Αλλαγές

Επειδή η λέξη "ψυχή" και η αντίστοιχή της Εβραϊκή λέξη: "νέφες", προσδιορίζουν την αναπνοή, που είναι μια από τις βασικές λειτουργίες των ζωντανών οργανισμών, μια και όταν πεθάνουν παύει και η λειτουργία της αναπνοής, γι' αυτό και δεν είναι καθόλου παράδοξο το ότι χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει αυτήν καθεαυτήν την ζωή. Είναι άλλωστε κάτι το συνηθισμένοΈτσι παρατηρήται στην [[Αγία Γραφή]], από ένα συγκεκριμένο και εξέχον χαρακτηριστικό ενός ατόμου η λέξη «''νέφες''» ή αντικειμένου«''ψυχή''», να ονομάζουμε και να προσδιορίζουμε το σύνολο χρησιμοποιείται αντί της λέξης «''ζωή''» για ζώα. Επί παραδείγματιπαεραδείγματι, από το χρώμα της στρατιωτικής στολήςστη [[Γένεση]]<ref>1/α: 20, προσδιορίζουμε ολόκληρη τη στρατιωτική ζωή21 και 24</ref>, λέγοντας ότι "«''Και είπεν ο τάδεΘεός: Ας γεμίσωσι τα ύδατα εν αφθονία, έβαλε το χακί". Από την επί μέρους λειτουργία νηκτά έμψυχα, και πετεινά πετώμενα επάνωθεν της αναπνοής που εκφράζεται με τη λέξη: "ψυχή", προσδιορίζεται ολόκληρο γης κατά το φαινόμενο της ζωήςστερέωμα του ουρανού. Έτσι λοιπόν δεν είναι καθόλου παράδοξοΚαι εποίησεν ο Θεός παν έμψυχον κινούμενον, αλλά αντίθετα επόμενο, το ότι η Εβραϊκή λέξηκαι είπεν ο Θεός: "νέφες", και κατ' ακολουθίαν Ας γεμίσει η αντίστοιχη Ελληνική λέξη: "ψυχή"γη ζώα έμψυχα, να προσδιορίζουν και κατά το φαινόμενο της ζωής στο σύνολό τηςείδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ακριβέστερα ζώα της βιολογικής ζωήςγης, όπως εκδηλώνεται μέσα από τη διαδικασία της αναπνοής στα κτίσματα, και ιδιαίτερα στα ζώα συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του ανθρώπουκατά το είδος αυτών. Και έγινεν ούτω''».

Ας δούμε μερικά παραδείγματα από την Αγία Γραφή, όπου η λέξη: "νέφες" ή "ψυχή", χρησιμοποιείται αντί της λέξης: "ζωή", και όπου τα Τα ζώα, χαρακτηρίζονται ως "έμψυχα", δηλαδή ως "όντα με ζωή". Διότι η Ελληνική λέξη: "ζώον", αυτό ακριβώς σημαίνει. Ον με ζωή. Έτσι λοιπόν, στο Γένεσις 1/α: 20, 21 και 24, όλα τα ζώα, δηλαδή όσα όντα χαρακτηρίζονται από βιολογική ζωή, ονομάζονται "έμψυχα": "Και είπεν ο Θεός: Ας γεμίσωσι τα ύδατα εν αφθονία, νηκτά έμψυχα, και πετεινά πετώμενα επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός παν έμψυχον κινούμενον, και είπεν ο Θεός: Ας γεμίσει η γη ζώα έμψυχα, κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης, κατά το είδος αυτών. Και έγινεν ούτω". Τα ζώα λοιπόν που εκδηλώνουν τη βιολογική τους ζωή και δια της αναπνοής, ονομάζονται "«''έμψυχα" ''» σε αρκετά σημεία της Αγίας Γραφής. Επειδή όμως η βιολογική ζωή έχει σαν κύριο συστατικό το αίμα, και χαρακτηρίζεται από αυτό, γι' αυτό και η λέξη: "«''ψυχή"''», συνδέθηκε με τη λέξη: "''αίμα"'', όπως για παράδειγμα στο ''Γένεσις 9/θ: 3,4'', όπου λέει ομιλεί ο Θεός στον προς τον Νώε: "«''Και παν ερπετόν, ο εστί ζων, (το οποίο είναι ζωντανό), υμίν έσται εις βρώσιν (είναι δικό σας για τροφή). Ως λάχανα χόρτου δέδωκα υμίν τα πάντα. Πλην κρέας εν αίματι ψυχής, ου φάγεστε. (Όμως κρέας, με το αίμα που είναι το κύριο συστατικό της βιολογικής ζωής, να μη φάτε)''». Όμοια διαβάζουμε στο Λευιτικό 17/ιζ: 11: "Η γαρ ψυχή πάσης σαρκός, αίμα αυτού εστί. Και εγώ δέδωκα αυτό υμίν επί του θυσιαστηρίου εξιλάσκεσθαι περί των ψυχών υμών. Το γαρ αίμα αυτού, αντί ψυχής εξιλάσσεται". Εδώ μάλιστα ταυτίζεται η ψυχή με το αίμα, όπως αλλού με την αναπνοή, διότι λέγει: "η γαρ ψυχή πάσης σαρκός, αίμα αυτού εστί". Και αν κανείς κοντόφθαλμα προσκολληθεί σε αυτόν τον ορισμό, ότι δηλαδή η ψυχή κάθε ζωντανού οργανισμού είναι το αίμα του, και όπου υπάρχει η λέξη ψυχή στην Αγία Γραφή την αντικαταστήσει με τη λέξη: "αίμα", τότε θα καταλήξει σε ένα αλλοπρόσαλλο κείμενο, από το οποίο δεν θα μπορεί να βγει κανένα νόημα. Κάτι τέτοιο όμως δεν το κάνουν ούτε οι ακραίοι αιρετικοί. Και μια και αναφέραμε αυτό το εδάφιο, επισημαίνουμε προκαταβολικά κάτι που στη συνέχεια θα αναπτύξουμε εκτενέστερα, ότι δηλαδή ενώ από τη μια μεριά μας λέει ότι η ψυχή πάσης σαρκός (συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του ανθρώπου) είναι το αίμα του, στη συνέχεια μας λέει ότι με την ψυχή, (το αίμα των ζώων), γίνεται εξιλασμός της ψυχής του ανθρώπου. Αν η λέξη "ψυχή" έχει την ίδια έννοια και στα δύο σημεία του χωρίου, ή αν η ψυχή των ζώων δεν διαφέρει από των ανθρώπων, τότε γιατί να απαιτείται εξιλασμός; Τι νόημα έχει; και τι αποτέλεσμα φέρνει; (Παρόμοιο χωρίο είναι και το Λευιτικό 17/ιζ: 14).