'''Πρώτος θάνατος''' ή '''σωματικός θάνατος''', αποκαλείται ο πρόσκαιρος θάνατος, που υφίστανται όλοι οι άνθρωποι, λόγω του [[Προπατορικό αμάρτημα|προπατορικού αμαρτήματος]]. Έτσι όπως όλοι οι άνθρωποι αποθνήσκουν εξ αιτίας της προγονικής σχέσης τους με τον Αδάμ, δύναται να ζωοποιηθούν μέσω της χάριτος και της ενώσεως με τον Χριστό (<ref>Αποστόλου Παύλου, Α΄ Κορινθίους, ΙΕ, 22)</ref>. Γι αυτό Γιαυτό και ο (σωματικός) [[θάνατος]], νικήθηκε από την σταυρική θυσία του ''Ιησού Χριστού '' και την [[Ανάσταση|Ανάστασή ]] του, νικώντας το κράτος του Άδου, στο οποίο εισέρχονταν οι άνθρωποι προ της ελεύσεώς Του.
{{επέκταση}}Για το Χριστιανό ο πρώτος θάνατος είναι η πρώτη πράξη κατά την οποία ο λογικός άνθρωπος κρίνεται μερικώς, ευθύς μετά το θάνατό του<ref>Προς Εβραίους 9, 29</ref>. Ο θάνατος μάλιστα αυτός αποτελεί όχι μόνο το τέλος της φυσικής ζωής αλλά και κάθε άλλης μορφής φυσικής δραστηριότητας, καθότι μετά το θάνατο ο άνθρωπος παύει πλέον να εξελίσσεται πνευματικά. Αυτή είναι η πρώτη και μερική κρίση που έρχεται ο άνθρωπος προάγγελος της μεγάλης και Δευτέρας κρίσεως και παρουσίας του Χριστού στη γη. Η ψυχή μάλιστα προ της δευτέρας παρουσίας, δεν πηγαίνει ακόμα στον [[Παράδεισος|παράδεισο]] αλλά στη μέση κατάσταση των ψυχών, οπού απολαμβάνει μια μερική απολαβή των όσων έπραξε καλών ή αμαρτωλών πράξεων. Πρέπει να τονιστεί ότι ο ''σωματικός θάνατος'' είναι κάτι ενάντια στη φύση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δε δημιουργήθηκε για να πεθάνει, όμως ο θάνατος προήλθε ως παρακοή του Θεού από τους προωτοπλάστους, αφού αυτοί είχαν ήδη προειδοποιηθεί για την περίπτωση της πτώσης τους. Γιαυτό και ο θάνατος αυτός είναι ξένος προς τη φύση του.
== Βιβλιογραφία ==
* Αρχ.Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, «''Η Αποκάλυψις εξηγημένη''», Εκδόσεις Ορθοδόξου Τύπου, Αθήνα, 1986
* Θεοδώρου Ανδρέας, «''Βασική Δογματική Διαδασκαλία - Πιστεύω εις ένα Θεόν''», Εκδόσεις Αποστολική Διακονία, Αθήνα, 2007
