Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ελευθερία"
Nikrom (Συζήτηση | Συνεισφορά) (Νέα σελίδα: Η ελευθερία είναι αγαθό δοσμένο από τον Θεό. Όπως ο Θεός είναι ελεύθερος, έτσι και τα όντα εκείνα ...) |
μ (→Υποσημειώσεις) |
||
(10 ενδιάμεσες εκδόσεις από 2 χρήστες δεν εμφανίζονται) | |||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
− | Η ελευθερία είναι | + | Η '''ελευθερία''' είναι ένα από τα προσόντα ενεργείας του Θεού. Ως ''ελευθερία του Θεού'', χαρακτηρίζουμε «''τη θέληση Αυτού''», «''η δε θέλησις αυτού αναγνωρίζεται ως κίνησις αιώνια και καθαρά μη δυνάμενη να επηρεαστεί υπό τινός άλλου εξωτερικού παράγοντος''»<ref>Π.Ν.Τρεμπέλα, Δογματική, Τόμος Α΄, σελίς 206</ref>, ενώ κάθε έκφραση η οποία εμφανίζει το Θεό, να εκφράζεται (οργή, αγάπη κλπ) είναι καθαρά ανθρωποπαθής. Η ''ελευθερία'' ως χαρακτηριστικό που εκδηλώνεται στον άνθρωπο, είναι αγαθό δοσμένο από τον Θεό, λόγω της δημιουργίας του, «''[[Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν]]''» Του. |
− | + | == Η ελευθερία του Θεού == | |
+ | Ένα από τα γνωρίσματα του Θεού, ως τελείου Πνεύματος και ως απολύτου προσωπικού όντως είναι το «''αυτεξούσιον''» και «''ελεύθερον''». Έτσι «''ο Θεός αυτεξουσίως θέλει και ενεργεί''», «''λέγεται επί του θεού, η αυτεξουσιότης υπερουσίως''» και «...απεριορίστως''»<ref>Ιωάννου Δαμασκηνού Διάλογος κατά Μανιχαίων Γ΄, 13, 14, Μ. 94, 1033, 1041</ref>. Η ελευθερία του Θεού, ταυτίζεται ως πράξη με την βούλησή του. Έτσι παρατηρούμε στον [[Κλήμης Αλεξανδρεύς|Κλήμη Αλεξανδρείας]], πως «''δια την αυτού αγαθότητα κήδεται ημών''»<ref>Κλήμης Αλεξανδρεύς, Στρωμ. Β. 7, 335 </ref>, αλλά και στην [[Καινή Διαθήκη]] παρατηρούμε πως «''το βουλήματι αυτού ουδείς ανθέστηκεν''»<ref>Προς Εφεσίους α΄, 11</ref> και «''όν θέλει ελεεί, όν δε θέλει σκληρύνει''»<ref>Προς Ρωμαίους θ΄,19,18</ref>. Χαρακτηριστικό της εσωτερικής πράξης της θελήσεως του Θεού είναι πως ταυτίζεται με την «''ουσία αυτού, γι' αυτό και η θεία θέληση και αυτεξούσιο του είναι απλή, αιώνια, αμετάβλητος, ανεξάρτητος''»<ref>Π.Ν.Τρεμπέλα, Δογματική, Τόμος Α΄, σελίς 213 </ref>. Επίσης η θέληση του Θεού, «''είναι κίνηση αιώνια και καθαρά και απόλυτος, ήτις αϊδίως, έχει το θεμέλιον αυτής, εν αυτώ τω Θεώ και δεν καθορίζεται και ούδ είναι δυαντόν να καθορισθή υπό εξωτερικού, τινός παράγοντος ή αιτίου''. ''Δεν κινείται ουδέ επηρεάζεται... και υπέρκειται αναλλοιώτος...υπεράνω πάντων αγαθών και των καταστάσεων του χρόνου''»<ref>Π.Ν.Τρεμπέλα, Δογματική, Τόμος Α΄, σελίς 213 </ref>. | ||
− | == | + | ==Υποσημειώσεις== |
− | + | <div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references /></div> | |
− | |||
− | |||
− | + | [[Κατηγορία:Χριστιανικός βίος]] | |
+ | [[Κατηγορία:Θεολογία]] | ||
+ | [[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Ε]] |
Τελευταία αναθεώρηση της 08:15, 9 Σεπτεμβρίου 2008
Η ελευθερία είναι ένα από τα προσόντα ενεργείας του Θεού. Ως ελευθερία του Θεού, χαρακτηρίζουμε «τη θέληση Αυτού», «η δε θέλησις αυτού αναγνωρίζεται ως κίνησις αιώνια και καθαρά μη δυνάμενη να επηρεαστεί υπό τινός άλλου εξωτερικού παράγοντος»[1], ενώ κάθε έκφραση η οποία εμφανίζει το Θεό, να εκφράζεται (οργή, αγάπη κλπ) είναι καθαρά ανθρωποπαθής. Η ελευθερία ως χαρακτηριστικό που εκδηλώνεται στον άνθρωπο, είναι αγαθό δοσμένο από τον Θεό, λόγω της δημιουργίας του, «Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν» Του.
Η ελευθερία του Θεού
Ένα από τα γνωρίσματα του Θεού, ως τελείου Πνεύματος και ως απολύτου προσωπικού όντως είναι το «αυτεξούσιον» και «ελεύθερον». Έτσι «ο Θεός αυτεξουσίως θέλει και ενεργεί», «λέγεται επί του θεού, η αυτεξουσιότης υπερουσίως» και «...απεριορίστως»[2]. Η ελευθερία του Θεού, ταυτίζεται ως πράξη με την βούλησή του. Έτσι παρατηρούμε στον Κλήμη Αλεξανδρείας, πως «δια την αυτού αγαθότητα κήδεται ημών»[3], αλλά και στην Καινή Διαθήκη παρατηρούμε πως «το βουλήματι αυτού ουδείς ανθέστηκεν»[4] και «όν θέλει ελεεί, όν δε θέλει σκληρύνει»[5]. Χαρακτηριστικό της εσωτερικής πράξης της θελήσεως του Θεού είναι πως ταυτίζεται με την «ουσία αυτού, γι' αυτό και η θεία θέληση και αυτεξούσιο του είναι απλή, αιώνια, αμετάβλητος, ανεξάρτητος»[6]. Επίσης η θέληση του Θεού, «είναι κίνηση αιώνια και καθαρά και απόλυτος, ήτις αϊδίως, έχει το θεμέλιον αυτής, εν αυτώ τω Θεώ και δεν καθορίζεται και ούδ είναι δυαντόν να καθορισθή υπό εξωτερικού, τινός παράγοντος ή αιτίου. Δεν κινείται ουδέ επηρεάζεται... και υπέρκειται αναλλοιώτος...υπεράνω πάντων αγαθών και των καταστάσεων του χρόνου»[7].
Υποσημειώσεις
- ↑ Π.Ν.Τρεμπέλα, Δογματική, Τόμος Α΄, σελίς 206
- ↑ Ιωάννου Δαμασκηνού Διάλογος κατά Μανιχαίων Γ΄, 13, 14, Μ. 94, 1033, 1041
- ↑ Κλήμης Αλεξανδρεύς, Στρωμ. Β. 7, 335
- ↑ Προς Εφεσίους α΄, 11
- ↑ Προς Ρωμαίους θ΄,19,18
- ↑ Π.Ν.Τρεμπέλα, Δογματική, Τόμος Α΄, σελίς 213
- ↑ Π.Ν.Τρεμπέλα, Δογματική, Τόμος Α΄, σελίς 213