== Αποσπάσματα από τα συγγράμματά του ==
1. Γενική παρατήρηση επί της εξαημέρου «Ένα βλέμμα επί της βιβλικής εξαημέρου μας πείθει, ότι δεν πρόκειται περί μεγάλων χρονικών περιόδων, ως ενόμισαν τινές, διότι η φράσις «εγένετο εσπέρα, εγένετο πρωί ημέρα μία» φανερώνει ότι αποκλείει την εκδοχήν ταύτην. Ούτε πρόκειται περί εικοσιτετραώρων ημερονυκτίων, διότι ο ήλιος έγινε την τετάρτην ημέραν. Πρόκειται λοιπόν περί έξι οραμάτων, εγκλειομένων εις εικοσιτετράωρα χρονικά διαστήματα, δι ων (δεν λέγω πως έγινε, αλλά πώς) ο Αδάμ είδε εν χρόνω ενέργειαν του Θεού.
Τα έξι οράματα διαιρούνται εις δύο αντιστοίχους τριάδας ημερών, ώστε η πρώτη τριάς στιχ. 3-13 έχει τα χωρίσματα, η δε δευτέρα στιχ. 14-25 τα συμπληρώματα. Και συγκεκριμένως: Η πρώτη τριάς: Κατά την πρώτην ημέραν χωρίζεται το φως από το σκότος, την δευτέραν χωρίζεται ο ουρανός από την θάλασσαν, την τρίτην χωρίζεται η θάλασσα από την ξηράν. Εις την δευτέραν τριάδαν έχομεν τα εξής συμπληρώματα: Κατά την τετάρτην ημέραν έχομεν τον ήλιον προς συμπλήρωσιν του φωτός της πρώτης ημέρας. Κατά την πέμπτην ημέραν έχομεν τα συμπληρώματα ουρανού και θαλάσσης, ήτοι πτηνά και ιχθείς. Κατά δε την έκτην ημέραν έχομεν τα χερσαία ζώα και τον άνθρωπον, ως συμπληρώματα της ξηράς και των φυτών της τρίτης ημέρας, διότι επί της ξηράς και δια των φυτών θα ζήσουν ζώα και άνθρωποι...» (Αρχιμ. ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, Τ. Α΄, Η ΓΕΝΕΣΙΣ, εκδ. ΒΑΣ. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1969, σελ. 46).
2. Η αλήθεια: «…Τι την θέλω την αστρονομικήν αλήθειαν, όταν μου αποδεικνύει, ότι υπάρχει μια ανωτέρα δύναμις, ο Θεός, τον οποίον όμως ούτε βλέπω, ούτε με βλέπει. Ούτε γνωρίζω τι θέλει από εμέ; Θέλω Χριστόν, την σαρκωμένην αυτήν αλήθειαν, η οποία έλαβε στόμα ανθρώπου. Και μας είπε τι θέλει ο Θεός από ημάς.
Τι την θέλω την ιστορικήν αλήθειαν των παλαιών γεγονότων, τα οποία έχουσι μόνον αρχαιολογικήν σημασίαν, χωρίς να γίνωνται οδοδείκται του μέλλοντός μου εν τη παρούση ζωή και εις την πέραν του κόσμου αιωνιότητα; Θέλω τον Χριστόν μου, την μόνην ιστορικήν αλήθειαν, η οποία δεν έγινεν αρχαιολογική μούχλα, αλλά με ενισχύει δια το μέλλον παρούσης και μελλούσης ζωής.
Τι την θέλω την θεωρητικήν αλήθειαν, την οποίαν ευρίσκω δια της διανοίας, καθήμενος; Όχι! Μου αρέσει η αλήθεια του Χριστού, την οποίαν ευρίσκω γονατιστός, προσευχόμενος και με δάκρυα, διότι πλατύνει την καρδίαν μου.
Αλλά ας προχωρήσωμεν. Ο Χριστός είναι αλήθεια φτυσμένη, δεμένη, καρφωμένη, αδικημένη, σταυρωμένη, αιματωμένη. Το φτύσιμον, το δέσιμον, το κάρφωμα, η αδικία, δεν μείωσαν την αξίαν της. Τουναντίον την ελάμπρυναν... Μου αρέσει αυτή η αλήθεια διότι δύναμαι να την ζήσω, να την κάμω ιδικήν μου. Δύναμαι να την ζήσω, όχι μόνον με τον νουν μου, αλλά και με την καρδιάν μου, με την θέλησίν μου. Δύναμαι να την σκεφτώ, να την ψάλλω, να την πω. Η αλήθεια αυτή αφορά όλον τον άνθρωπον. Και όλους τους ανθρώπους». (Η ζωή του Χριστού, τ. Ε΄, σελ. 256-257).