Κατ' επέκτασιν της εννοίας τη λάρυγγος, η Εβραϊκή λέξη «''νέφες''» έχει και τη σημασία του ''αυχένος'' ή του ''τραχήλου'', με την οποία θα μπορούσαν να ερμηνευθούν χωρία των [[Ψαλμοί|Ψαλμών]]<ref>105/ρε: 18</ref><ref>44/μδ: 25</ref>. Το μεν πρώτο χωρίο, αναφερόμενο στον [[Ιωσήφ]] τον υιό του [[Ιακώβ]], που επωλήθη ως δούλος από τους αδελφούς του, αναφέρει «''εταπείνωσαν εν παίδες, (με δεσμά) τους πόδας αυτού, σίδηρον διήλθεν την ψυχήν αυτού'''» , εννοώντας ότι του πέρασαν σιδερένιο περιλαίμιο, ενώ το δεύτερο αναφέρει «''διότι εταπεινώθη έως χώματος η ψυχή ημών, εκωλήθει εις την γην η κοιλία ημών''». Λέγει δηλαδή ο ψαλμωδός, ότι ο αυχένας τους κάμφθηκε τόσο, ώστε ακούμπησε στο χώμα.

Επειδή η λέξη "ψυχή" και η αντίστοιχή της Εβραϊκή λέξη: "νέφες", προσδιορίζουν την αναπνοή, που είναι μια από τις βασικές λειτουργίες των ζωντανών οργανισμών, μια και όταν πεθάνουν παύει και η λειτουργία της αναπνοής, γι' αυτό και δεν είναι καθόλου παράδοξο το ότι χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει αυτήν καθεαυτήν την ζωή. Έτσι παρατηρήται στην [[Αγία Γραφή]], η λέξη «''νέφες''» ή «''ψυχή''», να χρησιμοποιείται αντί της λέξης «''ζωή''» για ζώα. Επί παεραδείγματι, στη [[Γένεση]]<ref>1/α: 20, 21 και 24</ref>, «''Και είπεν ο Θεός: Ας γεμίσωσι τα ύδατα εν αφθονία, νηκτά έμψυχα, και πετεινά πετώμενα επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός παν έμψυχον κινούμενον, και είπεν ο Θεός: Ας γεμίσει η γη ζώα έμψυχα, κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης, κατά το είδος αυτών. Και έγινεν ούτω''».