Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
# Οι '''υποτιθέμενες "πηγές" στις οποίες βασίζεται, περιέχουν και αυτές, επίσης ατεκμηρίωτες, αγνώστου προελεύσεως πληροφορίες''' (π.χ. παραπέμπει σε άλλα προσωπικά blog ή σε forum συζητήσεων, με τα ίδια χαρακτηριστικά).
Η εφαρμογή αυτού του σημαντικού, κατά την άποψή μου, κανόνα, από τον οποίο την οποία θα βγαίνουμε πάντα κερδισμένοι και ποτέ χαμένοι, ορίζει ότι '''κάθε πληροφορία που έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ΠΑΝΤΑ ως ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ, μέχρι να βρεθούν οι αποδείξεις για το αντίθετο'''.
Προς ενίσχυση της άποψης αυτής, παραθέτω την άποψη του καθηγητή Ιωάννη Καραγιαννόπουλου:
Αν λοιπόν μπορεί να αποδειχτεί προβληματική η αυτούσια χρήση μιας παράθεσης από τρίτο συγγραφέα, την οποία δεν έχουμε δει με τα μάτια μας, ακόμα κι αν αυτός που μας την παραδίδει είναι αξιόπιστος συγγραφέας, μπορούμε να κατανοήσουμε πόσα προβλήματα θα μπορούσε να μας δημιουργήσει η χρήση αγνώστου προελεύσεως πληροφοριών.
Και αν σαφώς έχει νόημα να γράψουμε , ότι την τάδε παράθεση άποψη του καθ. Χρ. Βούλγαρη, την πήραμε από τον καθ. βρήκαμε σε βιβλίο του Ι. ΚαραβιδόπουλοΚαραβιδόπουλου, δεν έχει όμως κανένα καμμιά απολύτως νόημα αξία να γράψουμε ότι την τάδε (ατεκμηρίωτη) πληροφορία την πήραμε από το blog του '''''tosodoulis.gr'''''...
==Περί ανωνυμίας==
Κάτι παρόμοιο με αυτό βλέπουμε και στον επιστημονικό κόσμο: όποιος διαβάσει μια διδακτορική διατριβή, θα διαπιστώσει ότι ο υποψήφιος διδάκτορας έχει κοπιάσει σκληρά ώστε να συγκεντρώσει βιβλιογραφία και πηγές επάνω στα οποία θα στηρίζει διαρκώς τις απόψεις που διατυπώνει. Αντιθέτως, συχνά θα δούμε ότι ο φτασμένος επιστήμονας (ανάλογα με το είδος της εργασίας βέβαια) πολλές φορές δημοσιεύει έργα τα οποία παρέχουν μεν βιβλιογραφία, χωρίς όμως να την επικαλείται διαρκώς με υποσημειώσεις και παραθέματα. Το όνομα του όμως στο εξώφυλλο είναι αρκετό για να επικαλεστούμε την αξιοπιστία του.
Συμπερασματικά, '''κάθε ανώνυμος συντάκτης θα πρέπει να επιδιώκει μέσα από τα κείμενά του να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στο "ποιος" το λέει αυτό που γράφει.''' Είναι αυτονόητο ότι, κάθε πληροφορία που δίνουμε, η τεκμηρίωση των πληροφοριών μας θα πρέπει και να τεκμηριώνεται με ακρίβεια η προέλευσή είναι ακριβής γιατί αυτό συντελεί στην αύξηση τηςαξιοπιστίας μας. Όταν τεκμηριώνουμε την πηγή μας θα πρέπει να φανταζόμαστε έναν παρέχουμε κάθε πληροφορία που θα διευκολύνει τον ενδιαφερόμενο αναγνώστη, ο οποίος αφού διαβάσει τις πληροφορίες που του παρέχουμε, ξεκινά αμέσως και με ευκολία μπορεί να πάει και να αγοράσει, να δανειστεί, ή να διαβάσει, να βρει και να δει, όσα ακριβώς είδαμε κι εμείς.
==Προβλήματα αξιοπιστίας των διαδικτυακών πληροφοριών==
'''Αν δεν μπορούμε να βρούμε από αλλού πληροφορίες, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και τα εξής:'''
::'''1ο''' Κείμενα αγνώστων συντακτών(έστω και χωρίς ιδιαίτερη τεκμηρίωση), εφόσον όμως αυτά δημοσιεύονται σε αναγνωρισμένους ιστότοπουςοι οποίοι με κάποιον τρόπο σχετίζονται με το γνωστικό αντικείμενο του άρθρου μας. Π.χ. Εκκλησία Για παράδειγμα, λογικό είναι να αναζητήσουμε θεολογικού περιεχομένου πληροφορίες στις ιστοσελίδες της Εκκλησίας της Ελλάδας, Οικουμενικό Πατριαρχείο, και του Οικουμενικού Πατριαρχείου ή ιστορικά στοιχεία για τον νεώτερο ελληνισμό στο σάιτ που διατηρεί το ''Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού''. Σ' αυτό ας είναι οδηγός μας και η κοινή λογική. Για παράδειγμα, γνωστές εφημερίδεςοι δικτυακές σελίδες που διατηρεί μια Νομαρχία, ιστότοπους περιοδικών που δημοσιεύουν δωρεάν μέρος από το περιεχόμενό τουςόσο και αν αποτελεί επίσημο ιστότοπο, επίσημα κρατικά ή δημοτικά πνευματικά ιδρύματα κδεν είναι οι κατάλληλες για να αντλήσουμε περιεχόμενο εκκλησιαστικής ιστορίας.λπ. Υποχρεωτική και πάλι Σε κάθε περίπτωση, υποχρεωτική είναι η χρήση ημερομηνίας επίσκεψης του ιστότοπου και αν είναι δυνατό, η αποθήκευση ή εκτύπωση των κειμένων, ώστε να τα έχουμε διαθέσιμα για κάθε ενδεχόμενο.
::'''2ο''' Κείμενα αγνώστων συντακτών, από μη αναγνωρισμένους ιστότοπους '''όταν και μόνο όταν χρησιμοποιούν πάντα έγκυρη και σχετική με το εντικείμενο βιβλιογραφία, τη χρήση της οποίας (μέρους έστω) επιβεβαιώνουν μέσα από υποσημειώσεις και παραπομπές'''. Ταυτόχρονα, τα κείμενα πρέπει να είναι διατυπωμένα με σοβαρότητα, χωρίς "τάσεις", υπερβολές και θριαμβολογίες. '''Απαραίτητο είναι να έχουμε μερικές αποδείξεις βεβαιωθούμε πρώτα για την εγκυρότητα του συντάκτη, ελέγχοντας δειγματοληπτικά κάποια από τα βιβλιογραφικά στοιχεία που παρέχει'''.
==Δες επίσης==