Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
Ασφαλώς Δεν φαίνεται όμως, τίποτε περισσότερο δεν να δόθηκε στον Πέτρο από κάτι περισσότερο απ' ότι στους υπόλοιπους αποστόλους:
ΌμωςΕπίσης, και στο ''Ιωάν. 21:15-17'', η τριπλή ερώτηση προς τον Πέτρο και μάλιστα τη συγκεκριμένη στιγμή που έγινε, μετά δηλ. την τριπλή άρνηση προς το πρόσωπο του Ιησού, είχε μοναδικό ως σκοπό να αποκαταστήσει τον Πέτρο στο αποστολικό αξίωμα και γι αυτό, το περιεχόμενο του χωρίου είχε νόημα συγχωρητικό (τριπλή άρνηση - τριπλή ομολογία).
Αλλά και η ίδια η τριπλή ομολογία του Πέτρου (''συ οίδας ότι φιλώ σε'') δεν είχε κάποια ιδιαιτερότητα. Στο δ' Ευαγγέλιο, ο Ιησούς, δεν φαίνεται να αναγνωρίζει στον Πέτρο κάτι περισσότερο από τους υπόλοιπους μαθητές: :''αυτός γαρ ο πατήρ φιλεί υμάς, ότι υμείς εμέ πεφιλήκατε, και πεπιστεύκατε ότι εγώ παρά του Θεού εξήλθον.'' (''Ιωάν. 16:27'') Οι υπερασπιστές του Παπικού Πρωτείου ισχυρίζονται ότι με την τριπλή ερώτηση, ο Ιησούς είχε σκοπό να δώσει στον Πέτρο και μέσω αυτού σε κάθε διάδοχό του στην έδρα της Ρώμης, την απόλυτη κυριαρχία και αρχηγία όλης της χριστιανικής εκκλησίας. Όμως, το καθήκον του Πέτρου να υπηρετεί το ποίμνιο, δεν μπορεί να συνδεθεί με το υποτιθέμενο δικαίωμα να κυριαρχεί επί όλων των άλλων ποιμένων. Είναι σαφές, ότι ούτε ο Πέτρος αξίωσε ένα τέτοιο δικαίωμα, ούτε και οι υπόλοιποι απόστολοι του το αναγνώρισαν όπως αναμφίβολα φαίνεται στην [[Καινή Διαθήκη]]:
Έχουμε λοιπόν τρία ισότιμα πρόσωπα, τρεις ''στύλους'' χωρίς επιπλέον προνόμια και χωρίς ο Πέτρος να αναφέρεται καν πρώτος στη σειρά. Ταυτόχρονα, ο [[Απόστολος Παύλος]] δείχνει να αντιμετωπίζει τον Πέτρο ως ισότιμο, εκφράζοντας ανοιχτά τις διαφωνίες του:
→Βιβλική Τεκμηρίωση
Για το πρώτο χωρίο, οι υπερασπιστές του πρωτείου αναφέρονται στο σημείο όπου ο Ιησούς παραχώρησε στον Πέτρο τα "κλειδιά της βασιλείας των ουρανών" δίνοντάς του έτσι την εξουσία του "δεσμείν και λύειν" στον ουρανό και τη γη, συνδέοντας την αναφορά αυτή με ολόκληρο το ζήτημα της Σωτηρίας που κατ' αυτούς μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μέσω της εκκλησίας του Πέτρου.
:''είπεν ουν αυτοίς ο Ιησούς πάλιν• ειρήνη υμίν• καθώς απέσταλκέ με ο πατήρ, καγώ πέμπω υμάς. [...] αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς• αν τινων κρατήτε, κεκράτηνται.'' (''Ιωάν. 20:21-23'')
:''Ακούσαντες δε οι εν Ιεροσολύμοις απόστολοι ότι δέδεκται η Σαμάρεια τον λόγον του Θεού, απέστειλαν προς αυτούς τον Πέτρον και Ιωάννην'' (''Πράξ. 8:14'').
Εάν ο Πέτρος είχε λάβει το πρώτο παπικό αξίωμα, θα φρόντιζε να στείλει στη Σαμάρεια κάποιον απόστολο ή έστω θα πήγαινε ο ίδιος με δική του προφανώς πρωτοβουλία. Εδώ όμως ο Πέτρος, ως ίσος μεταξύ ίσων, αποστέλεται κανονικά σε υπηρεσία από τους υπόλοιπους αποστόλους, μη διακρινόμενος σε τίποτε από αυτούς. Και ασφαλώς ξεκαθαρίζει ακόμη περισσότερο τα πράγματα η Την ίδια η άποψη του Πέτρουεκφράζει και ο ίδιος ο Πέτρος:
:''Πρεσβυτέρους τους εν υμίν παρακαλώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των του Χριστού παθημάτων, ο και της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός, ποιμάνατε το εν υμίν ποίμνιον του Θεού'' (''Α’ Πέτρου 5:1-2'').
