===Θεός, Λόγος, Κόσμος===
Ο Η θεολογία του Ιππολλύτου, αποβλέπει σε δύο κατευθύνσεις. Η πρώτη αποτελεί την ενότητα του Θεού και η δεύτερη στη διακήρυξη της τριαδικότητάς του<ref>Κ. Σκουτέρης, Ιστορία των δογμάτων Α΄, σελ. 442</ref>. Έτσι ο Θεός και ο κόσμος για τον Ιππόλυτο είναι δύο διαφορετικές πραγματικότητες, καθότι ο πρώτος είναι αυθύπαρκτος, ενώ ο δεύτερος κτιστός, δημιούργημα του πρώτου<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία Β΄, σελ. 740</ref>. Ο Λόγος του Θεού είναι και αυτός Θεός διότι προέρχεται από τον Θεό. Ο κόσμος όμως είναι κάτι το διαφορετικό διότι προέρχεται ''"εξ ουδενός"''. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ιππόλυτος:
:''"Ούτως ουν μόνος και κατά πάντων Θεός Λόγον πρώτον εννοηθείς απογεννά...Τούτου ο Λόγος μόνος εξ αυτού, διο και Θεός, ουσία υπάρχων Θεού. Ο δε κόσμος εξ ουδενός, διο ου Θεός. Ούτως επιδέχεται και λύσιν, ότε βούλεται ο κτίσας"''<ref>Ιππολύτου, Κατά Αιρέσεων 10, 33</ref>
Η σχέση μεταξύ Θεού και Λόγου είναι στενήκαι στηρίζεται στην Αγία Γραφή<ref>Κων. Σκουτέρης, Ιστορία των Δογμάτων Α΄, σελ. 442</ref>. Δεν Ο Λόγος μάλιστα δεν είναι απλώς από την [[ουσία Του]] του Θεού, όπως είδαμε, αλλά εμφανίζεται ως εκπρόσωπος του θεού κατά τη δημιουργία. Ο θεός λοιπόν είναι ένας, αλλά απαθής, αγένητος, αθάνατος<ref>Εις τον Δανιήλ 2, 27</ref> και περιέχει το Λόγο και τη Σοφία, οι οποίοι εκδηλώνονται κατά τη βούληση βούλησή του<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία Β΄, σελ. 741</ref>. Ουσιαστικά δηλαδήΟ Ιππόλυτος ουσιαστικά, όπως και οι [[απολογητές]], προτάσσει τη σχέση της οικονομικής τριάδος. Έτσι ο Λόγος αποκαλύφτηκε κατά τη δημιουργίαΠατέρας είναι ένας, αλλά είχε γεννηθεί προ αυτήςαπό τον οποίο όλα ξεκίνησαν<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία Β΄, σελ. 741Εις την αίρεσιν του Νοητού 17</ref>. Στο σημείο αυτό , αλλά ο Ιππόλυτος υποστηρίζει Υιός και το φαινόμενο Πνεύμα δε στερούνται της υποταγής του Λόγου και τις δύο καταστάσεις του Λόγου. Τον προφορικό και τον ενδιάθετοδυνάμεως ή υπολείπονται της θεότητος<ref>ΠΚων. ΧρήστουΣκουτέρης, Ελλ. Πατρολογία Β΄Ιστορία των Δογμάτων Α΄, σελ. 742444</ref>. Ο Λόγος δηλαδή αρχικά ήταν ενδιάθετος (δηλ. αόρατος και ανυπόστατος) και εν συνεχεία έγινε προφορικός (δηλ. ορατός και υποστατικός). Το παράδειγμα Γι αυτό το βλέπουμε συχνά στους απολογητές και ιδίως τον [[Ιουστίνος ο Μάρτυς|Ιουστίνο]]. Ο Ιππόλυτος όμως προσθέτει και μία τρίτη κατάσταση, αυτή την υιότητος, δηλαδή της ενσαρκώσεως<ref>Εις την αίρεσιν του Νοητού 17</ref>. αναφέρει πως:
Σε :''"Τις γαρ ουκ ερεί Θεόν είναι; Αλλ ου την οικονομίαν αναιρήσει;"''<ref>Εις την αίρεσιν Νοητού 3</ref> και ''"Εις θεός εστί, όσον δε κατά την οικονομίαν, τριχής η επίδειξη"''<ref>Εις την αίρεσιν του Νοητού 8</ref>. Ο Λόγος αποκαλύφτηκε κατά τη δημιουργία, αλλά είχε γεννηθεί προ αυτής<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία Β΄, σελ. 741</ref>. Στο σημείο αυτό ο Ιππόλυτος υποστηρίζει το σημείο φαινόμενο της υποταγής του Λόγου και τις δύο καταστάσεις του Λόγου. Τον προφορικό και τον ενδιάθετο<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία Β΄, σελ. 742</ref>. Ο Λόγος δηλαδή αρχικά ήταν ενδιάθετος (δηλ. αόρατος και ανυπόστατος) και εν συνεχεία έγινε προφορικός (δηλ. ορατός και υποστατικός). Το παράδειγμα αυτό το βλέπουμε συχνά στους απολογητές και ιδίως τον [[Ιουστίνος ο Μάρτυς|Ιουστίνο]]. Ο Ιππόλυτος όμως προσθέτει και μία τρίτη κατάσταση, αυτή την υιότητος, δηλαδή της ενσαρκώσεως<ref>Εις την αίρεσιν του Νοητού 17</ref>. Εδώ η διδασκαλία του φαίνεται προβληματική<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία Β΄, σελ. 742</ref>. Ο ίδιος μάλιστα σε κάποια σημεία κάποιες αναφορές του δείχνει και μία τάση διθεϊσμού όπως τον κατηγορούσε ο Κάλλιστος καθώς ισχυριζόταν πως ''"Ένα (θεόν ορώ), πρόσωπα δε δύο, οικονομία δε τρίτην τη χάριν του Αγίου Πνεύματος"''<ref>Εις την αίρεσιν του Νοητού 18</ref>. Αυτή η Ο ίδιος όμως τόνιζε πως ''"Έις Θεός, ον ουκ άλλοθεν επιγιγνώσκομεν, αδελφοί εκ των Αγίων Γραφών..."''<ref>Εις την αίρεσιν Νοητού 9</ref> και πως ''"Ο ων πατήρ επί πάντων, ο δε Υιός δια πάντων, το δε Άγιον Πνεύμα εν πάσιν. Άλλως τε ένα Θεόν νομίσαι μη δυνάμεθα, εαν μη όντως Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι πιστεύσωμεν"''<ref>Εις την αίρεσιν Νοητού</ref>. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως στη διδασκαλία όμως κατά βάση προτασσόταν του Ιππόλυτου προτάσσονταν τα φαινόμενα αυτά, όπως και από τους άλλους θεολόγους της εποχής , για να να εξάρουν εξαρθεί την ενότητα της [[Αγία Τριάδα|τριάδος]], η οποία επιβεβαιωνόταν από την υποταγή στην εξουσία του [[Θεός Πατήρ|Πατρός Θεού]]<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία Β΄, σελ. 742</ref>, κάτω από την πίεση των μοναρχιανών<ref>Κων. Σκουτέρης, Ιστορία των Δογμάτων Α΄, σελ. 447</ref>.
===Εκκλησία===
