτού ως πυρ καταφλέγον...13. Είδον εν οράμασι νυκτός και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. 14. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, διά να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή" (Δανιήλ 7/ζ: 9,10, 13,14).
Να λοιπόν η συνέχεια. Ο Χριστός φθάνει ΩΣ ΥΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ως το ύψος της Θεότητας. Και αυτός, Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, λαμβάνει Θεϊκή εξουσία και Βασιλεία, ώστε να τον λατρεύουν τα έθνη και οι γλώσσες. Βλέπετε; Δεν ήταν η Θεϊκή φύση που ανέβηκε στον Ουρανό. Αυτή πάντοτε ήταν εκεί. Στον ουρανό ανέβηκε Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, δηλαδή ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Χριστός!
Μάλιστα η Αποκάλυψις στο 1/α: 13-15, φανερώνει ότι στην πραγματικότητα ο Παλαιός των Ημερών, είναι ο Ίδιος ο Υιός του Ανθρώπου! Προσέξτε την περιγραφή: "13 και εν μέσω των επτά λυχνιών όμοιον υιω ανθρώπου, ενδεδυμένον ποδήρη και περιεζωσμένον προς τοις μαστοίς ζώνην χρυσήν· 14 η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες λευκαί ως έριον λευκόν, ως χιών, και οι οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός, 15 και οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολιβάνω, ως εν καμίνω πεπυρωμένοι, και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών". Δείτε την κοινή περιγραφή του Δανιήλ και της Αποκάλυψης, η οποία μας αποκαλύπτει ποιος ήταν ο Παλαιός των Ημερών.
Είναι προφανές από την περιγραφή, ότι στον Δανιήλ, στην πραγματικότητα δεν περιγράφεται ο Υιός ενώπιον απλώς του Πατρός, αλλά περιγράφεται η ανθρώπινη φύση του Χριστού, να φθάνει στο ύψος και την εξουσία της Θεϊκής Του! Και να λαμβάνει η ανθρώπινη φύση Του, την εξουσία και τη δύναμη της Θεϊκής! Με άλλα λόγια, εδώ έχουμε μια ξεκάθαρη περιγραφή, των δύο φύσεων του αναστημένου Χριστού!
'''9. Η ομοιότητα των σωμάτων της ανάστασης'''
Ο απόστολος Ιωάννης, μας λέει σαφέστατα, ότι το σώμα που θα λάβουν οι Χριστιανοί κατά την ανάσταση, θα είναι όμοιο με του Χριστού: "Αγαπητοί, νυν τέκνα Θεού εσμεν, και ούπω εφανερώθη τι εσόμεθα· οίδαμεν δε ότι εάν φανερωθή, όμοιοι αυτώ εσόμεθα, ότι οψόμεθα αυτόν καθώς εστι" (Α΄ Ιωάννου 3/γ: 2). Το ίδιο λέει και ο απόστολος Παύλος: "οίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί, και οίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι. 49 και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, φορέσομεν και την εικόνα του επουρανίου" (Α΄ Κορ. 15/ιε: 48,49).
Είναι λοιπόν προφανές ότι οι Χριστιανοί στην ανάσταση, θα είναι όμοιοι με τον Χριστό, έχοντας ένα αναστημένο και άφθαρτο ανθρώπινο σώμα:
"σαλπίσει γαρ, και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι, και ημείς αλλαγησόμεθα. 53 δεί γαρ το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν" (Α΄ Κορ. 15/ιε: 52,53).
Ο Παύλος δακτυλοδείχνει το ΤΩΡΙΝΟ ανθρώπινο σώμα μας, λέγοντας ότι: "το φθαρτό τούτο" και "το θνητό τούτο" θα ντυθεί αφθαρσία και αθανασία. Δεν μιλάει λοιπόν για "άλλο" σώμα, αλλά για "ΤΟΥΤΟ" το σώμα, το ανθρώπινο που έχουμε σήμερα. Αυτό το ίδιο σώμα, θα αλλαχθεί και θα αφθαρτοποιηθεί!
Το ίδιο λέει ο Παύλος και στην προς Ρωμαίους επιστολή 8/η: 23: "και ημείς αυτοί εν εαυτοίς στενάζομεν υιοθεσίαν απεκδεχόμενοι, την απολύτρωσιν του σώματος ημών". Όχι άλλο σώμα, αλλά το δικό μας σώμα θα ελευθερωθεί από τη φθορά λέει εκεί!
Αφού λοιπόν το σώμα μας θα είναι αφθαρτοποιημένο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ, καταλαβαίνουμε από αυτό, ότι ομοίως και το σώμα με το οποίο αναστήθηκε και χρησιμοποιεί ο Χριστός, είναι και αυτό ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ αφθαρτοποιημένο!
'''10. Όποιος αρνείται την ανθρώπινη φύση του Χριστού, είναι αντίχριστος!'''
Η Αγία Γραφή μάλιστα προειδοποιεί έντονα αυτούς που αρνούνται την ανθρώπινη φύση του Χριστού, μετά την ανάστασή Του. Λέει στη Β΄ Ιωάννου 1/α: 6,7: "αύτη εστίν η εντολή, καθώς ηκούσατε απ’ αρχής, ίνα εν αυτη περιπατήτε. 7 ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος". Εδώ χαρακτηρίζει με έντονο τρόπο, όποιον δεν ομολογεί την σάρκινη φύση του Χριστού, ως "πλάνο και αντίχριστο"!
Δεν μιλάει εδώ μόνο για την Πρώτη Παρουσία του Χριστού. Λέει: "ερχόμενον εν σαρκί". Μιλάει σε διαρκή χρόνο. Αν μιλούσε για την Πρώτη Παρουσία του ΜΟΝΟ, θα έλεγε: "ήλθεν" εν σαρκί, όπως κάνει σε άλλα σημεία. Όμως εδώ λέει: "ερχόμενον". Δείχνει μια ΔΙΑΡΚΕΙΑ, που δεν περιορίζεται μόνο στο παρελθόν, αλλά και στο διαρκές παρόν. Και εφόσον ακόμα περιμένουμε τον Χριστό για μια ακόμα έλευση, Τον περιμένουμε ΚΑΙ ΤΟΤΕ, "εν σαρκί".
==Δείτε ακόμη==
