Το παράδειγμα της νηστείας στην Εκκλησία το έδωσε ο ίδιος ο [[Χριστός|Κύριος]], ο όποιος νήστεψε 40 ήμερες (''Ματθ''. ''4,2''). Σύμφωνα με την [[Αγία Γραφή]], η αληθινή ''νηστεία'' πρέπει να είναι ενωμένη με την αγάπη για τον πλησίον, να περιέχει την αναζήτηση της αληθινής δικαιοσύνης και κατά συνέπεια, δεν μπορεί να διαχωριστεί ούτε από την ελεημοσύνη ούτε από την προσευχή (''Ησ''. ''58,2-11''). Η Ο [[Χριστός|Ιησούς]] επέμεινε περισσότερο στην απαγκίστρωση από τα πλούτη (''Ματθ''. ''19,21''), στην εκούσια εγκράτεια (''Ματθ''. ''19,12'') και κυρίως στην αυταπάρνηση και στην άρση του [[Σταυρός|Σταυρού]] (''Ματθ''. ''10,38-39''). Οι [[Πράξεις των Αποστόλων]] μνημονεύουν λατρευτικές τελετουργίες που περιλαμβάνουν νηστεία και προσευχή (''Πραξ''. ''13,2'' κ.ε. ''14,23''), ενώ ο [[Απόστολος Παύλος]] στη διάρκεια του εξαντλητικού ιεραποστολικού του έργου, δεν αρκείται στην πείνα και στη δίψα που του επιβάλλουν οι περιστάσεις, αλλά προσθέτει και τις συχνές νηστείες (''Β΄ Κορ''. ''6,5''. ''11,27''). Πάντως η εφαρμογή της ''Νηστείας'' από τον άνθρωπο εμπεριέχει ορισμένους κινδύνους όπως είναι η τυπολατρία ή ο κίνδυνος υπεροψίας και επιδείξεως, αν νηστεύει κανείς ''"όπως φανή τοις ανθρώποις"'' (''Ματθ''. ''6,16''). Ο [[Χριστός|Ιησούς]] καλεί τον άνθρωπο να νηστεύει με απόλυτη διακριτικότητα, διότι αλλιώς η ψυχή του δεν θα ωφεληθεί τίποτα, αλλά μόνο θα αμοιφθεί πρόσκαιρα από την ηδονή της επίδειξης (''Ματθ''. ''6,16''). Η ''νηστεία'' πρέπει να είναι γνωστή μόνο στο Θεό (''Ματθ''. ''6,17''), μια νηστεία ταπεινή, που θα συμφιλιώσει τον άνθρωπο με τον Θεό, σε αντίθεση με την φαρισαϊκή επίδειξη (βλ. ''Λουκ'' ''18,12-14'').