Ο ίδιος ο Πέτρος , με ταπεινοφροσύνη, δεν αξίωσε τίποτε ανάλογο με το Παπικό Πρωτείοαξιώνει προνόμια, ενώ κατανοούσε αλλά κατανοεί τον εαυτό του ως απλό "συμπρεσβύτερο". Τίποτε διαφορετικό από και θυμίζει αυτό που επισημαίνεται και στον 34ο κανόνα των Αποστόλων:
:''Οι επίσκοποι κάθε έθνους πρέπει να αναγνωρίζουν αυτόν που είναι πρώτος ανάμεσα τους και να τον θεωρούν κεφαλή τους και να μην πράττουν τίποτε το σημαντικό χωρίς τη συναίνεση του. Ο καθένας όμως μπορεί να κάνει τα πράγματα εκείνα που αφορούν στη δική του ενορία και στις περιοχές που υπάγονται σ' αυτήν. Όμως και εκείνος πού είναι πρώτος ας μην κάνει τίποτε χωρίς τη συναίνεση όλων. Γιατί έτσι μόνο θα υπάρξει ομόνοια και ό Θεός θά δοξαστεί διά Κυρίου εν Πνεύματι Άγίω.''
Εξάλλου, τα περί μοναδικότητας στο έργο του Πέτρου, αναιρούνται και από τον [[Απόστολος Παύλος|Απ. Παύλο]], που δεν αναγνωρίζει ρόλο ισχυρότερο από τον δικό του σε σχέση με την αποστολή που έλαβε από τον Χριστό:
:''ο γαρ ενεργήσας Πέτρω εις αποστολήν της περιτομής ενήργησε και εμοί εις τα έθνη• και γνόντες την χάριν την δοθείσαν μοι, Ιάκωβος και Κηφάς και Ιωάννης, οι δοκούντες στύλοι είναι, δεξιάς έδωκαν εμοί και Βαρνάβα κοινωνίας, ίνα ημείς εις τα έθνη, αυτοί δε εις την περιτομήν•'' (''Γαλ. 2:8-9'').
Οι προεκτάσεις της αναφοράς αυτής είναι αναπόφευκτες: Η Ρώμη δεν είναι δυνατόν να αξιώνει τον Πέτρο ως "δικό της" περισσότερο από την Ιερουσαλήμ, την Αντιόχεια ή οποιονδήποτε άλλον τόπο ο Πέτρος ενήργησε ως απόστολος. Και μάλιστα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η Ρώμη, ως πρωτεύουσα των Εθνών, θα έπρεπε να έχει ακόμη λιγότερες αξιώσεις, μια που ο Πέτρος υπήρξε ο απόστολος της "περιτομής".
Επίσης στο ίδιο σημείο, η [[Καινή Διαθήκη]] ξεκαθαρίζει ότι ο Πέτρος δεν ξεχώριζε από άλλα επίσης σημαντικά εκκλησιαστικά πρόσωπα. Για παράδειγμα, οι τρεις, Ιάκωβος, Πέτρος και Ιωάννης αναφέρονται ως ισότιμοι, χωρίς καν ο Πέτρος να αναφέρεται πρώτος στη σειρά:
:''Ιάκωβος καί Κηφάς καί Ιωάννης, οι δοκούντες στύλοι είναι'' (''Γαλ. 2:9'').
:''Ότε δέ ήλθε Πέτρος εις Αντιόχειαν, κατά πρόσωπον αυτώ αντέστην, ότι κατεγνωσμένος ήν.'' (δηλ. ''και όταν ο Πέτρος ήρθε στην Αντιόχεια, εναντιώθηκα σ' αυτόν κατά πρόσωπο, για τον λόγο ότι ήταν αξιοκατάκριτος'', ''Γαλ. 2:11'').
Εκτός αυτών όμωςαπό τα παραπάνω, πολλαπλά σαφής είναι τα χωρία που αναιρούν σαφώς κάθε ατομική αξίωση πρωτείου και καταδεικνύουν την η αντίθεση της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] προς κάθε τάση για φιλοπρωτεία''':
*''ο δε Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτούς είπεν• οίδατε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αυτών. ουχ ούτως έσται εν υμίν, αλλ' ος εάν θέλη εν υμίν μέγας γενέσθαι, έσται υμών διάκονος, και ος αν θέλη εν υμίν είναι πρώτος, έσται υμών δούλος. ώσπερ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών.'' (''Ματθ. 20:25-28'').
