12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Ο βίος του
==Ο βίος του==
Η πηγή των βιογραφικών στοιχείων του Ιουστίνου είναι τα έργα του, αλλά και έτερες πηγές όπως ο Τατιανός, ο Ειρηναίος, ο Ιππόλυτος, ο Τερτυλλιανός και ο Ευσέβιος. Ο Ιουστίνος σπουδαίος απολογητής αυτός γεννήθηκε στην πόλη Φλαβία Νεάπολη της Σαμάρειας (σήμερα Ναμπλούς), περί το 110<ref>Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία Β΄, σελ. 543</ref>. Ήταν γιος του Πρίσκου και του Βακχείου και παρά το λατινικό του όνομα ήταν Ελληνικής καταγωγής<ref>ο.π.</ref>. Στο θρήσκευμα ήταν εθνικός, μέχρι τη μεταστροφή του στο χριστιανισμό<ref>Ιουστίνου, Διάλογος 41</ref>, ενώ κατά τον Μεθόδιο Ολύμπου . Κατά τους εκκλησιστικούς συγγραφείς ήταν ανήρ μη απέχοντας πολύ από την αρετή των [[Απόστολοι|Αποστόλων]]και θαυμασιώτατος.
Κατά τα νεανικά του χρόνια ειλκύσθη στη [[φιλοσοφία]]. Σύμφωνα με τον ίδιο, περιήρχετο εν μέσω πολλών διδασκάλων, αλλά στην αναζήτησή του αυτή περιέπεσε σε πολλές απογοητεύσεις. Χαρακτηριστικό είναι πως είχε απορρίψει την πιθανότητα να παραστεί σε μαθήματα της Στοάς, διότι ταύτιζαν το λόγο του Σύμπαντος με το Θεό μη έχοντας ουσιαστική θεολογία, τη σχολή του Περιπάτου διότι του ζητούσαν χρήματα, κάτι που το θεωρούσε αναξιοπρεπές για ένα φιλόσοφο, αλλά είχε απορριφθεί και από τον πυθαγόρειο διδάσκαλο, διότι δεν είχε παρακολουθήσει προτέρως μαθήματα μουσικής, αστρονομίας και γεωμετρίας που ήταν απαραίτητα για την απαλλαγή της ψυχής από τα κοσμικά και την προετοιμασία της για τα νοητά. Την εποχή εκείνη όμως έγινε δεκτός από τον Πλατωνικό διδάσκαλο όπου γοητεύτηκε από τη θεωρία των ιδεών<ref>Παν. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία, Β΄, σελ. 543</ref>. Το που παρακολούθησε τα μαθήματα αυτά δεν είναι επακριβώς γνωστό. Το πιο πιθανό, κατά τον Παν. Χρήστου, είναι να συνέβη στην Αθήνα, αλλά δεν αποκλείεται η Καισάρεια της Παλαιστίνης<ref>Π.Χρήστου, ενθ.αν., σελ. 543</ref>.
Η μεταστροφή του στο χριστιανισμό έγινε περίπου την ίδια εποχή<ref>Π. Χρήστου, ενθ.αν., σελ. 543</ref>. Βρισκόμαστε στο 135 όταν καθώς βρισκόταν σε ερημικό παραθαλάσσιο χώρο, συνάντησε κάποιο χριστιανό γέροντα, ο οποίος χρησιμοποιώντας τη μαιευτική σωκρατική μέθοδο, μετά από διάλογο, του αναίρεσε τις πλατωνικές δοξασίες περί αθανασίας της [[Ψυχή|ψυχής]] και μετεμψύχωσης, τονίζοντάς του τη σημασία των προφητών που ήσαν οι μόνοι που είδαν το Θεό. Ο ίδιος τον προέτρεψε να διαβάσει την [[Αγία Γραφή]] και δεν επανεμφανίστηκε ποτέ<ref>Ιουστίνου, Διάλογος, 2-8</ref>. Ο Ιουστίνος εδώ μας αποκαλύπτει πως είχε από καιρό συμπαθήσει το χριστιανισμό, από την καρτερία και τη αφοβία την οποία επεδείκνυαν οι πιστοί ενώπιον του μαρτυρίου και του θανάτου<ref>Ιουστίνου, Β΄ Απολογία 12, 1</ref>. Είναι εποχή την οποία ο φιλόσοφος και μάρτυς συνάντησε τον Τρύφωνα.
Περί το 136 ο Ιουστίνος μετέβη στη Ρώμη, όπου με εξαίρεση ένα μικρό χρονικό διάστημα το οποίο αυτοεξορίστηκε λόγω του φόβου εκδιώξεώς του, έμεινε μέχρι και το το μαρτύριό του. Στη Ρώμη, άνοιξε φιλοσοφική σχολή (πιθανότατα στο σπίτι κάποιου Μαρτινου<ref>Στ. Παπαδόπουλος, ενθ.αν., σελ. 238</ref>) και επεδίωξε την υποκατάσταση των φιλοσοφικών συστημάτων δια της μόνης και ασφαλούς φιλοσοφίας. Του χριστιανισμού<ref>Διάλογος 8</ref>. Η σχολή του μάλιστα ήταν συνάμα και ναός<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία, σελ. 544</ref> όπου τελούντο λατρευτικές πράξεις. Οι μαθητές του, όπως συνάγεται από τη διασωθείσα γραμματεία, δεν ήσαν λίγοι και ανάμεσά τους βρίσκονταν κυρίως Ασσιανοί και Φρύγες, μεταξύ αυτών δε ο [[Τατιανός ο Σύρος]], ίσως και ο [[Ειρηναίος Λουγδούνου]].
Το διδακτικό του έργο πολλές φορές διακόπτετο λόγω των επεμβάσεων των κρατικών αρχών, ιδίως δε από τις καταγγελίες των κυνικών και των [[Γνωστικισμός|Γνωστικών]]<ref>Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία, σελ. 545</ref>, ενώ η στάση της Αυτοκρατορικής αρχής μετά το 160 και την ανάληψη του Μάρκου Αυρηλίου, έγινε αρκετά σκληρότερη<ref>Τατιανού Σύρου, Προς Έλληνας 19</ref>. Την ίδια εποχή αυτοεξορίζεται λόγω καταγγελίας του φιλοσόφου Κρήσκεντος(Ο Κρήσκης υπήρξε διδάσκαλος του Αυρηλιανού), ο οποίος έβλεπε τους μαθητές του να μειώνονται, αλλά και εξ αιτίας του ελέγχου που συχνά του ασκούσε<ref>Στ. Παπαδόπουλος, ενθ.αν., σελ. 238</ref> . Κατά την επιστροφή του οι φόβοι του επαληθεύτηκαν, όταν τελικά επί έπαρχου Ιουνίου Ρούστικου, συνελήφθη και αποκεφαλίστηκε μαζί με ομάδα μαθητών του<ref>Τερτυλλιανού, Adv. Valentinianos 5. Ειρηναίου, Έλεγχος 1, 28</ref>. Το γεγονός του μαρτυρίου συνέβη περί το 165<ref>Π. Χρήστου, ενθ.αν., σελ. 545</ref>. Η μνήμη του εορτάζεται την [[Πρότυπο:1 Ιουνίου|1η Ιουνίου]].
===Η αποτίμηση της προσφοράς του===
