Είναι συγγραφέας πολλών έργων όπως "''Κατά ειδώλων''", "''περί ενανθρωπήσεως του Λόγου''" και διαφόρων επιστολών με κυριότερη την ΛΘ΄ (39η) όπου υπάρχει κανόνας (κατάλογος) των βιβλίων της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]]. Του αποδίδεται επίσης το [[Σύμβολο της Πίστεως|Σύμβολο του αγίου Αθανασίου]] ή Symbolum Quicunqve, ένα από τα πρώτα σύμβολα της χριστιανικής πίστης το οποίο πολλοί δυτικοί μελετητές ισχυρίζονται ότι πρωτογράφτηκε στα Λατινικά. Οι ίδιοι θεολόγοι θεωρούν λανθασμένη την άποψη που έχει επικρατήσει ότι ο Αθανάσιος έγραψε το συγκεκριμένο σύμβολο και ο J.N.D. Kelly, σύγχρονος μελετητής των πατερικών κειμένων, θεωρεί ως πιθανότερο συγγραφέα τον Βικέντιο του Λερίν.<ref>J.N.D. Kelly, The Athanasian Creed, NY: Harper&Row, 1964.</ref>.Η υπόθεση αυτή ωστόσο δεν έχει γίνει αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα καθότι ο Βικέντιος είχε ελλιπή γνώση της ελληνικής γλώσσας στην οποία είναι πιο πιθανό να συντάχθηκε αρχικά το κείμενο. Σε αντίθετη περίπτωση, η διαμάχη γύρω από το Filioque θα είχε ξεκινήσει αμέσως εφόσον οι Ανατολικοί Πατέρες δεν υπήρχε καμία περίπτωση να δεχτούν άλλη εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος εκτός από αυτή του Πατέρα. Παρόλα αυτά το κείμενο οπωσδήποτε αγνοείτο από την ανατολική εκκλησία για αρκετούς αιώνες και οπωσδήποτε δεν ανήκει στον ''Μέγα Αθανάσιο''.

Την πρώτη συγγραφική του προσπάθεια την έκανε με το έργο ΄΄''Κατά Ελλήνων''΄΄ στρέφοντας τα βέλη του κατά των ειδολολατρώνειδωλολατρών. Το δεύτερο επιγράφεται ΄΄''Λόγος περί ενανθρωπήσεως του λόγου''΄΄, συνοψίζοντας τη διδασκαλία της εκκλησίας περί σωτηρίας του ανθρώπου. Μεγάλο τμήμα της συγγραφής του, αφορά την αίρεση των αρειανών με κυριότερα, ΄΄''4 λόγοι κατά Αρειανών''΄΄, ΄΄''Απολογητικός κατά Αρειανών''΄΄, ΄΄''Απολογία προς βασιλέα [[Κωνστάντιος|Κωνστάντιο]]''΄΄, ΄΄''Απολογια Απολογία περί φυγής αυτού''΄΄ που πραγματεύονται τις διδασκαλίες της ''Α΄ Οικουμενικής συνόδου'', τις απολογίες σε βάρος του, απο από τους Αρειανούς και τη φυγάδευση του στην έρημο το [[356]]μ.Χ. Από τα ερμηνευτικά, τα περισσότερα έχουν χαθεί, διασώζονται όμως οι ερμηνείες περί ψαλμών. Τέλος απο τα ασκητικά και πρακτικά, διασώζονται τα ΄΄''Βίος και Πολιτεία Πατρός Αντωνίου''΄΄ και ΄΄Περί ''Περί Παρθενίας''΄΄ . Απο τις επιστολές διακρίνονται οι εορταστικές, προς μοναχό Αμούν, προς Ρουφινιανό, προς Σαρπίωνα, προς Επίκτητο προς Αδέλφιο, προς Μάξιμο και προς Δρακόντιο.