Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
πηγές
Ο '''Χρυσόστομος Καλαφάτης''' (1867-1922), αποτελεί μία από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, [[Άγιος]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδόξου Εκκλησίας]] και ''εθνομάρτυρας''. Αποτέλεσε ''Μητροπολίτης Δράμας και Σμύρνης'' και θανατώθηκε με μαρτυρικό τρόπο κατά την ''Καταστροφή της Σμύρνης''. Γεννήθηκε στην ''Τρίγλια''<ref>Οι περίοδοι που βρέθηκε στη πόλη που γεννήθηκε, είναι συνοπτικά τα χρόνια των δύο εξοριών που υπέστη ως Μητροπολίτης Δράμας. Δηλαδή είναι τα διαστήματα από τον Αύγουστο του 1907 ως τον Αύγουστο του 1908 και από τον Ιανουάριο του 1909 ως τον Μάιο του 1910. Στη Τρίγλια, και κατά τη διάρκεια της δεύτερης εξορίας μαθαίνει και την εκλογή του από το Πατριαρχείο ως Μητροπολίτης Σμύρνης και θα αναχωρήσει για τη μεγάλη Ιωνική πόλη στις 10 Μαΐου 1910 (''"Χρυσόστομος ο Καλαφάτης"'', ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 12, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1968, στ. 413-414).</ref> της ''Βιθυνίας'', στην ''Προποντίδα''. Ήταν γιος του ''Νικολάου Καλαφάτη'' και της ''Καλλιόπης Λεμωνίδου'' και παιδί 8μελούς οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν νομομαθής και αντιπροσώπευε συμπολίτες του ενώπιον των τουρκικών δικαστηρίων και φρόντισε για την καλή μόρφωσή του από μικρή ηλικία. Σπούδασε στη [[Θεολογική σχολή της Χάλκης]], από την οποία αποφοίτησε το 1901, ενώ παράλληλα είχε χειροτονηθεί [[διάκονος]] στο [[Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως]]. Το 1897 κατέλαβε το αξίωμα του ''Μεγάλου Πρωτοσύγκελου'', προσφέροντας σημαντική υπηρεσία από τη θέση αυτή και το 1902 χειροτονήθηκε ''Μητροπολίτης Δράμας'', ξεκινώντας ευρύ ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο. Η ποιμαντορία του στην πόλη αυτή συνέπεσε με τον ''Μακεδονικό αγώνα'' (1904-1908) και αγωνίστηκε κατά της βουλγαρικής βίας και προπαγάνδας, για την παλινόρθωση και στήριξη του Ελληνικού στοιχείου. Ο ίδιος ανέλαβε προσωπικό αγώνα στην περιοχή κατά των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Στη Δράμα, εκτός των άλλων, ανέπτυξε αξιόλογη κοινωνική και φιλανθρωπική δράση και ίδρυσε ορφανοτροφείο και γηροκομείο, ανήγειρε μεγάλο ναό, έκτισε εργατικές κατοικίες για τους καπνεργάτες, μέγαρο για τη Μητρόπολη, Σχολή αρρένων και θηλέων, νοσοκομείο και γυμναστήριο. Οι δραστηριότητές του όμως προκάλεσαν ανησυχία στην τουρκική διοίκηση και γι’ αυτό απομακρύνθηκε δυο φορές από τη θέση του.
Το 1910 έγινε μητροπολίτης Σμύρνης<ref>Η Κατά το 19o αι. η Σμύρνη ήταν αποτέλεσε ένα μεγάλο εμπορικό λιμάνι από τα μεγαλύτερα κέντρα του ελληνισμού, και είχε ιδιαίτερη σημασία για καθένα ο ελληνικός πληθυσμός της το 1922, πριν από τους διεκδικητές την καταστροφή της, έφτανε τις 165. Για τους Συμμάχους η Εγγύς Ανατολή000 έναντι μόνο 65.000 Τούρκων, γι’ αυτό και ειδικότερα οι Τούρκοι την ονόμαζαν «Γκιαούρ Ισμίρ» (άπιστη Σμύρνη). Εκτός από το ότι ολόκληρη η Σμύρνηοικονομική και πνευματική ζωή της Σμύρνης βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων, ήταν το Μήλον ο ελληνισμός της Έριδοςδιέθετε περίφημες σχολές, μεγάλα φιλανθρωπικά ιδρύματα, νοσοκομεία, ορφανοτροφεία κλπ. Οι Σύμμαχοι νίκησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το φυσικό επακόλουθο ήταν ο διαμελισμός των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίαςπλήθος από ναούς. Για τους Τούρκους η Σμύρνη ήταν η «Γκιαούρ Ισμίρ» δηλαδή η άπιστη (''"Σμύρνη"'', ''e-δομή'' (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ''ΔΟΜΗ''), εκδόσεις Δομή Α.Ε. Λίγο πριν την μικρασιατική καταστροφή σημειώθηκε κορύφωση του τουρκικού εθνικισμού, η οποία κορύφωση εκφράστηκε με Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM]). Ήταν όμως και το κίνημα μήλο της έριδας μεταξύ των ΝεότουρκωνΣυμμάχων (Καψής Π. Βασικό σημείο της εθνικιστικής ιδεολογίας Γιάννης, ''Χαμένες Πατρίδες'', Λιβάνης, Αθήνα 1989, σελ. 16). Ταυτόχρονα, όνειρο των Νεότουρκων Τούρκων ήταν το εξής: στην Τουρκία στόχος καταστάθηκε η απομάκρυνση του μη Ισλαμικού στοιχείου, ενώ η Μικρά Ασία θεωρήθηκε πατρίδα του τουρκικού έθνους να διακόψουν την ελληνική εθνική συνέχεια και συνδέθηκε το μέλλον γι αυτό έπρεπε να διωχθούν οι Έλληνες της με τη ζωτικότητα της ΤουρκίαςΜ. ΤέλοςΑσίας (Αφιέρωμα ''"Μικρασιατική Τραγωδία"'' στο ''Ιστορία Εικονογραφημένη'', για τους Έλληνες η Σμύρνη ήταν η γη της Ιωνίαςεκδ. Πάπυρος, γη ελληνικήτεύχ. Σε αντίθεση με τους Συμμάχους τα κίνητρα της Ελλάδας δεν ήταν οικονομικά447 (2005), άλλα εθνικά. Το ενδιαφέρον του ελληνικού κράτους περιοριζόταν αρχικά στην τύχη του μικρασιατικού ελληνισμού και δε συνδυαζόταν με εδαφικές διεκδικήσειςσελ. Αυτές διατυπώθηκαν αρκετά χρόνια αργότερα και αφού προηγήθηκαν σχετικές προσφορές από τους Συμμάχους ως δέλεαρ για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο εναντίον των Κεντρικών Δυνάμεων52).{{πηγή}}</ref> και άμεσα κάλεσε τους ομοεθνείς χριστιανούς να εργαστούν με ομόνοια και αγάπη για την επίτευξη των κοινών τους στόχων. Η δράση του και εδώ υπήρξε ανάλογη με εκείνη στη Δράμα. Έκτισε μέγαρο για τη Μητρόπολη και το κτίριο του «''Ομηρείου Παρθεναγωγείου''», ίδρυσε γυμναστήριο, οργάνωσε συσσίτια για τους πτωχούς και άσυλα για τους αστέγους και βοήθησε στην ανοικοδόμηση της Ευαγγελικής Σχολής. Επίσης, εξέδιδε το περιοδικό «Ιερός Πολύκαρπος».
== Εθνική δράση ==